Kidnapped By A Mafia Boss. (ORIGINAL) (COMPLETED)

[29] Box.

Chapter 28

SAMANTHA

It's already day six since I woke up and shit.. I miss him so much. He's still in a coma.

Ako palang ang gising dahil tulog parin ang apat. Mag aalasais palang din kasi ng umaga. Naalimpungatan ako sa di ko malamang dahilan.

Napabuntong hininga nalang tuloy ako. Napatingin ako sa apat. Halos dito na sila sa hospital tumira para alagaan at bantayan kami ni Venon.

Ako naman,  nakakagalaw galaw naman na ako. Pakiramdam ko na nga magaling na ako physically.. But mentally? I'm fucking not okay y'all. Seeing and feeling all of this situation. Knowing about what happened to my parents. It's all in my head and my heart is aching.

My parents is now gone.. But I know.. They are guiding me. Yes, I can't see them but I hope they can see me.

Hindi ko man lang nasabi sa kanila na mahal na mahal ko sila.

Salamat sa kanila.. Red, Eve,  Sage and specifically Zae na napakaingay at napaka kulit. Alam kong sinusubukan niya lahat para mapatawa ako. Kaming lahat dito sa kwarto para gumaan ang atmosphere. He's a great man y'all.

Silang apat. They are wonderful persons.

Napatingin ako kay Venon..  Ayun parin siya,  natutulog at hindi ako minamanyak, nilalandi,  sinusungitan o pinipilit na alagaan niya ako.

Nakakamiss talaga..

Yung pink niyang labi maputla. Yung balat niyang mas makinis pa sa babae at mas maputi, may mga sugat at pasa. Tangina.. Ang sakit. Sobrang sakit na makita siyang ganyan.

I can feel my tears starting to build up..

Di ko talaga inaasahan na darating kami sa ganitong punto ng buhay namin. Nasa boracay lang naman kami nung nakaraan ah? Bakit umabot sa ganito? We were having the great times of our life together with baby Blythe.

Late na nga akong mag react ng marialized kong nakakabigla nga na makitang nakahilata sa hospital si Venon. I know tao din siya pero.. Knowing a man like him is so impossible to make him lay to a hospital bed.

But I made it possible. He was careless that time about his self. All he wanted to do was to protect me..

And I'm so thankful about that..

No.

Not just about that. Everything..

At lalo ko siyang minamahal ng dahil don.

Kung babalikan ko ulit yung una, mas gugustuhin ko nalang ulit na hiyawan niya ako dito sa hospital kesa mahilata siya diyan sa kama habang nasa kritikal na kondisyon.

Kitang kita nga nga damage sa katawan niya eh. Halos kakulay na niya yung hospital bed and sheets. Lalo na nung una. Grabe, parang may mantsa yung mga sheets and yung mga pasa at dugo sa katawan niya.

Kung gising siya ngayon... Ilang beses na kaya niya akong sinungitan at inisnob? No.. Hindi naman siya ganon sakin eh. Ilang beses na kaya niya ako hinalikan ngayon?  Ilang beses na kaya niya nahahawakan kamay ko? Ilang beses na kaya niya akong niyakap at binulungan ng nandito lang siya lagi sa tabi ko...

Napakagat ako sa labi ko nang tuluyang tumulo ang luha ko. Hindi ko na kayang pigilan..

Miss na miss ko na siya. Sobrang miss ko na siya. Lalo na yung ngiti niya. Yung random na pag papakilig niya sa akin. Miss ko na talaga siya.

Naalala ko yung tattoo sa chest ko.

Tinignan ko yun at napangiti..

'...I will keep this key to keep that padlock locked up and keep it secure safe and protected...what inside it.'