They Took Me - 1 (Afgerond)

Hoofdstuk 12

Ik open mijn ogen, ze voelen zwaar en ik hoor Adam, "Het is oké, rustig maar." Hij aait mijn voorhoofd en ik voel dat ik zweet. James komt de kamer binnenstormen, "Ben je gek geworden! Wat dacht je wel niet? Ik dacht dat therapie  had gewerkt?" Ik probeer hem aan te kijken, maar ik ben te moe om mijn ogen te bewegen. Mijn ogen vallen dicht "James..." Ik probeer nog wat te zeggen maar mijn gehoor begint minder te worden, ik hoor alleen maar gefluister "Heeft ze dit eerder gedaan?" Ik kan horen dat Adam zijn stem bezorgt klinkt. Daarna hoor ik niks meer.

~ De volgende dag

"Sophie, Sophie wakker worden." Adam zegt opdringerig dat ik moet opstaan. "Huh? Wat is er?" Adam helpt me op te staan. Ik hoor opeens de brandalarmen afgaan, en de lucht staat blauw van de rook. Ik kuch maar ik loop snel naar buiten met Adam, ik zie Daniel, Ethan, Jay, Chris en Oliver staan, wacht, waar zijn James en Jasmin? "Adam, waar zijn James en Jasmin?" We lopen het gebouw haastig uit, met Adam zijn hand op mijn onderrug, ondersteunend. "Ik weet het niet." Ik kijk hem bang aan en hij trekt me dichter bij me. "Je gaat niet naar binnen, ze komen wel." Opeens hoor ik een gil, dat moet Jasmin zijn. Ik zie Jasmin snel naar buiten rennen, maar James is nergens te bekennen. "James, hij, hij..." "Hij wat?" Hoor ik Ethan ineens zeggen. Ik pak Jasmin vast en trek haar dichterbij. "James, hij ging naar de kelder." Waarom gaat hij in hemelsnaam naar de kelder?! "Hij ging de andere meiden halen denk ik." Hij... dat is... niet egoïstisch van hem. Opeens zie ik een paar meiden naar ons toe rennen, ik vang ze op. Ik hoor James schreeuwen "Kom op, snel!" Hij leeft dus nog, fieuw. Ik zie hem aan komen rennen met nog één meisje. "Is iedereen hier?" Ik kan niet horen wie het zei, omdat er overal geroezemoes  is. Ik ben nog steeds heel zwak, dus ik leun tegen Adam aan. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Waardoor is het gebouw in de fik gevlogen?" Vraag ik. Adam haalt zijn schouders omhoog. Ik merk op dat er een paar jongens weg zijn, ik denk dat ze de auto's ophalen. "Adam, kom je effe?" Vraagt Chris. Adam kijkt me vragend aan "Je hebt mijn permissie niet nodig, ga." Adam loopt vervolgens naar Chris toe, de overige jongens komen ook er naar toe, ik denk om te overleggen waar we nu heen gaan, aangezien de politie en brandweer snel genoeg hierheen komen. Ik loop naar Jasmin en de andere meiden, ze praten, "Ik hoop zo erg dat de politie komt, dan zijn we allemaal vrij." Zegt één meisje, eerlijk gezegd hoop ik dat ze niet worden opgepakt, maar mijn leven was al niks voordat ik hier was, misschien die van hun wel. Het valt me op dat niemand knikt. "Willen jullie niet ontsnappen ofzo?" Het meisje begint geïrriteerd te worden volgens mij. "Nee, eigenlijk niet. Thuis heb ik niet een leuk leven, het is beter zo." De andere meiden knikken instemmend "Dus niemand heeft hier een leven?!" Ik herken haar opeens, Nova, ze zat een tijdje bij me in de klas. Ze was de 'Queen Bee' of 'Miss Popular'. Wat ze ook was is een *PIEP* mens. Ze pestte me voor een tijdje omdat we nauwelijks geld hadden. "Sophie?" Zij herkent me kennelijk ook. Ik kijk haar boos aan, "Dus jij hoort hier ook bij? Dat kon ik verwachten." Ik kijk haar vragend aan, "Je was altijd al jaloers op me, en nu probeer je alles van me af te pakken!" Ik kijk naar de grond, en ik voel Jasmin mijn hand vastpakken, en in mijn oor fluisteren "Wees sterk" Ik knik en kijk Nova aan, "Ik was nooit jaloers, ik heb altijd al medelijden met je gehad eigenlijk." Nova kijkt geïrriteerd, en ze wil wat zeggen, maar daarna loopt ze toch weg, richting Jay. "Volgens mij is ze van Jay." Ik vind het niet raar dat Jay zo'n meisje uitkiest. Opeens kijken ze allemaal naar mij. "Wat was er gisteren trouwens met jou? Ik zag alle jongens ineens naar jou-, Adam's slaapkamer sprinten!" Jasmin, moest je dat nou echt vragen? "Oh i-ik..." Ik begin te stamelen, maar ik word weggetrokken door James. Ik trek hem in een knuffel "Ik schrok me de lepels!" James lacht. "Ik moest de meiden ophalen, ik kon niet zelf weggaan zonder ze mee te nemen." Ik knik. Hij wil terug trekken, maar ik knuffel nog even stevig door. "Je kan loslaten hoor." Ik schudt mijn hoofd van nee, "Ik weet niet of ik je ooit nog kan loslaten!" Zeg ik sarcastisch. Ik trek me terug en kijk hem aan. "Beter verkoop je die meiden die daar staan niet, ze willen hier blijven." Hij kijkt me vragend aan: "Had Adam je niet verteld?" Ik schudt van nee. "Deze meiden blijven, we zijn gekapt met de verkoop." Ik spring een gat in de lucht. Ik kijk James blij aan en hij knikt naar de meiden; "Vertel het ze maar." Hij geeft me een duwtje en ik loop blij naar ze toe "Waar ben jij zo blij om?" Ik kijk Jasmin aan; "Ze zijn gekapt met de verkoop, niemand word ooit nog verkocht!" Ik hoor een paar opgeluchte zuchten. "Waarom omhelsde je die jongen." Eén van de meiden wijst naar James. "Hij is mijn tweelingbroer." De meiden kijken me aan; "Nee ik hoor niet bij hun, ik ben door hun gekidnapt, net zoals jullie." De zwarte busjes komen aangereden, Adam, James en Jay komen naar ons toe, "Nova, Jasmin en Sophie, komen jullie?" Ugh komt Nova ook? De rest van de meiden worden ook stuk voor stuk naar verschillende busjes gebracht. Iedereen stapt in en we scheuren de weg op. Ik zit tussen Adam en James in. Ik, Jasmin, Jay, James en Adam hebben een melig gesprek, maar Nova zit chagrijnig in een hoekje. "Nova, waarom zo chagrijnig?" Vraagt Jay geamuseerd. "Volgens mij is dit de eerste keer dat ze zich als een outsider voelt." Ze kijkt op, ding ding ding, juiste antwoord. "Goed schot Soph" Ik kijk James waarschuwend aan, ze gaat duidelijk door iets heen, en het ging me te ver. "Zijn we er al bijna?" Vraagt Jasmin, volgens mij probeert ze het onderwerp te veranderen. "Nee, nog langer niet." Adam grinnikt; "We gaan naar Griekenland." Ik kijk verrast, op een blije manier, Jasmin ook, maar Nova begint bijna te huilen. "Nova, wat is er?" Vraag ik, opeens staat ze op en loopt ze naar de bestuurder van de auto. Jay staat snel op en pakt Nova vast en zet haar naast hem, en houdt haar vast. "Nova, rustig maar." Volgens mij krijgt ze een of andere paniek aanval. "Hoe kan ik rustig zijn!? Ik kom nooit meer thuis!" We rijden de snelweg op, en we zien de rook van het huis af komen, we zien politie en brandweer rijden aan de andere kant van de snelweg. Na zo'n 1 1/2 uur zijn we op een klein vliegveld. "We zijn er." Ik zie 2 privé-jets staan. Wow, de jongens zijn rijker dan ze eruit zien. We staan op uit het busje en we lopen richting het vliegtuig. Wanneer we binnen staan, kijk ik rond (Afbeelding). Het is zo chique! Dit vind ik zeker niet erg! Ik plof neer, Adam gaat naast me zitten, Jasmin tegen over me en James rechts tegenover. Yes! Ik heb de stoel bij het raam ingepikt! Adam slaat z'n arm om me heen ik leun tegen hem aan. "Rust nog even uit, we gaan zo vertrekken." Jasmin gaat ook zo comfortabel mogelijk liggen, en probeert ook te slapen. Na een paar minuten val ik al in slaap.