Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)

Το σπαθί του Αρχαγγέλου/ part3

Οι τρεις τους βάδισαν στο μαρμάρινο μονοπάτι, που αλλιώς ονομαζόταν και δρόμος της σιωπής. Δεξιά και αριστερά τους, Άγγελοι λαμπεροί κάθε Τάγματος, πετούσαν ανάλαφρα και κινούνταν αργά, έχοντας τα μάτια τους κλειστά, ενώ το μυαλό τους ήταν απόλυτα συγκεντρωμένο στις προσευχές και τις εσωτερικές σκέψεις. Η διαδικασία, έμοιαζε πολύ με ψυχικό εξαγνισμό. Δεν τους άκουγαν, μήτε τους έβλεπαν όσο βρίσκονταν σε εκείνη την κατάσταση ύπνωσης.

«Θα σου πρότεινα να ακολουθήσεις το παράδειγμά τους αδερφέ, μήπως και τελικά αλλάξεις γνώμη και σωθούμε όλοι» ακούστηκε η φωνή του Ραφαήλ.

«Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Το μονοπάτι που πρόκειται να ακολουθήσω, έχει ήδη χαραχτεί μέσα μου. Γνωρίζω πως είναι παράτολμο και πως αντιβαίνει στους θεϊκούς κανονισμούς από κάθε άποψη, ωστόσο βαθιά μέσα μου πιστεύω, πως κάνω το σωστό» του απάντησε ο Μιχαήλ και οι άλλοι δύο αναστέναξαν, καθώς ήταν και εκείνοι έτοιμοι με την σειρά τους, να προδώσουν τον Γαβριήλ και όλα τα αγγελικά Τάγματα μαζί. Μολαταύτα, βαθιά μέσα τους είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στον Μιχαήλ. Γνώριζαν πόσο πιστός και ταπεινός ήταν απέναντι στον Πατέρα τους, καθώς επίσης και τις αγαθές του προθέσεις.

Φύλακες της Ιερής αίθουσας, αποτελούσαν δύο Χερουβείμ. Τα συγκεκριμένα ασώματα και θεία όντα, ήταν και υπερασπιστές του θρόνου του Θεού. Πάνσοφα, με τα χιλιάδες μάτια τους να κοσμούν την αλλόκοσμη εμφάνισή τους και τα τέσσερα κεφάλια να παρακολουθούν όσα συνέβαιναν στον Παράδεισο. Η θωριά τους, δημιουργούσε φόβο και παράλληλα σεβασμό από τα υπόλοιπα αγγελικά τάγματα. Έπρεπε λοιπόν, να τους αποσπάσουν για λίγο την προσοχή, ώστε να κατορθώσει ο Μιχαήλ να μπει στην αίθουσα και να πάρει το σπαθί. Ωστόσο, με φύλακες τον Ζοφιήλ, ο οποίος καθώς λέγεται, ήταν εκείνος που εξόρισε τον Αδάμ και την Εύα από τον Παράδεισο, αλλά και τον Ρικβιήλ, ο οποίος ήταν ένας από τους ηγέτες των Χερουβείμ, τα πράγματα δυσκόλευαν αισθητά πολύ.

Οι τρεις τους προχώρησαν κάπως σκυφτά προς το μέρος των δύο Φυλάκων, προσπαθώντας παράλληλα να κρύψουν την εμφανή τους αμηχανία.

«Ορθώστε το ανάστημά σας γιατί καρφωνόμαστε!» ψιθύρισε ο Μιχαήλ και οι άλλοι ευθύς υπάκουσαν.

Στη θέα τους, το βλέμμα των Χερουβείμ σκοτείνιασε, καθώς απεχθάνονταν να τους αποσπούν από το ιερό τους καθήκον. Τότε, τον λόγο πήρε ξεροκαταπίνοντας ο Ουριήλ :

«Χαίρε λαμπροί μου Φύλακες» τους είπε και τα τέσσερα κεφάλια των Χερουβείμ, καρφώθηκαν με μία απότομη κίνηση πάνω τους.