They Took Me - 1 (Afgerond)

Hoofdstuk 2

Herschreven op 6 September 2018

Voordat ik het weet word ik in een busje gestopt met mijn broer. "Ze heeft mooie ogen." James kijkt op en staart de jongen waarschuwend aan. "Chill gast! Ik ben Jay." Hij kijkt me aan, hij is knap! Ik bedoel... je snapt wat ik bedoel denk ik. De jongen achter het stuur kijkt naar achter en staart me aan "Ik ben Oliver, wie ben jij schoonheid, en wie heb je bij je?" Ik staar naar de grond en James slaat een arm om me heen, beschermend zoals altijd. "I-ik..." de jongens lachen en James opent zijn mond. "Ik ben James." De jongens staren nog steeds naar mij. "I-ik ben Sophie..." De jongens knikken, en staren nog steeds naar me. Ik schuif nog dichter bij mijn broer.

 "We zijn er." Ik sta op en vastgepakt door Jay maar James begint boos te worden. "Haal je handen van haar af." Snauwt James, wat waarschijnlijk niet heel intelligent was... de jongen die me vasthoud, Jay, kijkt James waarschuwend aan. James word gepakt door een van de jongens, en naar een ander gebouw gebracht dan ik. Ik begin tegen te stribbelen om weer naar James te kunnen rennen, ik wurg me los uit Jay zijn greep en ren zo snel als ik kan naar James. "James! James nee kom terug!" Er komt een andere jongen op me afgerend en pakt me vast. Jay en de vreemde jongen nemen me mee naar het gebouw. Ik word in een cel gegooid door de vreemde jongen. Ik sta meteen weer op "Waar is James?" De jongen pakt mijn kin en kijkt naar me. "Die word getraind." Ik kijk hem verward aan, en onzeker. "Wat doe je?" De jongen lacht en strekt zijn hand uit. "Sorry, ik ben Oliver. Ik regel alles hier."  Zegt de jongen tegenover me. "Dennis, licht haar even in over de regels hier." Roept hij.

Een jongen komt binnen gelopen, dat moet Dennis zijn. Hij heeft grijs- blauwe ogen, donkerbruin haar, met de ordinary side-shave. Maar eigenlijk is hij best knap... zoals de rest. Tot nu toe zijn alle jongens hier super knap, hoe dan? Ik realiseer dat ik hem inmiddels al een tijdje aanstaar... awkward... "Gaat het goed beauty?" Vraagt Dennis. "J-ja..." Tuurlijk gaat het niet goed, ik ben meegenomen door een stelletje klootzakken en zit hier opgesloten, en hij vraagt mij of het goed gaat? "Het is verlegen, had ik niet verwacht." Het? Zei Oliver net dat ik 'het' was? "Ik ben geen voorwerp hoor, was je waarschijnlijk nog niet opgevallen, het IQ is tot nu toe in ieder geval nog niet heel hoog geweest." De jongens kijken verward op. "Niet een te grote bek krijgen hé prinses?" Ik kijk hem uitdagend aan. Oliver wil me vastpakken maar ik hoor een scherpe "Hé!" van Dennis. "Ze is niet van jou, weet je nog?" Ik staar Dennis aan. "Ik ben van niemand!" Oliver lacht, ondertussen komt Jay er aan gelopen; "Die andere jongen, we kunnen hem goed gebruiken, hij is sterk." Ze fluisteren wat naar elkaar en kijken naar mij. Ik staar boos terug; "Wat?" Vraag ik geërgerd. "Zo zo, nu heeft miss verlegenheid wel ineens een stem." Ik kijk hem waarschuwend aan. "Prinsesje denkt dat ze me aan kan, ha ha!" Jay en Oliver lachen terwijl Dennis een poker-face houdt, dat waardeer ik best, ik bedoel, je snapt wat ik bedoel. "Oliver ga bij die andere chick kijken." Nu zijn ik, Jay, en Dennis alleen nog in de cel. "Oké ik snap het, ik ga al." Jay loopt de kamer uit. "Dus, de regels: " begint Dennis. "Regel 1: Geen grote mond houden, regel 2: Je probeert niet te ontsnappen, regel 3: Je doet wat wij zeggen dat we willen dat je doet. Duidelijk?" Ik knik. "Ik wil woorden horen." Zegt Dennis met een iets dreigende toon. "Ja, het is duidelijk mijn heer." Zeg ik sarcastisch. Voordat ik het weet voel ik een klap op mijn slaap. "Oja en sarcasme is niet getolereerd." Mijn wang begint te branden, oef dat deed pijn. "En wat als ik de regels niet volg?" Vraag ik braafjes. "Dan word je gestraft, helaas." Dennis loopt op me af en probeert me een kus te geven op mijn wang, maar ik trek snel weg. Wie denkt hij wel niet wie die is? Mij ontvoeren en dan me ineens te gaan zoenen? Hij lacht en zegt; "Jij bent geen makkelijke." Ik rol mijn ogen. "Niet met je ogen rollen, staat je niet." Ik wil bijna weer mijn ogen rollen en realiseer me dat ik niet mijn ogen mocht rollen. Jemig, wat mag hier wel? "Duidelijk." Zeg ik, want ik mag ook niet knikken. "Goed, ga slapen." Ik hoor mijn naam in de woonkamer door onbekende stemmen. Ik ga liggen, en val in een lichte en onrustige slaap.