Όση ώρα μαγείρευε, χωμένη στον μικρόκοσμο της κουζίνας της, εγώ την παρατηρούσα. Παρατηρούσα τις ανάλαφρες κινήσεις της, που έκρυβαν σχεδόν μία ξεγνοιασιά, το σιγανό της τραγούδι που συνόδευε κάθε ανακάτεμα του φαγητού, την αφέλειά της, την οποία όμως είχα καταλήξει να συμπαθώ, παρά τις στιγμές που με τρομοκρατούσε. Ναι, μου άρεσε εμφανώς αυτό που έβλεπα.
΄΄Φυσικά, γιατί η ευτυχία της οφείλεται σε εσένα και στο κατόρθωμά σου να την σώσεις από τα νύχια αυτού του αλήτη. Άρα, βρίσκεσαι στον ίσιο δρόμο του αρχικού σου σχεδίου. Συνέχισε έτσι΄΄ προσπάθησε να πει η εσωτερική μου φωνή, ωστόσο αυτή τη φορά δεν ακουγόταν καθαρή, μα ραγισμένη.
Η αλήθεια ήταν πως ένιωθα να με καταβροχθίζει αργά-αργά το ίδιο μου το σχέδιο. Ένιωθα να περνάνε από το μυαλό μου κολασμένες σκέψεις, όπως για παράδειγμα η προσπάθειά μου να θυμηθώ, πώς έμοιαζα πριν την Πτώση μου και πώς ο ουράνιος άνεμος παράσερνε ανάλαφρα τα μαλλιά μου στο χρώμα του ξανθού σταχιού και όχι της μαύρης πίσσας. Το μυαλό μου έπλαθε ακατάπαυστα εικόνες απαγορευμένες , φθάνοντας στο σημείο να αναρωτιέμαι, τι αίσθηση να είχε άραγε το χάδι στο κορμί μου. Κοίταξα αμήχανα και για μία μονάχα στιγμή τα χέρια της που κινούνταν με δεξιοτεχνία, χειριζόμενα τα χιλιάδες μαγειρικά σκεύη και τα φανταζόμουν να με αγγίζουν. Ευτυχώς όμως για εμένα, η φωνή της με έβγαλε από τις απαγορευμένες σκέψεις, προτού επιθυμήσω να γίνουν πράξεις.
«Τι σκεφτόσουν;» ΄΄Για να με ρίξει εκ νέου στον Καιάδα των ακατάλληλων ερωταπαντήσεων΄΄ «Φαινόσουν πάντως πολύ ευτυχισμένος» συνέχισε ακάθεκτη.
«Φυσικά δεσποινίς. Είχα το νου μου στο φαγητό που μαγειρεύατε και που ομολογουμένως, μυρίζει υπέροχα» εφηύρα ευθύς την απάντηση.
«Τα έχω όλα έτοιμα, μπορείς να καθίσεις»
Μαζί βρεθήκαμε να τρώμε, με εμένα να κοιτάζω το φαγητό ελαφρώς έκπληκτα στην αρχή, σαν να ήταν κάτι εξωκοσμικό ας πούμε.
«Μην ανησυχείς. Το κοτόπουλο είναι καλά ψημένο, αποκλείεται να πετάξει» προσπάθησε να αστειευτεί παρατηρώντας το βλέμμα του τρόμου, με το οποίο κοιτούσα το πιάτο μου.
«Δεν είχα καμία αμφιβολία γι 'αυτό δεσποινίς» πρόφερα και δίχως να το σκεφτώ δεύτερη φορά, έκοψα ένα κομμάτι και το τοποθέτησα στο στόμα μου, κάπως αφύσικα βέβαια για τα δεδομένα των ανθρώπων.
Η γεύση του ευθύς πλημμύρισε τον ουρανίσκο μου και μούδιασε το μυαλό μου. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και ομολογώ πως οι θνητοί είχαν αρχίσει να με εκπλήσσουν ευχάριστα.
YOU ARE READING
Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)
ParanormalΠαγιδευμένο ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, το Άστρο της Αυγής, θα βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια δοκιμασία. Θα κατορθώσει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του αγγελικού κόσμου ή τελικά θα ενδώσει στα συναισθήματά του, ακολουθώντας έναν πρωτόγνω...
