Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)

To Δέκατο Τάγμα/ part2

H ώρα ήταν περασμένη και η καταιγίδα είχε σταματήσει εδώ και ώρα. Οι τελευταίες αχτίδες του ήλιου που πάσχιζαν να μείνουν στον ορίζοντα, έβαφαν το αιώνια άσπιλο ουράνιο στερέωμα, με όλα τα χαρούμενα χρώματα της παλέτας. Εγώ εξακολουθούσα να στέκω πάνω από το μικρό, χωμάτινο βουναλάκι, καθώς αισθανόμουν πως αν έφευγα, θα ήταν σαν να τον εγκατέλειπα και ας μην ήταν πια εν ζωή. Τελικά η ταπεινοφροσύνη είχε βρει την αντανάκλασή της, στην τελευταία του κατοικία. Ωστόσο, λίγα μόλις μέτρα μακριά μου, κάτω από το πλούσιο φύλλωμα μίας βελανιδιάς, στεκόταν πάντοτε σιωπηλή η Αντέϊρα, γεμάτη κατανόηση.

«Πόση ώρα κάθεσαι μονάχη σου, περιμένοντάς με;» τη ρώτησα βραχνά, πνιγμένος σε έναν πόνο που είχε ξεκινήσει να μου ξεσκίζει το στήθος.

«Όση ώρα χρειαζόταν, προκειμένου να νιώσεις καλύτερα. Δεν είχα σκοπό να φύγω, δεν θέλω να φύγω» μου απάντησε. ΄΄Τελικά η φύση των ανθρώπων, ήταν πιο πεισματάρα ακόμη και από τη δική μου΄΄μονολόγησα.

Δίχως να το σκεφτώ, έκατσα δίπλα της, προσφέροντας ένα θέαμα παράδοξο, το οποίο ευτυχώς δεν είχαν την τύχη να απολαύσουν τα θνητά μάτια. Βουτηγμένος στην αμηχανία, έπιασα ένα πεσμένο άνθος και το κοίταξα. Τα πέταλά του έμοιαζαν αδύναμα, σχεδόν άψυχα έτσι ασάλευτα που έγερναν προς τα πίσω. Κατόπιν, μετακίνησα το χέρι μου προσεκτικά, τοποθετώντας το μπροστά της και φυσώντας απαλά, έκανα το μαραμένο άνθος να αναδευτεί στην παλάμη μου και να υιοθετήσει εκ νέου την ανθισμένη του, πρότερη, ροδαλή, όψη. Η Αντέϊρα με κοίταξε ενθουσιασμένη και πήρε το μικρό, ροζ στολίδι της φύσης στα χέρια της τρυφερά.

«Τελικά εσείς οι Άγγελοι, είστε τα πιο θαυμαστά πλάσματα του σύμπαντος» ΄΄Άγγελοι; Έβλεπε κανέναν τριγύρω της μήπως; Ω, ναι. Εννοούσε εμφανώς εμένα, τον ανεπρόκοπο πρώην Αρχάγγελο΄΄ «Μίλησέ μου για εσένα. Πες μου όσα η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει ποτέ να με διδάξει» συνέχισε. ΄΄Είχα ξεχάσει πως θεωρούμουν αποκλίνουσα περίπτωση, της αποκλίνουσας περίπτωσης. Αποκλίνουσα ως προς το τι ήμουν σε σχέση με τους φωτεινούς αδερφούς μου και ξανά αποκλίνουσα σε σχέση με όσα πίστευαν τελικά οι άνθρωποι για εμένα΄΄

«Πριν από εκατομμύρια αιώνες, όταν εμείς οι Αρχάγγελοι δημιουργηθήκαμε, εσείς ακόμη δεν υπήρχατε καν στα σχέδια του Πατέρα. Εγώ ήμουν ο πιο έμπιστός Του Αρχάγγελος και μετέφερα το κοσμικό φως. Επικράτεια μου, ήταν η απεραντοσύνη της Γης» έκανα παύση, καθώς την είδα να έχει υιοθετήσει ένα βλέμμα απορίας.