They Took Me - 1 (Afgerond)

Hoofdstuk 19

Sophie p.o.v

Oef wat voel ik me badass! Ik zie Adam me redelijk verbaast aankijken, en ik grinnik. Maar even, zei James nou serieus dat hij Niels onderdak ging geven!? James leidt Niels naar de kelder, aha! Hij gaat Niels opsluiten in één van de oude cellen, dat is exact wat Niels verdient. "M-maar..." Hoor ik Niels nog zeggen voordat hij in de kamer word geduwd, "Dat krijg je voor het kidnappen van mijn zus." James doet de deur dicht en op slot. Ik geef James een 'box' en we lopen de trap op, "Zit de deur goed op slot?" Hoor ik Dennis of Adam zeggen, ik zie iemand om het hoekje kijken, Dennis. "Jep jep." Zeg ik droog, "Adam zit bij het zwembad." Hoor ik Dennis zeggen, hij leest mijn gedachte. Ik loop naar het zwembad toe en ik zie Adam snel opstaan, "En wat heeft die psychopaat van een broer van je gedaan met Niels?" Ik lach, psychopaat. "In één van de oude cellen." Adam ademt opgelucht uit, ik loop op hem af en onze lippen ontmoeten mekaar. Vuurwerk, ik ben smoor verliefd. Zo gaan we zo'n 20 seconden aan, record. "Ehm?" Hoor ik van achter, oeps, daar staat Dennis. Awkward. "Ik vraag het wel later." Dennis draait zich om en loopt weg. Ik bloos en kijk hem aan, "Trouwens, we gaan morgen weer terug naar Nederland." Ik trek een verdrietig gezicht, maar ik lach al snel weer, "Ja, ik ben hier ook wel een beetje klaar." Hij lacht, "Hoe dan?" "Nou misschien omdat ik hier bijna iemand moest neerschiet-" Ik realiseer me dat de vraag sarcastisch was. We beginnen weer te zoenen, sorry hoor! Ik ben gewoon verliefd. Ik duw hem naar achter, voor de grap. Hij valt in het zwembad en hij trekt me mee. We lachen, god ik voel de mascara loskomen van mijn wimpers door het water. We lachen en spetteren nog wat, daarna klimmen we beide het zwembad uit en schudden we als een honden die op een warme zomerdag uit een meertje komen. We lopen naar binnen en we worden aangestaard "Was lekker vurig daar buiten tussen jullie!" Hoor ik Oliver zeggen, hoe weet hij dat nou weer, hij knipoogt naar me en ik kijk beschaamd weg. Ik pak snel een handdoek en de normale dingen en ga snel naar de douche. Ik zie Adam zijn telefoon unlocked op de tafel liggen, "Adam mag ik je telefoon lenen, voor muziek?" Ik hoor een 'ja' uit de woonkamer komen, aha! Ik pak zijn telefoon en open YouTube, ik zoek mijn afspeellijst van thuis op en zet hem op, 'I know what you did last summer' komt als eerste op, ik stap onder de douche en zing volle borst mee. Het is tot mijn verbazing redelijk zuiver! Ik stap 5 liedjes verder de douche uit, droog me af en kleed me aan. Ik doe mijn nog steeds natte haar in een knot, ik loop de badkamer uit, recht door naar de woonkamer. Ik zie Jasmin er staan en ze kijkt me meteen aan, "Dus, ik hoorde dat het lekker vurig werd tussen jou en 'je weet wel wie'?" Ik bloos, is dit de middelbare school of wat? Ik pak een bord met een halve pizza en ga in de woonkamer op de bank zitten, tussen alle jongens. Ik zie dat ze een of ander dom spel spelen, "Wil je ook eens proberen?" Hoor ik Jay zeggen. "Leg uit!" Zeg ik enthousiast, ik bedoel, zo dom is het nou ook weer niet. Hij legt me snel het spel uit, en geeft me de controller aan. "Hoe heet dit spel eigenlijk?" Vraag ik, "Fortnite" Ik lach, tuurlijk. Ik ben hier ontzettend slecht in, maar de jongens vinden het kennelijk best amuserend. Na 5 minuten geef ik de console terug aan Jay, en ga verder met mijn pizza. Wanneer ik het op heb loop ik naar de keuken, ik zie James er staan,  achter zijn telefoon. "Heeft Niels al eten?" Vraag ik, ik wil natuurlijk niet dat hij uithongert naar beneden. "Nee, maar als je naar hem toe gaat, vraag dan even of ik of iemand anders mee gaat." Ik knik, ik kan ook niet anders, het is niet alsof ik een sleutel heb of zoiets. "Kom je dan mee?" Ik pak nog 1/3 van de pizza en doe het op een servetje, hij mag niks hebben dat enig sinds een wapen kan zijn. We lopen naar beneden, naar de kelder en James doet de deur van Niels open. Ik zie dat hij op zijn bed zit, te lezen. Ik kuch en hij kijkt op. Hij loopt snel naar me toe en ik deins naar achter, ik steek mijn arm uit met de pizza en hij neemt het gretig aan. "Easy tiger." Zeg ik, hij reageert niet en gaat weer op zijn bed zitten, is hij door ge draait of zoiets? Ik grinnik en James doet de deur weer dicht, "Je had hem ook gewoon niks kunnen geven." Ik kijk hem aan, ik dacht dat hij was verandert. "Ik bedoel, grapje?" Zegt hij, ik grinnik opnieuw en we lopen de trap op, ik kijk naar buiten en zie de sterren en maan. Ik gaap, "Ik ga naar bed." Ik hoor "Welterusten" en ik hoor hem de woonkamer binnen lopen, waar de jongens nog steeds aan het gamen zijn. Ik zeg 'Welterusten' tegen de rest in de woonkamer en ik krijg van de helft een 'trusten' terug. Ik grinnik en loop door naar de slaapkamer, ik doe het licht uit en ga in bed liggen. Ik val, voor het eerst in tijden, in een lekkere rustige slaap. "Sophie, ga je je spullen pakken?" Ik word wakker geschud door Adam, ik kreun en knik. Ik sta op en doe een jogging broek met een enig sinds getailleerd shirt aan. Ik pak het kleding in een koffer en ben na 20 minuten klaar met inpakken. Ik graai een jas uit de koffer en doe hem aan, ik zie iedereen op me wachten, oeps? We lopen het huis uit, naar de auto's toe. Ik stop mijn koffer in de kofferbak en stap achterin. We rijden in een treintje naar het kleine vliegveld toe. Ik zie weer de twee private-jets staan, we parkeren de auto's en ik pak mijn koffer. Ze worden van me overgenomen bij het vliegtuig, en ik stap in en ga zitten, James gaat naast me zitten, en verbazing wekkend gaan Jay en Nova tegen over ons zitten. Ik klik mijn riem vast en we vertrekken vrijwel meteen. We worden zoals altijd achter in onze stoel gedrukt omdat we opstijgen, mijn oren 'ploppen' dicht en ik probeer te slikken, en ze klikken weer open. Dat gevoel is zo raar, maar grappig. We zijn inmiddels stabiel in de lucht en vliegen terug naar Nederland, zoals de vorige keer zijn we binnen 2.5 uur weer in Nederland. We gaan weer landen, mijn oren ploppen dit keer niet dicht. Wanneer we weer op de grond staan klik ik mijn riem los, en ik sta op, de deuren gaan open en de frisse ochtend lucht komt binnen, ik rits mijn jas dicht, en ik wil het vliegtuig uitstappen, wanneer ik allemaal journalisten en politie zie staan, ik ga dichter bij James staan, "J-James... gaan ze?" Ik zie dat mensen ons zien en beginnen te roepen, politie pakt mijn arm vast. Ik kijk bang om, naar Adam toe. Hij fronst en ik word verder getrokken. De man trekt me verder naar het politie busje, James word achter me aan gedrukt, "Laat me los!" Roep ik. De man fronst en kijkt me aan, hij laat me los en vraagt "Sophie Jackson toch?" Ik knik, "Waarom wilt u dat we je los laten?" Ik denk even na, "Ik.. ik en James waren weggerend." De man laat me los, en roept de commissaris. Hij komt op ons aflopen en James trekt me naar hem toe, "Het meisje beweert dat ze is weggelopen." De commissaris knikt; "James?" vraagt hij, James knikt instemmend. Ik kijk opzij en zie Adam en de rest in de boeien, ik schiet vol, "En de andere meiden dan?" Vraagt de politie agent. Shit, daar had ik niet over nagedacht. "Ze beweren ook dat ze zijn weggelopen." Ik zucht opgelucht uit, "Waarom zo opgelucht?" Vraagt de man, ik kijk naar de grond, "Vliegangst." Zegt James. Ik knik, "Ik zweer het, we zijn weggerend!" De politie lijkt het niet helemaal te geloven. Ik kijk naar Adam en we maken oogcontact, "Wie waren die jongens dan?" Ik slik, shit, wat worden ze? "Ze zijn vrienden van ons, ook alle andere meiden." Antwoord James. De commissaris knikt, hij gelooft het. Ik zie dat hij een seintje geeft en de rest worden losgelaten. "Willen jullie terug naar jullie ouders?" Ik schiet vol met tranen, James slaat een arm om me heen en trekt me dichtbij. We antwoorden beide niet, ik zie dat de man onze achternaam opzoekt, "Oh." Hoor ik hem zeggen. We knikken, "We hebben een thuis gevonden." Zeg ik, ik realiseer me dat ik niet eens weet of we een thuis hebben. "Nee, wij hebben een thuis voor jullie gevonden." 

Wat denk je:

A. Adam en de 'gang' moesten/moeten worden opgepakt 

B. Adam en de 'gang' moeten gewoon vrij blijven.