They Took Me - 1 (Afgerond)

Hoofdstuk 1

Herschreven Op 6 September 2018

Mijn vader stormt mijn kamer binnen, mijn broer probeert zo hard de trap op te lopen dat hij naar beneden glijdt. Verstijfd van angst staar ik hem aan, we maken oogcontact, zijn zwarte, harteloze ogen... ik krijg er rillingen van. Hij haalt uit, pats! Ik duik naar beneden, hij heeft gemist. Gelukkig! Ik zie een deuk in mijn kledingkast. Dat had ik kunnen zijn... oeps? James komt mijn kamer binnen gerent, hij pakt mijn vader vast en ik pak snel mijn telefoon. "Pap! Ik wil de politie niet bellen, maar... maar..." Mijn vader begint te lachen, "Oh meissie, jij durft toch niet te bellen." Hij wurgt zich los uit mijn broer zijn greep en pakt mijn telefoon. Mijn vader loopt naar beneden, thank god. Ik sla mijn armen over James z'n nek en fluister in zijn oor "Bedankt." Hij geeft me een snelle knuffel en knikt naar mijn kleding dat opgestapeld ligt op mijn stoel. "Ja ja, ik ga me al aankleden." Hij loopt mijn kamer uit. Ik kleed me aan (zie afbeelding) en pak mijn schooltas. Ik sprint naar de keuken en pakt een pakketje crackers voor op school. "James, let's go!" Schreeuw ik. Hij komt de trap afgerend. Ik pak mijn sleutels en we lopen ons goedkope appartement uit. We lopen de trappen af en we pakken onze fiets. We stappen op, en zoals gewoonlijk word ik nagefloten. "Viezeriken." Zegt mijn broer, ik rol mijn ogen en hij moet lachen, "Geen jongen mag me leuk vinden of wel?" Vraag ik, "Ik moet hem wel eerst goedgekeurd hebben." Antwoord hij, ik grinnik. Na zo'n 15 minuten komen we aan op onze school. Ik stap af, maar mijn broer staart me verward aan, "We hebben L.O..." Ik struikel en stap weer op. Het is ontzettend rustig op de weg omdat ik en mijn broer, zoals altijd, laat zijn. We komen aan en zien busjes voor de gymzaal staan, verward kijken we elkaar aan. We zetten onze fiets neer en lopen naar binnen, ehm, we snappen enig sinds wat er aan de hand is. We kijken het gym lokaal in en zien zo'n 5 tot 6 jongens staan met geweren. Ik schat ze rond de 20. Ik maak oogcontact met één van de mannen, hij ziet me en loopt op ons af. Ships ships! Verstijfd van angst klem ik me aan James vast. De man komt dichtbij, ik zie de andere 5 vreemde mannen mijn vriendinnen meenemen "Sophie, Sophie help!" Mijn vriendin Sky staart me angstig aan ondertussen ze in een busje word gestopt. "Dude wil je haar nou of niet?!" Zegt een van de jongens. "Die jongen nemen we mee, hij ziet er bruikbaar uit. Maar nemen we haar mee?" Ik word gescand en de jongen die voor me staat knikt.

Hoi iedereen, dit is mijn eerste verhaal. Sorry als het verhaal niet duidelijk is, of er spellingsfouten on zitten. Meld het even als je er een ziet, haat wil ik niet zien in mijn verhalen. Ik doe mijn best. 🙈💖