Never Be The Last /The 5th Royal Blooded's Story/ (Completed)

Chapter 82

Patrick's POV

"Who are you? Asshole?," my heart skipped a beat when I heared a familiar Voice...

Parang biglang tumigil ang mundo ko sa pagkakataong ito.

Dahan-dahan akong humarap sa kanya at binigyan sya ng mapait na ngiti kasabay ng pagtulo ng luha ko...

"Sup babe? Still remember me? I'm here to get you back,"

(O_O)

Agad gumuhit sa mukha nya ang pagkagulat.. Ngunit agad rin itong napalitan ng walang emosyon na tingin...

Hinila nya ako sa patagong parte. Para akong kinuryente nung nagdikit kami...

I miss this Girl...

"What are you doing here?," nabigla ako nung galit na tuno ang ginamit nya...

"I'm here to get you back, I missed you, hindi mo ba ako namiss?!," niyakap ko sya ng mahigpit pero muling nadurog ang puso ko nung hindi sya gumanti ng yakap at itinulak pa ako...

"Stupid! I'm getting Married with Cyjeh... Bumalik ka na sa Pilipinas!," inis na sabi nya...

"You love him, Don't you?," pahina ng pahina ang boses ko dahil parang sumikip yung dibdib ko bigla...

Napayuko sya saka nagsalita habang nakatingin sa baba, "Yes," para akong binaril ng paulit-ulit sa dibdib, "I love him, please forget about me Patrick. I know you don't love me anymore," sabi nya at akmang aalis na nung hinawakan ko ang kamay nya...

"Let's Have a game... Hahalikan kita, kapag tumugon ka akin ka na ulit," akin ka na ulit at ako ang papakasalan mo...

"Crazy," asik nya matapos humarap sakin...

"Yes I am, I'm Crazy In love with you Jace and I know you still love me..." Sabi ko sa kanya na emosyonal, "I love you Jace, please leave him, I'm willing to take any kind of responsibility, just be with me please," sunod-sunod na dumaloy yung luha ko...

Naglakad sya paalis...

"Jace! One more step, one more step and I'll kill myself infront of you... Wala akong pakialam kung anong masabi mo, just one more step," umiiyak na tawag ko...

Bumalik sya sa kinaruruonan ko at galit na galit akong tinignan...

"ALAM MO BA KUNG ILANG BUHAY ANG MAWAWALA KAPAG PINAIRAL MO YANG PAGMAMAHAL NA SINASABI MO?," Galit na sigaw nya, "DI MO ALAM KUNG ANONG HIRAP ANG DINANAS KO PARA GAWIN ANG DESISYON NA--------,"

"Wag mo akong sumbatan ng ganyan dahil pareho tayong walang alam kung anong dinanas nating dalawa," sabi ko na diretsong nakatingin sa mata nya, "Akala mo ikaw lang ang Naghirap? Akala mo ikaw lang ang nahirapan? Ako rin Jace, ako rin," sabi ko habang tinuturo ang sarili ko, "Hindi mo alam kung gano ako nagdusa sa apat na taong pinangarap ko sanang kasama kita... Di mo alam kung pano ko sinisi yung sarili ko kung bakit di tayo magkasamang dalawa... Hindi mo alam kung gano ko gustong isabit sayo yung mga medalyang natanggap ko sa mga parangal na ikaw mismo yung inspirasyon ko... Hindi mo alam kung ilang gabi akong di makatulog kakaisip sayo.... Di mo alam kung ilang bote ng alak ang naubos ko sa bawat gabing wala ka sa buhay ko... Di mo alam," biglang nabasag yung boses ko pero nagpatuloy parin ako...

"Di mo alam kung ilang beses ko niyakap yung unan at iniisip na ikaw yun... Di mo alam kung ilang beses ko na hiningi sa Dios na makasama kita... Di mo alam kung ilang beses akong nagpanggap na masaya para ipakita lang na natutuwa ako sa kanila... Di mo alam kung ilang simbahan ang dinayo ko mabigyan lang ako ng isang himala... At higit sa lahat, di mo alam kung ilang ulit kong ginusto ng sumuko at mamatay nung mga panahong akala ko wala ka na," umiyak ako ng umiyak na parang babae...

Umiyak ako sa harap nya... Wala akong pakialam kahit tawagin akong mahina... Pasensya na... Sya yung kahinaan ko eh... Sya yung kahinaan ko... Sya lang...

Nakita ko na rin syang umiyak, pero mabilis nyang pinunasan ang luha...

"Fine let's change the deal," sabi ko kahit nag-aalinlangan ako, "Sabihin mong di mo na ako mahal, sabihin mong sya na yung mahal mo habang nakatingin ka sa mga mata ko," napatigil ako at napalunok ng sunod-sunod, "Tell me that You don't Love me anymore while looking directly into my eyes... Kapag nagawa mo, ako pa mismo ang maghahatid sayo sa altar para ikasal ka sa kanya," nanghihina man at nasasaktan ay buong tapang ko iyong sinabi...

I have to... I have to do this...

"Patrick," pabulong nyang bigkas ng pangalan ko...

"That's what you want right? You want me to let you go? Then, do it for me to believe that you don't love me anymore, kapag nagawa mo, I'll set you free and accept the fact that we are not meant to be together," walang emosyon ko na sabi...

Sunod-sunod ang pag tulo ng luha sa mata nya habang nakatingin sa mga mga mata ko na puno rin ng luha...

"Patrick, p-please... L-let me go... I-I don't love y-you anymore,"

"Patrick, p-please... L-let me go... I-I don't love y-you anymore,"

"Patrick, p-please... L-let me go... I-I don't love y-you anymore,"

"Patrick, p-please... L-let me go... I-I don't love y-you anymore,"

"Patrick, p-please... L-let me go... I-I don't love y-you anymore,"

"Patrick, p-please... L-let me go... I-I don't love y-you anymore,"

Nagpaulit ulit ang mga katagang binitawan nya sa pandinig ko na syang dahilan ng pagguho ng mundo ko, yun mismo ang pumatay sa nabuong pag-asa sa isip at puso ko....

Bakit ganito kasakit?

Ito na nga ba ang huli samin? Ito na nga ba?

"L-let's for-get about each other... Thank you for the memories... be happy with him...," pinunasan ko ang luha ko bago nagpatuloy sa pagsasalita, "I know this is the most painful and the hardest discision I've ever made, but I think this is the only way para sumaya ka na ulit kahit hindi man ako ang kasama mo," napasinghap muna ako dahil parang hindi ako makahinga, "I love you, Jace.....that's why I-I'm letting you Go, Good bye, I love you so much,"

After saying those painful words na parang ako lang ang nasaktan, dahan-dahan akong tumalikod at naglakad habang umiiyak...

Kasabay din nun ay narinig ko ang boses ng lalaking pinili nya...

Nilingon ko silang dalawa na sabay na umalis sa kinaruroonan namin kanina...

Parang dinurog ng paulit-ulit ang puso hangang sa maging powder ito dahil sa sakit na nararamdaman ko...

Bumuhos ang napakalakas na ulan at parang hindi ko naramdaman ang lamig...

Ito ba ang kapalit ng labis na pagmamahal sa isang tao? Parang pinatay ang kaluluwa isip at puso mo pero nararamdaman mo paring buhay ang katawan mo?

Napahagulhol nalang ako habang dinaramdam ang bawat patak ng tubig-ulan na tumatama sa katawan ko...

"Oh bro! Bat ka nagpaulan? Putragis! Malilintikan ako ng pinsan ko-----,"

"You don't have to be afraid about your cousin... We're done... Let's go," sabi ko at naglakad papunta sa kotse nya at sumakay doon....

"I want to live a meaningful life... I have this life and she's the meaning... But now that I don't have her anymore, I don't want to live too...," bulong ko nung makapasok si Mark sa kotse...

~To be Continue

[A/N: naiyak ba kayo? Syempre hindi kasi HINDI TALAGA AKO MARUNONG MAGPAIYAK, hindi kasi ako gaya ng mga crush nyong Pinapaiyak lang kayo charot✌]

Vote para sa lovelife ng dalawa❤

Happy ending o Hindi?