Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)

Λύτρωση ή Τιμωρία; /part1

Με το ένα μου χέρι, κράτησα το πόμολο της πόρτας. Οι κινήσεις μου, ήταν απελπιστικά αργές, αφήνοντας περιθώριο στην Αντέϊρα να ηρεμήσει και δανείζοντάς μου εμένα την κρυφή ελπίδα, πως ίσως τελικά να μετάνιωνε και να με καλούσε πίσω.

«Αν με συμπαθείς έστω και λίγο, φύγε και μην επιστρέψεις ποτέ ξανά» άκουσα για ακόμη μία φορά τη στεντόρεια φωνή της. Πιο ήρεμη, πιο δυνατή, πιο σταθερή και συνάμα πιο αποφασισμένη.

Βγήκα από το διαμέρισμα ζαλισμένος, όταν άκουσα τη διπλανή πόρτα να ανοίγει και τον Μιχαήλ με τη μορφή της ηλικιωμένης, να στέκεται στο κατώφλι.

«Πέρασε» μου είπε και εγώ τον ακολούθησα σαν υπνωτισμένος, καθώς το μυαλό μου είχε μείνει στάσιμο σε όσα είχαν διαδραματιστεί λίγα λεπτά πιο πριν. «Τι συνέβη εκεί μέσα;» με ρώτησε έχοντας ανακτήσει την υπέροχη, αγγελική του μορφή.

«Της είπα την αλήθεια» απάντησα κοφτά.

«Πίστευα πως εσύ και η αλήθεια, έχετε πάρει διαζύγιο αιώνες τώρα, ωστόσο με εξέπληξες για πρώτη, μα ελπίζω όχι και τελευταία φορά» συνέχισε ο Μιχαήλ και με πλησίασε με ένα βλέμμα που εν μέρει, καθρέπτιζε τον οίκτο. «Έκανες το σωστό αδερφέ» κατέληξε και τον κοίταξα με μίσος.

«Άλλαξε ευθύς αμέσως αυτό το βλέμμα! Δεν επιθυμώ τη λύπηση κανενός, πόσο μάλλον τη δική σου. Σε ακολούθησα γιατί χρειάζομαι μερικές απαντήσεις» του είπα και χαμογέλασε πονηρά.

«Γνωρίζω ήδη τις απορίες σου και ομολογώ, πως ανυπομονούσα για τη στιγμή που θα αποφάσιζες να με ρωτήσεις. Αρχικά, ας μιλήσουμε για το φως που βγήκε από μέσα σου» μου είπε και ξαφνιάστηκα.

«Ήσουν παρών;» τον ρώτησα.

«Σαν Φύλακας Άγγελος, ναι, μα και απών να ήμουν, πάλι θα το γνώριζα. Δουλειές μπορεί να είχα μυριάδες, αλλά πνευματικά σε παρακολουθούσα » ήρθε η ψυχραιμότατη απάντησή του.

«Και γιατί αφιλότιμε δεν με βοήθησες;» γρύλισα.

«Δεν χρειαζόσουν καμία απολύτως βοήθεια, είχες το φως και αυτό αρκούσε. Άκουσέ με πολύ προσεκτικά Εωσφόρε. Το φως της Γης και του ουρανού, σου ανήκε από πάντα. Ήταν ένα δώρο του Πατέρα μας σε εσένα, το οποίο ενσωματώθηκε στη φύση σου. Την ημέρα της Πτώσης σου, αυτή η δύναμη σκεπάστηκε, εξαιτίας της σκοτεινής πλευράς, που λίγο λίγο κέρδιζε έδαφος μέσα στη ψυχή σου. Ο λόγος λοιπόν της επανεμφάνισής του, ήταν η αντίστροφη κατάσταση. Η υποχώρηση δηλαδή του εσωτερικού σου σκότους και η επικράτηση της καλοσύνης» μου εξήγησε, μα αυτό έκανε την απελπισία μου να γιγαντωθεί, αντί να υποχωρήσει.