Βγήκα τρέχοντας από την πολυκατοικία. Γύρω μου ο κόσμος γιόρταζε, αλλά αυτή η μικρή συνοικία έμοιαζε πάντοτε σκοτεινή και σιωπηλή. Μονάχα μερικά παράθυρα φωτίζονταν και εγώ κοιτούσα τις οικογένειες που σφιχταγκαλιάζονταν και μαζεύονταν γύρω από το τραπέζι, για να ακολουθήσουν τα έθιμα της ημέρας. Από κάποια σπίτια, ακούγονταν χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα τραγούδια και από κάπου αλλού γέλια. Μέσα σε όλο αυτό το συναισθηματικό χάος, εγώ βρισκόμουν μονάχος μου, ακουμπισμένος σε έναν τοίχο με μερική θέα στη θάλασσα και τους ολοφώτιστους ουρανοξύστες να δεσπόζουν σαν θεριά μέσα στη νύχτα. Θα μπορούσα απλώς να μετατραπώ σε πνεύμα, σε σκιά. Για κάποιον όμως λόγο είχα επιλέξει να μην το κάνω. Για πρώτη μου φορά ήμουν μπερδεμένος και εικόνες της προηγούμενης ζωής μου αναδύονταν από τα άδυτα της μνήμης μου των αιώνων.
«Συγγνώμη, είσαι εντάξει;» άκουσα την κουρασμένη φωνή της Κάιλα. Είχα σχεδόν ξεχάσει την παρουσία της.
«Εσύ;» της αντιγύρισα την ερώτηση και παραξενεύτηκε
«Έτσι νομίζω. Μην ανησυχείς, δεν θα πω τίποτα σε κανέναν. Όχι δηλαδή πως θα με πίστευαν κιόλας» ξεκίνησε τον σχεδόν εσωτερικό μονόλογο και συνέχισε « Μιας που το έφερε και η συζήτηση, λες να έχω το χάρισμα και να μπορώ να σας βλέπω;» συνέχισε και εμένα μου ξέφυγε ένα ελαφρύ γέλιο. ΄΄Άτιμο θα ήταν τέτοιο χάρισμα, αν υπήρχε΄΄
Ποτέ και κανένας, εδώ και εκατομμύρια αιώνες, δεν με είχε ρωτήσει, αν ήμουν καλά. Ωστόσο, αυτή η θνητή που ανήκε στο ανθρώπινο είδος, το οποίο τόσο πολύ και ολόψυχα είχα μισήσει, είχε μόλις βάλει στην άκρη το θέαμα που είχε αντικρίσει πριν, προκειμένου να με ρωτήσει απλώς, αν ήμουν καλά. Δεν είχε σημασία αν μπροστά της έβλεπε τον Εωσφόρο, ή τον Λίαμ. Οι τίτλοι δεν είχαν απολύτως καμία σημασία μάλλον.
«Νομίζω πως ένα χάρισμα το διαθέτεις. Άλλοι στην θέση σου, δεν θα άντεχαν στη θέα μου ή ακόμη και στην ιδέα της ύπαρξής μου» της είπα.
«Ω, έλα τώρα δεν είναι και τόσο τρομερό. Συνηθίζεται αν το δεις πολλές φορές και σε επανάληψη» συνέχισε εκείνη και εγώ σηκώθηκα επάνω «Έχω τόσες πολλές ερωτήσεις...»
«Το φοβόμουν»
«Πράγματι μπορείς να καταλάβεις το σώμα κάποιου; Ακόμη και να τον σκοτώσεις;»
Έγειρα για λίγο το κεφάλι μου στο πλάι. Τελικά, η ζημιά που είχε προκαλέσει ο Αμερικάνικος κινηματογράφος, ήταν ανυπολόγιστη.
YOU ARE READING
Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)
ParanormalΠαγιδευμένο ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, το Άστρο της Αυγής, θα βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια δοκιμασία. Θα κατορθώσει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του αγγελικού κόσμου ή τελικά θα ενδώσει στα συναισθήματά του, ακολουθώντας έναν πρωτόγνω...
