They Took Me - 1 (Afgerond)

Hoofdstuk 15

Dennis komt op ons aflopen en Jasmin trekt me naar achter, en gaat voor me staan; "Wat moet je Dennis?" Ze is heel beschermend, echt fijn. "Jasmin, oh Jasmin, geen grote mond krijgen hé?" Dennis zegt tegen haar dat zij een grote mond krijgt? Ik stap achter Jasmin vandaan en geef hem een klap in zijn gezicht. "Jasmin moet geen grote bek krijgen? Gek mens." Hij kijkt me hopeloos aan, volgens mij realiseert hij zich wat hij heeft gedaan. "Kijk, Sophie, jij weet gewoon niet hoe het hier gaat." Deze boy is echt f***ing irritant. "Volgens mij weet jij niet hoe het hier werkt." Ik loop weg, Adam komt op ons af gelopen, ik zie nu het verschil tussen Adam en Dennis. Adam heeft één blonde pluk, en voor de rest bruin haar, Dennis heeft integendeel helemaal bruin haar. "Sophie ik kwam hier alleen om sorry te zeggen." Zei hij dat nou serieus? Ik kijk om me heen en zie dat iedereen ons aankijkt. "Wees wat minder zo'n klootzak en dan zien we wel weer." Ik hoor een paar 'OooooOOOo's" op de achtergrond. Ik draai me om en loop weg. "Sophie, kom op." Hoor ik Dennis nog zeggen maar ik loop verder. Ik loop naar de kust toe en doe m'n slippers uit. Ik loop het water in, het water voelt warm en zacht. Ik doe mijn ogen dicht en adem de boosheid uit. Laat Dennis niet in je hoofd komen, hij is het niet waard. Ik hoor Jasmin achter me het water ook bij in lopen. Ze gaat voor me staan en trekt me in een warme knuffel. Ze laat me weer los en kijkt me aan, "Ga nu proberen wat plezier te hebben. En als je zo ver bent, vergeef Dennis." Ik kijk haar verbaast aan; "Ik hoef hem niet te vergeven." Ze knikt; "Maar, je zal hier nog wel even zijn, en hij gaat dit keer nergens heen." Ze heeft gelijk, maar ik wil hem gewoon niet vergeven, hij heeft me nooit geslagen of iets, maar psychisch deed hij me denken dat ik niet alleen was, maar hij liet me altijd in de steek als ik net iemand nodig had. Ik knik toch, vervolgens voel ik 2 armen om me heen, van achter dit keer. "Goed gedaan." James is het dus, "Laten we nu genieten van dit land." Ik knik, ik loop het water uit, op Dennis af. "Dennis?" Hij draait zich om en kijkt me verrast aan, hij zat te praten met Adam. "Soms dan liet je me voelen alsof ik niet alleen was, maar dan ging je precies weg wanneer ik je nodig had, ging je weg." Hij knikt, "Zeg wat! Zeg, 'Dat was niet mijn bedoeling' of gewoon dat het wel je bedo-" Hij sust me en zegt "Dat deed ik inderdaad. Maar ik durf te geloven dat ik verandert ben." Ik knik "Als je dat echt gelooft, dan ben je 100% vergeven." Hij lacht, en wilt me een knuffel geven "Niet zo snel señor." Ik duw hem naar achter en we kletsen nog voor ongeveer 5 minuten. Op gegeven moment komt Sierra aangelopen "Oké genoeg gepraat jullie, nu gaan we zwemmen." Ik doe mijn jurkje uit en ren het water in. Het is best gezellig. Ook al zit ik nu met de mensen die me hebben gekidnapt, en denk niet dat ik dat ben vergeten, maar ik moet verder gaan. Adam komt op me af gezwommen en pakt me vast, ik check even of het wel Adam is en niet Dennis. Gelukkig het is wel Adam. Hij geeft me een kus. God, wat ben ik verliefd. "Goed gedaan met Dennis, hij is echt veranderd, anders dan mocht hij echt niet bij je in de buurt komen." Ik lach. "Je lach is prachtig." Ik hoor een 'awww' van 6 verschillende meiden. Ik bloos en draai me om. "Mogen we haar even lenen?" Vraagt Nova, wacht Nova? Sinds wanneer doet zij aardig tegen me? Misschien heeft ze geaccepteerd dat ze hier ook blijft. "Natuurlijk." Ze trekken me het water uit, ik pak één handdoek van de stapel, en leg hem uit. Ik pak mijn jurkje en doe hem weer aan. Ik ga zitten en kennelijk willen ze over iets serieus praten. De meiden doen hetzelfde en we gaan zitten. "Dus..." Zegt Jasmin, ze wil dus wat vertellen. "Ik en James hebben gezoend." Zegt ze snel, mijn mond valt open. "Hij heeft eindelijk een leuk vriendinnetje" Zeg ik, ik lach en ben eigenlijk best blij, Jasmin is heel aardig en zorgzaam, dat zal James goed doen. "Sophie, hoe houdt jij Dennis en Adam eigenlijk uit elkaar?" Ik lach, "Adam heeft een klein blond plukje in z'n haar, Dennis niet." De meiden knikken. Ik zie Nova naar Adam staren, zal vast niks zijn. "Dus, jij en Jay?" Vraag ik aan haar, ze bloost, ik weet niet of het is omdat ik haar betrapte op het staren, of omdat ik begin over Jay. "Meh, ik mag hem niet echt." Ik wordt aangetikt, ik draai me om en verwacht dat het Adam of James is, maar ik ken hem nog niet. Hij vraagt of ik even met hem mee wil komen, "Ehm? Wie ben je?" Hij trekt me omhoog, "Hé! Laat me los." Hij laat meteen los. Ik zie dat James op me af komt gelopen, maar hij word tegengehouden door een andere jongen die ik nog niet ken, wat gebeurt er? Ik word ineens weer vastgepakt door twee personen nu. "Hey!" Ik begin te schoppen en ik raak één van de jongens hun scheen. Hij deinst achteruit. Ik zie dat de andere meiden ook worden gepakt. "Adam!" Ik zie een vechtpartij achter me, jemig, is dit een soort hinderlaag ofzo, word ik gekidnapt, ondertussen ik al gekidnapt ben!? Ik trap de jongen die me vast heeft, weer raak. Hij laat me even los, en ik bevrijdt me uit zijn greep. Ik sla hem in z'n gezicht en hij deinst naar achter. Ik sla hem nog een paar keer, en hij valt bewusteloos neer. Ik zie dat de jongen bewapent is, een pistool? Hoe is hij hieraan gekomen. Nou ja. Ik pak hem, ik zie de andere jongen die me eerder ook al wou vast pakken en ik schiet een waarschuwingsschot. Iedereen kijkt om, op dat moment word er weer heel veel gevochten, dit keer in ons voordeel. Ik richt op de jongen, "Handen omhoog!" Roep ik, wow dit is net zo'n hele slechte western-film. Hij doet zijn handen omhoog, wat een adrenaline! Eén van de jongens roept; "Let's go" En ze rennen allemaal weg als een stel bange katten. Ik hoor ineens een stem achter me "Geef dat ding maar." Ik schrik me de pleures, maar  het is gelukkig Adam. "Mooi gedaan, ik wist niet dat je zo sterk was." Ik grinnik, "Jongens, we gaan. Er zijn een paar gewonden." Ik draai me om en zie Nova huilend in Jay z'n armen. Jemig, sorry hoor, maar dit vind ik best overdreven. "Wie waren die jongens?" Adam kijkt ineens verdrietig. "Vrienden van ons, nou ja, nu ex-vrienden." Ik kijk hem bezorgt aan; "Gaat het?" Hij knikt, ik weet dat het niet gaat, maar als hij niet wil praten dan laat ik het wel. "Ik ben hier om te praten." We lopen de trappen op, Dennis haalt ons in. Hij geeft me een seintje dat ik door moet lopen. Ik loop verder vooruit, en ik zie Jasmin alleen lopen. Ik ga naast haar lopen, "Je ging echt lekker daar, ik had geen idee dat je zo sterk was." Zegt ze, "Dat heb ik eerder gehoord." We lachen, ook al is het niet perse grappig. We moeten de sfeer gewoon onder de groep wat lichter maken. "Hoe gaat het?" Vraag ik serieus, ik bedoel, "Wel oké. Niet geweldig na dit, maar eigenlijk heb jij ons gered." Ik kijk naar mijn schoenen. We komen boven aan en we lopen naar de auto's, wanneer het me opvalt dat de banden zijn lekgeschoten. "Banden zijn lek." Hoor ik Jay zeggen. "Dan moeten we lopen." Mijn enkels doen nu al pijn.