Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)

Εχε τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς κοντύτερα / part 1

«Έχε τους φίλους κοντά και τους εχθρούς σου πιο κοντά»

Παροιμιώδης φράση, σπουδαίο γνωμικό και αρχική δική μου κίνηση. Τελικά το ανθρώπινο γένος δεν είχε σταματήσει ποτέ του να με εκπλήσσει, με την υποβόσκουσα σοφία του, που ώρα-ώρα αναδυόταν από τα Τάρταρα του εγκεφάλου του. Λαμπρό παράδειγμα αυτής της υποβόσκουσας σοφίας, μα ολοφάνερης πονηρίας, είναι και ο συγκεκριμένος τίτλος. Ωστόσο εγώ, καθώς μέσα μου συνήθιζα να κοσκινίζω κάθε πληροφορία που μου δινόταν, σκέφτηκα καλά προτού αναλάβω δράση, προκειμένου να σώσω όποιο αποκαΐδι είχε απομείνει, από την αλλοτινή μου υπόληψη. Προσπάθησα λοιπόν για ακόμη μία φορά, να ξεγελάσω τους πάντες. Αν υπάρχει όμως κάποιος από τον οποίο αδυνατείς να κρυφτείς, αυτός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, στην περίπτωση φυσικά διακατέχεσαι από αυτογνωσία, γιατί αν σου λείπει και αυτή, μην ψάξεις γύρω σου για καμία απολύτως σανίδα σωτηρίας. Είσαι χαμένος από χέρι. Εγώ φυσικά ως Άρχων της αλαζονείας, διέθετα μία στρεβλή εικόνα του ΄΄είναι΄΄ μου, την οποία όμως ωριμάζοντας, χρειάστηκε επειγόντως να διορθώσω.

Όλα ξεκίνησαν μία αποφράδα ημέρα, όπου ένας κατώτερος υπήκοός μου βρέθηκε στα κρυφά στον Παράδεισο, προκειμένου να μου στείλει την καθημερινή μου ενημέρωση, καθώς εδώ και λίγο καιρό, επικρατούσε ουράνια αναστάτωση. Πήγε λοιπόν ο αφιλότιμος ως εκεί, προκειμένου να ενημερωθεί για τα τεκταινόμενα, ενώ δύο ώρες αργότερα, επέστρεψε με εγκαύματα στο δέρμα του, εξαιτίας του παραδεισένιου φωτός. Ξεσκονίζοντας όπως όπως τα μαύρα του φτερά και βήχοντας αμήχανα μερικές φορές, προκειμένου να κερδίσει δευτερόλεπτα σκέψης της κοτσάνας που θα μου αράδιαζε, πήρε τελικά τον λόγο, αφού με προσκύνησε τυπικά τέσσερις φορές. Εγώ από την άλλη, διακρίνοντας την αμηχανία του, αλλά και την πλεονάζουσα κίνηση της τέταρτης υπόκλισης, είχα αρχίσει να φοβάμαι πως κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά και αυτό που απεχθανόμουν περισσότερο, ήταν να με πιάνουν απροετοίμαστο.

«Μίλα και με έσκασες !» του τσίριξα και εκείνος καταϊδρωμένος, ψέλλισε :

«Αφέντη μου, όπως πολύ καλά γνωρίζεις, η ημέρα της οριστικής μας δύσης πλησιάζει. Ο Πατέρας έχει σκοπό να βάλει ένα τέλος στη βασιλεία σου και να εξυψώσει το ανθρώπινο γένος. Το άκουσα που το έλεγε ο Μιχαήλ»

Τη στιγμή εκείνη, για να αποφύγω να χειροδικήσω επάνω του, προτίμησα να χαστουκίσω τον εαυτό μου, ώστε να χαλιναγωγήσω τα νεύρα μου εξαιτίας μίας είδησης που μου ήταν γνωστή αιώνες τώρα.