Τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο διαμέρισμά μου, έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα δηλαδή, άναψα ευθύς όλα τα φώτα, παρατηρώντας με ενδιαφέρον έναν άντρα, να κάθεται θρασύτατα στον γωνιακό, βελούδινο καναπέ μου.
«Αλάστορα, σαν τα χιόνια! Σου έλειψα ή μήπως επαναστάτησαν οι κολασμένοι και δεν ξέρεις πώς να τους κατευνάσεις;» τον ρώτησα στάζοντας ειρωνεία.
«Καλώς τον Αφέντη μου, τίποτε από τα δύο»
«Τότε μίλα μου καταραμένε, γιατί είχα ένα δύσκολο βράδυ» γρύλισα.
«Ε, όχι και τόσο δύσκολο αφέντη. Με γυναίκα ήσουν» μου απάντησε με ειρωνεία.
Τότε, ένιωσα ξανά την οργή να με κυριεύει, ενώ η εμφάνισή μου άλλαξε, δίνοντας τη θέση της σε έναν ολόμαυρο και παραμορφωμένο Άγγελο.
«Εάν τολμήσεις να με ειρωνευτείς ξανά, θα τερματίσω την ύπαρξή σου και το ξέρεις πολύ καλά πως μπορώ» τόνισα την κάθε μου λέξη εμφατικά.
«Ο Ασμοδαίος σε αμφισβητεί» μου πέταξε στα ξαφνικά αυτό που επιτέλους τον βασάνιζε.
«Όπως πάντα άλλωστε. Έπρεπε να τον είχα δέσει, ώστε να σταματούσε να μπλέκεται στα πόδια μου όλη την ώρα, ωστόσο τον θεωρούσα αδερφό μου και μάλιστα υψηλόβαθμο κάθαρμα, το οποίο, θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμο μελλοντικά» δήλωσα με κομπασμό, μα άξαφνα κάρφωσα το βλέμμα μου πάνω του, συνειδητοποιώντας την αστεία του ανθρώπινη εμφάνιση. «Τα χάλια σου έχεις» κατέληξα, έχοντας μείνει να κοιτάζω την ανθρώπινη μορφή του που ουδόλως με ευχαριστούσε.
«Ευχαριστώ Αφέντη» μου απάντησε χαμογελαστά.
Ξανακοίταξα τον κοντό και παχουλό άνδρα, με τη γαμψή μύτη που στεκόταν απέναντί μου.
«Τελικά η φυσική σου ομορφιά, σε ακολούθησε και στην ανθρώπινη μεταμόρφωσή σου» συνέχισα δείχνοντάς του με αγένεια τη μύτη του.
«Μελιστάλακτος όπως πάντα» σχολίασε ο Αλάστορας και συνέχισε «Ακούω, πώς πάει το σχέδιο;»
«Εκπληκτικά υποδεέστερε απατεώνα. Νομίζω πως την έχω κερδίσει. Αν δεν μας τα χαλούσε μία βαθιά θρησκευόμενη θνητή που είδε την αληθινή μου μορφή να αντανακλάται, νομίζω πως το διασκεδάζαμε κάνοντας πατινάζ» απάντησα και τον είδα να χλομιάζει.
«Αφέντη μου, πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζετε πως πρέπει να αποφεύγετε οποιαδήποτε μορφή κατόπτρου;» ΄΄Έλα μου ντε; Πως ήταν δυνατόν; Παρασύρθηκα΄΄ «Παρασυρθήκατε νομίζω» ΄΄Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις, γι'αυτό θα πας μπροστά, ατιμούτσικο δαιμόνιο΄΄
YOU ARE READING
Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)
ParanormalΠαγιδευμένο ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, το Άστρο της Αυγής, θα βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια δοκιμασία. Θα κατορθώσει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του αγγελικού κόσμου ή τελικά θα ενδώσει στα συναισθήματά του, ακολουθώντας έναν πρωτόγνω...
