KABANATA 1

6.1K 111 2
                                    

A/N: Hello guys! 👋😍

Una sa lahat as of this past months... Happy 4.57K views 👏👏👏YEHEY!!!

And... nakalagay na title na SUPER na nga MAJOR pa na EDITING ang mgayayari sa story na ito at asahan nyo na may mawawala at may madadagdag.

Doncha worry mga bebs dahil ganern parin ang buong flow ng story.

And!

I-uunpublish ko na muna ang ilang chapters para naman hindi kayo maguluhan 😁

And!

Naisip ko na pagsamahin na ang BOOK 1 and BOOK 2 so bale isang book na sya. Ang mangyayari lang ay mahahati sya nga two parts *bright smile*

And doncha worry ulit dahil............

Mga less than 30 chapters na ang mangayyari sa first part and hindi ko alam sa second part.

Let's proceeds bebs! Enjoy reading!

==========

KABANATA 1

MISAKI AKELDAMA

“ILANG PUNG BESE KO BANG SASABIHIN SAYO NA BAWAL LUMABAS NG ACADEMY?! LALO NA’T WALANG PERMISO?!” hiyaw sakin ni Yuki. Napailing nalang ako sa lakas ng boses nang nilalang nato kalamo napakalayo ng kausap kung makasigaw.

“Hinahinaan mo nga lang yang boses mo at baka hindi kita matancha… tangalan kita ng lalamunan… lapit lapit ng kausap makasigaw kalamo limang milya ang layo…” malamig kong sabi sakanya. Napahawak nalang sya sa noo nya at pabalang na umupo sa katapat kong upuan. Pumasok naman si Loren na masama ang aura.

“Misaki… lumabas ka na naman ng academy ng walang paalam? At anong idadahilan mo sakin ngayon?” Tanong nya at sabay baba ng isang folder sa harapan ko. Kinuha ko naman yun ng walang paalam at binasa. Napakunot naman ang noo ko... ahhh~ eto yung mga panget na pinatay ko kahapon. Meron pala silang profile ng mga walang hiya at lahat sila ay kasapi sa iisang grupo ng mga hunters.

“I'm too bored, yesterday… naghanap lang ako ng paglilibangan...” sabi ko.

Matanong ko nga sayo kung anong gagawin mo sa loob ng anim na oras na nakatenga lang at walang ginagawa sa classroom?

Isip isip din pag may time… diba lalabas ka? Hindi naman ako katulad ng mga bitch and breeder kong mga kaklase na gumagawa ng milagro kahit saan o kaya ang iba namang nerd ay naghihintay lang ng bell para lumabas. Psh~ (=__=) what a pathetic fucking animals they are?!

“O baka… gusto mong…”

“Gusto kong? Ano? Pabitin pa kasi!” irap sakin ni Yuki. Binalewa ko nalang sya’t tumingin kay Loren na naghihintay ng sasabihin ko.

“O baka naman… gusto mo ang mga estupidyante ng LA ang paglaruan ko…” wika ko na nagpakunot sa noo nya.

“WHAT THE?!?!” sigaw ni Yuki sabay hampas ng table. Sinamaan ko naman sya ng tingin. May pahampas hampas ka pang nalalaman, o ngayon! makuha ka sa tingin babae kung hindi gigilitan kita kita ng leeg.

“Sarreh… ha? Sarreh… nadala lang… nadala lang…” napapailing na lang ako sa ikinikilos ni Yuki. Takot magilitan.

“Anyway… nagpapasalamat na rin ako sayo Misaki dahil na patay mo na kahapon lang ang mga walang kwentang galamay ng hinayupak na yun…” nakangiting wika nya na nagpakunot ng noo ko. Pinaglaruan ko lang naman sila kahapon hanggang sa mawalan na ako ng ganang makipag laro sakanila kaya ko sila binawian ng buhay.

THE IMMORTAL ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon