Minnet mi? Sevgi mi? Ne bu acaba?
Birine duyduğun karışık hisler mutlaka minnet üzerine mi kurulur? Mesala anneni, babanı seni dünyaya getirdiler diye mi seviyorsun? Ya diğer akrabalarını -sana yeğenim, kuzenim, ne biliyim teyzem, halam, amcam, dayım dedikleri için mi?
Minnet sevgi mi getirir, ya sevgi minnet? Bunlar karışırsa sevgiler menfaate dönüşür.
Kan çekiyor, aile bağları kuvvetli, fazla görüşmüşlerdir, alışmışlardır falan filan. Bu mu yani? İnsanı insana bağlayan sevgi? Ben başka ülkede yaşayan, bilmediğim, görmediğim birini sevemez miyim? Onun acısına üzülemez miyim? Uzaklarda tanımadığım bir çocuğun öimesine göz yaşları dökemez miyim? Anasının, babasının ciğeri nasıl yandıysa benimki de öyle yanamaz mı? Ya anneler, ya babalar, kardeşler, bilmediğimiz birileri sevinrken mutlu olurken ben de onlar için sevinip mutlu olamaz mıyım? Bir menfaat mi sevindirir mutlu eder beni? Sevgi minnet değildir. Sevgi insanı insan yapan pozitif-rahmani- bir hisstir. Nefret insanı insanlıktan çıkaran negatif-şeytani- bir hiss. Sevgiden birini öldüren, döven birini gördün mü? Ya da nefret ederken okşayan, güzel sözler söyleyen birini -yapanlar psıkopatlardır o da ayrı konudur. Üzülmek ve sevmek insanlığımızdandır. Birini sevmeğimiz ve birine üzülmeğimizin karşılığında minnet de, sevgi de doğar. Bazen karıştırılıyor bu hissler. Karıştırılırken de minnnetdar olan kişi yaptıklarını dile getirdiğin an senden nefret eder. İşte yaptığın iyiliği kafaya kakma durumu ortya çıkar ki yaptıklarını anında kendine karşı çevrilmiş silaha dönüşür. Karşındaki der. 'yaptıkları için minnetdarım, ama yapmasaydın'
'evet seni sevdiğim saydığım için yaptım' diyemiyorsun bu doğru değil, çünkü sevdiğine yaptığını kafasına kakmassın. Helal edersin. O yüzden sana acıdım da falan filan derken, kayış kopar...İşte bu yüzden bize yapılan iyiliklerin neden yapıldıklarının farkında olursak, altında ezilmek zorunda olduğumuz "minnet" bizi fazla üzmez.
Akrabalarımızı sevdiğimiz için değil ya da yanımızda oldukları için sevmeyiz. Akraba olduğumuz için yanında oluruz. Severiz, ama fazla, ama az. Bilmediğimiz birini severiz, ama yanında olamayız. Onlar için birşeyler yapamayız. Onların da yanında birileri vardır. Seviyorlar mıdır, ya minnet mi duyuyorlardır? Sana minnetdarım-seni seviyorum demek değildir.
Ben:BEK.AY.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DeNEme veya SoHbet
De TodoKafam karıştı yine .Kafa karışıklığı iyidir. Düşünceleri savaştırır,karşılaştırır.Karışık kafalar karışık düşünceler doğurur.Karışık düşünceler sana gerek olan düşünceyi,fikri.Yaşıyorsun demektir.Kafan karışmışsa beyninde savaş var demektir.Akıl sav...
