The Sniper

XXI

★ C H A P T E R T W E N T Y O N E ★

†††

ILANG ORAS nalang at lalapag na sa Norway ang eroplanong sinasakyan ko. Kahapon ako umalis sa pilipinas, bago iyon ay dumaan muna ako sa EHP para pumirma ng ilang papeles na kailangan ng pirmahan. Nagbilin din ako sa ilan sa mga tauhan ko na kung dapat 24 hours na bantayan si emperor hangang makabalik ako ay gawin nila. Hindi na ako papayag na may gawin pa siya na ikakabwisit ko, dahil sa oras na hindi ako makapagpigil ako ang maglilibing ng buhay sa kanya at maghahatid sa kanya sa impyerno.

Nakatangap din ako ng tawag mula kay Loki bago ako nakasakay ng private airplane. Nagising na daw si Lheyra pero inoobserbahan pa daw ito ng doctor kaya binaba ko na ang tawag, sinabi ko nalang na ipaalam saakin kung ano ang nangyari and until now, wala pa akong natatangap na text.

Nasa himpapawid pa naman kami kaya naiintindihan ko.

Agad kong tinaasan ng kilay si Emerson, ang co-pilot. Nasa harap ko ito habang may hawak na cup of coffee sa kaliwang kamay at isang magazine sa kanan. Umupo ito kalaunan sa harap niya, tumingin diretso sa mata niya at dumikwatro.

"What? Masama bang tumingin sa'yo?"

"Oh fuck you, Emer. Tsk!"

Tumawa lang ang lalaki. Matagal na niyang kilala si Ellie, alam niya din ang sekreto nito pati na din ang kwento ng buhay niya. Hindi man siya kabilang sa mundo nila, he knows how underworld works. They kill not to be killed. At first, he didn't get it but after he knows everything, he does not do anything 'cause he believes that, that is their lives.

"Bakit magpapahatid ka sa Norway? Something happened?" Emerson asked and sip his coffee.

"Yeah, somethings came up and everything's fucked up." She said with the matter of fact. Sinandal niya ang sarili sa headrest, while looking at Emerson.

Magkaharap sila, of course because that's freaking private airplane that she own.

"Fucked up, eh? Hmm iniiwasan mo? Hindi ganyan ang kilala kong Hell, Ellie." Ngumisi pa ito na parang nangaasar.

"Tsk!" Ismid ni Ellie. Inikot niya ang upuan paharap sa nguso ng airplane. "Get out of here, Emer, or I will get you out of here, literally." Pananakot niya pa. She's half serious about it, ilalaglag niya talaga ito paalis sa airplane niya kapag hindi pa ito lumayo sa kanya.

Si Emerson naman ay malakas na tumawa. She know her diba? Alam niya kapag seryosong-seryoso ito or half lang o nagbibiro. Hindi niya sineryoso ang sinabi ni Ellie pero tumayo pa din siya.

"Fine, fine." Pero bago niya lagpasan si Ellie, pinatong niya sa hita nito ang magazine na hawak kanina. "You're in front page again, Ellie. Achievements, awards and your worth was all over it. Ikaw na ang big time, Ell." Aniya saka tumuloy sa paglalakad, ngunit humarap siyang muli dito. "Last page, Governor Echavez and President Hill are seen in public together with their family. Such an interesting news, right?" He smirked before he went in in the pilot area and sit in the cockpit.

Hindi agad nag sink in kay Ellie ang sinabi ni Emerson. At nang makabawi sa pagkabigla, agad niyang tinignan ang last page. This magazine is business magazine, always issue everyday. Para silang dyaryo na mabilis makalat sa buong pilipinas, at parang virus na hindi mapigilan magkalat ng lagim. Okay, matino naman ang mga manunulat nila pero pati kasi maliliit na bagay, binabalita nila. Naiinis na din siya dahil halos araw-araw ay head line siya ng mga ito. Gazzet Daily is the name of the magazine.

Puro balita tungkol sa kanya, mga balitang hindi na kailangan ibalita ngunit sinusulat pa nila. Buti na nga lang walang picture niya dahil hindi naman nila nasusundan siya, no one knows that she's in disguise.
Ang alam lang nila ay nasa isla niya siya, that no one allowed to enter.