“Sus ve bana uy,” dedi fısıldayarak.
Pekala pekala. Buna katlanabilirdim… Yani, umarım.
Olduğumuz yerde durdum ve ona baktım.
“Ne olduğunu anlat yoksa yardım etmem,” dedim. Derin bir nefes verip etrafa baktıktan sonra bana doğru eğildi.
“Rose’u kendimden vazgeçirmem gerekiyor. Bana yardım et. Lütfen?”
“Tamam, tamam. Sırf geometri dersine çalıştıracağın için,” dedim hızlıca. Gülümsedi ve elimi tekrardan tuttu. Sınıfa çıkıp en arkaya oturduk.
“Sence de o kız senden vazgeçecek mi?” dedim gülerek. “Hem neden vazgeçirmeye çalışıyorsun ki?”
“Lisenin ilk yılından beri bana aşık. Sevdiğini söyledi ve hala cevap bekliyor . kabul etmek istemediğim için, daha doğrusu onu sevmediğim için kendimden vazgeçirmeye çalışıyorum.”
Derin bir nefes verip kitaplarımı çıkardım. “Umarım işe yarar. Ne kadar sürecek bu?”
Dudaklarını büzdü ve cevap vermedi.
“Peki peki. Ama çok ileriye gitmem söyleyeyim şimdiden.”
“Tamam. Sağol Kristen,” dedi gülümseyerek. Rose denen kız sınıfa girdiğinde Harry bana iyice yaklaştı ve saçlarımla oynamaya başladı. Bir yandan da onun yaptığı hareketleri izliyordum. O kız bana müdürün kızı olduğunu söylemişti. Ve aynı zamanda da egosunun tavan yaptığını biliyordum. Aslında Harry’yle iyi bir çift olabilirlerdi. İstemsizce sırıttım. Harry tek kaşını kaldırıp bana baktı.
“Ne yapıyor?” diye sordu fısıldayarak.
“Tamamen bizi izliyor,” diye cevapladım.
“Bu iyi.”
Ders başladığında nihayet önüne dönmüştü.
“Oh be,” dedim gülerek.
“Sevgilim olmak o kadar kötü mü?” diye sordu üzgünce. Sanırım kötü değildi. Harry’yle sevgili olmak değil sevgili rolü yapmak kötüydü. Vereceğim cevap çelişkili olduğundan susmayı tercih etmiştim.
(18:12)
“Kitaplarını çıkarabilir misin?” diye sordu Harry. Test kitaplarımı çıkarıp masaya yığdım.
“Vay canına bu kadar çok mu?” diye sorarken gözleri irileşmişti. Sıkıntıyla iç çekip yanına oturdum.
“Sanırım,” diye mırıldandım.
“Tamam tamam. Sana geometriyi bir gecede öğretebilecek olan tek bir kişi tanıyorum.”
