The Sniper

Thrēotīne [ XIII ]

★ C H A P T E R T H I R T E E N ★

The greatest discovery of my generation
is that a human being
can alter his life by altering his attitudes.

†††

FURIOUS na pumasok si Ellie sa dungeon kasunod si Lori (Loki) at ang kanyang reapers na sila Harris. Hindi niya mapigilan ang kanyang galit na nararamdaman ng malaman niya kagabi kay Lori ang pagtataksil ni Alcaras.

Lahat naman ng nagbabantay sa dungeon ay nagulat at takot na tumabi sa gilid, kapag ganito na galit si Hell ay hindi na siya mapipigilan sa gusto nitong gawin kahit pa mas nakakataas ka sa kanya. She's persistent and you'll never gonna stop her to do something evil if she's mad as hell.

"Hell!!"

Napasinghap ang lahat ng suntukin ni Ellie si Roget sa tyan kung saan nagising ang huli at sumuka ng dugo. May knuckles kasi itong suot sa pagsuntok at napakalakas niyang sinuntok ang natutulog na bihag.

"Don't you dare, Loki!" Sigaw niya, naramdaman niya kasing lalapit si Lori sa kanya. Huminto naman agad ang huli at walang magawa kundi manatili sa pwesto niya. "We're not done yet, Roget. This will be fun, don't worry." Malamig at punong-puno ng paglalaro ang boses niya na kinagitla ng kaharap at kinatigas ng mga nandoon. Ramdam ng bawat isa at lamig at hindi nila alam kung natatakot ba sila sa kanilang buhay o sa gagawin nito sa taksil nilang kasamahan.

Tumalikod si Ellie kay Roget at lumapit kila Lori na nakayuko lang. Isa din kasi si Lori sa mga takot kay Ellie kapag galit ito at ganon ang boses, para kasing kakain ng tao ang kaibigan kapag ganon. "Hindi pa ako tapos sa kanya at sa isa pang taksil, nasaan siya?" She ask na si Harris ang sumagot

"He's there, boss." Sabay turo nito sa kabilang dungeon kung saan nandoon talaga ginagawa ang kaparusahan sa mga nagkakasala. Napa-smirk naman si Ellie at naglakad palayo.

"Hindi pa ngayon ang oras niya."
Sabi nito na nagpahinto kila Lori at dahil sa tawa narin ng huli na nagpatayo sa mga balahibo nilang lahat.

DUMIRETSO ako sa opisina ni Lucio, balibag kong sinara ang pinto na nagpaangat sa ulo nito. Gulat itong napatayo at hindi makapaniwalang nakatingin saakin.

"Fuck, hell! Kung may balak-"

"Don't care." I said. Nanahimik ito at masamang tumingin saakin. Wala akong paki kung ganyan siya makatingin dahil hindi niya ako kayang galawin. Mas magaling akong makipaglaban sa kanya kahit mano-mano.

"Ano bang pinunta mo dito, kamahalan?" Sarkastimo nitong tanong. I just tsked at him.

"Sa akin sila, Lucio. I'm gonna play their life and I don't take no for answer. Got it?" Shock ang nakikita ko sa kanyang mukha after I said that. I know, wouldn't? Hindi kasi ako 'yong nagsasayang ng oras sa mga taong walang kwenta at isa na doon sila Alcaras at Roget. But no, hindi ko palalagpasin ang ginawa nila sa warehouse. Pagbabayarin ko sila ng buhay sa ayaw man nila o gusto. Dahil ang pagtataksil ay katumbas ng buhay mo, that's the rule, that's our rule here.

"Mukhang desidido kana, kaya wala na ako magagawa diyan but what about them?"

"I don't care. Ayaw pa nila 'yon? Hindi na sila mapapagod pa dahil ako nagagawa."

"Wow! Utang na loob pa nila 'yon?"

"Of course! I'm Hell, Lucio. I'm not gonna waste any my time to those trashy people. Pasalamat din sila Alcaras dahil ako papatay sa kanila."