Ahh bütün gün manyak gibi alışveriş yaptık.Neden birkaç mağazaya girip benim tarzıma uyan birkaç parça almıyordukki.Sevgili babacım ben ne zaman yeni bir okula başlasam elimeze bir ton para verip bizi alışverişe gönderirdi.
Meral teyzeyle İzmiri fazlasıyla beğenmiştik.En azından alışveriş yaptığımız yerler gerçekten güzeldi.Tabi buralardaki alışveriş merkezleri Avrupa ülkeleri ve Amerikanın alışveriş merkezlerinin yanından bile geçemezdi.Ama ne olursa olsun hiçbiri Türkiyenin yerini tutamazdı.
Deniz kıyısında olan bir cafeye gidip bir şeyler içmeye karar verdik.İkimizde yanmıştık.Burası gerçekten çok sıcaktı.Soğuk bir limonata sipariş ettik.Cafe gerçekten çok güzeldi.Tamamen yeşil ve turuncu renklerin ağır olduğu bir yerdi.Dışarıda oturduğumuz için denizin havası direk yüzümüze vuruyordu.Gerçekten mükemmeldi.
“Meral teyze sence burada ne kadar kalıcaz?”dedim.Umarım biliyordur.
“Bilmiyorum ki kuzum.Biliyorsun babanın sağı solu belli olmuyor.”
“Artık bir yere gitmek istemiyorum.Hayatım sürekli taşınmakla geçti.Bugüne kadar gerçekten dostum diyebileceğim biri bile olmadı.Böyle zamanlarda keşke annem olsaydı diyorum.Belki o babamın önüne geçerdi.”
Ne zaman annemin konusunu açsam hem babam hemde Meral teyze bir acaip oluyordu.Endişeli,kızkın… daha anlayamadığım birçok duyguyu suratlarında bulunduruyorlardı.Annemin nasıl öldüğünü bile bilmiyordum.Çünkü babam asla evde annemin konusunun açılmasına izin vermezdi..Babam hiçbir zaman annem hakkında konuşmamıştı aynı zamanda eşyalarının evde bulunmasını bile istemiyordu.Sanırım babam annemin eşyalarını görüp üzülmek istemiyordu..Bundan dolayı babamın üstüne gitmek istemiyordum.Annemle ilgili merak ettiğim bir şey olduğunda Meral teyzeye sorup öğreniyordum.
Meral teyze her zamanki gibi yine afallamıştı.Ve yine konuyu geçiştirecekti.
“Bunları düşünme canım.Hem artık gitmemiz lazım.Mobilyalar bugün gelcekti.Şimdi getiren kişiler bizi evde bulamazsa sorun çıkabilir.”dedi endişeli bir şekilde.
Artık böyle yapmalarına alışmıştım.Her zaman bunu yaparlardı.Onayladığımı belli eder bir şekilde kafamı salladım.Hesabı ödedikten sonra Meral teyze şöförümüzü aradı.Şöförümüz Mustafa amcada yıllardır bizim yanımızda çalışıyordu.
Sonunda evimizin bahçesine girebilmiştik.Şöyle bir evimize bakınca gerçekten fazlasıyla büyüktü.Bahçeyle ilgilenen bahçıvanımız Murat amca bizi görünce el salladı.Bizde ona gülümseyerek el salladık.Bahçemiz gerçekten çok güzeldi.Her tarafda rengarenk çiçekler vardı.Evin arka tarafında ise havuzumuz ve oturacak masalar falan vardı.
Evin içine eksik olan eşyalarımızı da almıştık.Murat amca gülümseyerek yanımıza geldi.
“Aldığınız eşyalar geldi ve yerleştirildi.”dedi gülümseyerek.
Meral teyze;”Gelmesi iyi olmuş.Bizde çok yorulmuştuk.”dedi.
Gülümseyerek içeri geçtik.Biran önce odama gidip kendimi yatağıma attım.Acaba yeni okulum nasıl olacaktı?Her zamanki gibi babam yine özel okula gönderiyordu beni.Aman ne güzel!Bugüne kadar hiç sevgilim bile olmadı.Neden mi?Çünkü ne zaman hoşlandığım biri olsa ve o hoşlandığım kişi de bana karşı hisleri olup bana çıkma teklifi etse sevgili babam bir şekilde öğreniyor ve araya girip birlikte olmamızı engelliyordu.
Farkettiğiniz üzere şimdiye kadar “acaba hiç hoşlanacağım bir kişi olacak mı”diye merak etmedim.Olsa bile babam yine öğrenecek ve engel olacaktı.Dolayısıyla boşuna düşümeye gerek yoktu.Sabahtan beri beklediğim an gelmişti.Yabancı dizi izlemekk!!!Sürekli farklı ülkelerde yaşadığımız için birçok dili biliyordum.Sonuç olarak rahatça altyazısız izleyebiliyordum.
Birkaç saat dizi izledikten sonra babam odama gelip akşam yemeğinin hazır olduğunu söyledi.Fazlasıyla acıkmıştım hemen aşağı inip masaya oturdum.Çorbamı içmeye başladığımda babamın sesini duyunca kafamı kaldırdım.
“Yarın yeni okuluna gitceksin.Ama seni pek heyecanlı göremiyorum?”
“Beni heyecanlı görememen sence de normal değil mi?”
“Nasıl yani?”
“Nasılsa burada da çok fazla kalmıcaz.Yani çok fazla heyecanlanıp buraya bağlanmamam gerekiyor.Yoksa her taşınacağımız zaman bunu nasıl kaldırabilirim ki?”
Babam bunu söylediğim için şaşırmıştı.Ama haklıydım.Bu yaşıma kadar hiçbir sosyal aktivitem olmamıştı.Ne sevgilim,ne de harika dostluklarım olmuştu.Anlayacağınız yalnız yaşamaya alışmıştım.Kafamı kaldırıp babama baktığımda hala düşünüyordu.Bütün bunları düşündüğümde içim sıkılıyordu.İştahım da kalmamıştı.
“İzninizle ben yukarı çıkayım.Nasolsa yarın yeni bir okula başlıyorum.Şimdi normal bir öğrenci gibi yarın ne giyeceğimi falan düşünmem gerekiyor.Aman ne heyecanlı…”
