Meraba!!Bu benim ilk hikayem ve umarım beğeniyorsunuzdur.Lütfen yorum yapın.
Multimediada Adanın kıyafeti var :)))
Bütün herkes susmuş Baran ve Rüzgara bakıyorlardı.Tabi ben Baranın arkasında olabildiğim için sadece Rüzgarın yüzünü görebiliyordum.Rüzgarın Barana bakışları ise “sen napıyorsun?”der gibiydi.Yine her şeyi elime yüzüme bulaştırmıştım.Bundan sonra asla bu plan işlerine karışmayacaktım.Tabi Rüzgar ve arkadaşları bizi rahat bırakırsa.
Baran;”Neyse artık gidelim en iyisi” dedi sinirlice ve arkasını dönüp hızlıca yürümeye başladı.
Ortamda büyük bir gerilim vardı.Baranın yüzünü göremediğim için Rüzgara nasıl baktığını bilmiyordum.Çağan ve Toprak da Baranın arkasından çıktılar.Kafamı çevirip Rüzgara baktığımda sinirlice bana bakıyordu.O da yürümeye başladı.Tam yanımdan geçerken durdu ve kulağıma doğru eğildi.
“Benden artık gerçekten kork.Çünkü bundan sonra sana yapmadığımı bırakmayacağım.”dedi soğukça.Şuan gerçekten korkmuştum.Ses tonu çok farklıydı.Daha önce Rüzgar benimle hiç böyle konuşmamıştı.Rüzgar da ortamı terk edince kızlarla birbirimize bakmaya başladık.
Alya;”Ben size dedim kızlar.Sanırsam şimdi gerçekten bittik.”dedi.
Hepimiz korkarak birbirimize bakmaya başladık.Bu durum daha ne kadar devam edecekti?Daha sonra kızlarla bu konuyu konuşmadan geriye kalan yerleri temizlemedik.15 dakika sonra her yeri bitirmiştik.Okuldan çıkmadan önce lavaboya uğrayıp yüzümüzdeki çikolataları da temizlemişdik.Kıyafetlerimde de çikolata izi vardı ama yapacak bir şey yoktu onun için.
Normalde olsa bu halimizle dalga geçerdik.Ama şuan hiçbirimizin tadı yoktu.Sonunda okuldan çıkabildiğimizde Çisil ve Alyayla vedalaşıp Minayla taksi durağına doğru yürümeye başladık.
Mina;”Orada Baranın bakışlarını görmen lazımdı.”
“Na..nasıl bakıyordu?”dedim korkarak.Çünkü cevabı az çok tahmin ediyordum.
Mina;”Aşırı derecede sinirli.Sanki sen onun sevgilisi gibiydin ve o seni koruyordu.Onu daha önce hiç böyle görmemiştim.Gözleri o kadar soğuk bakıyordu ki…”
Rüzgarın bu kadar çok sinirlenmesinin sebebini şimdi anlıyordum.Yüksek bir ihtimalle Baran daha önce ona hiç böyle davranmamıştı.Cevap verememiştim çünkü ne diyeceğimi bilmiyordum.Hepimiz başımızın büyük bir belada olduğunu biliyorduk.
Taksiyle evin önünde durduğumuzda Minayla vedalaşıp eve doğru yürümeye başladım.Evin içine girdiğimde babam ve Meral teyze direk yanıma geldiler.Ahh bir de şu müdür işi vardı değil mi?Gerçekten bugün hiç bitmeyecekti.
Çağlar(Adanın babası);”Ada bu kıyafetlerinin hali ne?Ayrıca çok solgun gözüküyorsun.”
“Kızlarla biraz pasta savaşı yaptık.Ve de uzun zamandır böyle bir şey yapmadığım için çok yoruldum.”dedim.
Meral Teyze;”O zaman hemen yat canım.Dinlen güzelce.”dedi gülümseyerek.
“Maalesef erkenden yatıp dinlemem.Ödev yapmam gerekiyor.Şey baba bu aralar sürekli telefonum donup kendi kendine kapanıyor.”
Çağlar;”Neden ki?Daha yeni aldık kızım.”dedi.
Anladığım kadarıyla daha müdür aramamıştı.Arasa babam benimle bu kadar iyi konuşmazdı.Sonunda bir şeyde şanslıydım.Yine yalan söylemiştim.Telefonumun donup kapandığı falan yoktu.Amacım babamın telefonunu alıp bugün olanları öğrenmemesiydi.
