They Took Me - 1 (Afgerond)

Hoofdstuk 6

Herschreven op 3 Januari 2019 :) (Ik zweer dat ik een keer 2018 ga opschrijven haha)

Opeens word ik gevloerd, James staat op en pakt me vast. "Oh prinses, jij komt niet zo snel weg!" Voordat ik het weet word ik in mekaar geslagen, in mijn zei voel ik een steek, in mijn maag, opeens word James gevloerd. Wat is dit nou weer? Een spelletje waar één word gevloerd, en daarna de volgende? Nou ja, nog een kans voor mij om te ontsnappen. Ik sta op met veel pijn en ren nog verder weg, ik hoor Dennis me na roepen: "Sophie! Sophie kom terug!" Ik ren zo hard als ik kan, maar opeens stop ik. Ik begin over te geven. Die trappen in mijn maag hebben alles naar boven gebracht. Ik voel Dennis mijn haar naar achter houden. "Rustig, kom we gaan terug." Ik forceer mijn lichaam om te stoppen met overgeven, en ik wurg me los. "Je kidnapt me, en verwacht dat ik zo maar mee ga?" Hij knikt. Ongelofelijk, ongelofelijk dom. "Doeg blondje." Zeg ik, hij lacht, maar ik sprint weg. "Oh sh*t!" Ik hoor Dennis van achter weer achter me aan rennen. Hij is zo dom, denk ik dan. "Hey meis? Waarom ren je?" Vraagt een vreemde jongen, hij lijkt heel erg op Dennis, wel heel veel eigenlijk. Maar uit blinde paniek ga ik achter hem staan, ik zie Dennis op me af rennen. "Ik... ze willen me... ze hebben me..." Ik slaak een gil, en ik word van achter vastgepakt door een onbekende jongen, "Dus jij bent die moeilijke?" Zegt hij van achteren, de jongen waar ik achter schuilde draait nu om, Dennis gaat naast hem staan. "Ontmoet mijn tweelingbroer, Adam." Huh? Heeft Dennis nu een tweelingbroer die Adam heet, what the heck! En ze zijn beide zo ontzettend knap! "Schoonheid, armen naar achter." Ik hoor de onbekende jongen die me had vast gepakt, "Oh en ik ben Chris." Dus Chris is de jongen die me had gepakt? Hoeveel jongens hebben we nou inmiddels?! Natuurlijk Dennis, met zijn tweelingbroer Adam, Oliver, Jay, Daniel, Ethan en natuurlijk James. "Wat ga je doen dan?" Ik kijk om en zie hem met handboeien, hij doet ze strak vast "Jezus, kan dat niet wat losser?" Ik kijk geïrriteerd, maar hij doet ze nog strakker, "Niet zeuren." De nieuwe jongen, Chris, trekt me mee terug naar het gebouw. Inmiddels bloeden mijn polsen van de handboeien. Had ik maar nooit ontsnapt... tenminste geprobeerd te ontsnappen. Hoe had ik mijn hoofd gedacht dat ik ooit zou kunnen ontsnappen?  We komen het gebouw binnen en we lopen langs de woonkamer, ik wordt door Chris aan Dennis gegeven. De rest van de jongens die meehielpen slaan af naar de woonkamer, Dennis ik en Adam lopen door naar Dennis z'n slaapkamer. Ze zetten me neer en halen de handboeien eraf. Mijn polsen bloeden en ik probeer het te stoppen door te zoeken naar een doek, mijn ogen zoeken over de kamer maar ik zie niks dat zou helpen. Op dit moment doet mijn lichaam zo veel pijn dat ik gewoon nauwelijks meer de pijn voelt, mijn lichaam voelt gewoon zwaar. "Dat was niet slim." Ik kijk op, joh komt er ook een achter! "Jij was ook niet heel slim" Lach ik, oeps, geen grote mond zei hij... Adam vondt het kennelijk wel grappig, maar Dennis natuurlijk niet. "Moet ik je een kopje kleiner maken?" Ik deins naar achter, en ik knik heel hard van nee, pats! Ik voel een harde klap op mijn wang, shit ik mocht niet knikken! Adam staat geschrokken op, "Dennis je moet echt even afkoelen gast." Ik kijk naar de spiegel, die naast me staat, wat zie ik er brak uit! Eén blauw oog, plus allemaal blauwe plekken over mijn gehele lichaam. Ik sta op en loop snel weg van Dennis, wow, ik had niet gedacht dat hij zo zou zijn... James had ik natuurlijk ook niet verwacht, maar Dennis?! Hij was zo lief, what happend? "Kom terug, nu." Hij zegt het zo rustig dat het mij juist onrustig maakt. "Wat als ik dat niet doe? Het is niet alsof ik nog wat te verliezen heb." Hij lacht, en loopt op me af, hij pakt mijn pols en ik kreun van de pijn. Hij gooit me op de grond en schopt me net één keer, vervolgens word het zwart voor mijn ogen, ik hoor allemaal jongens de kamer binnen rennen, Jay, Oliver, Ethan ik hoor Adam Dennis vastpakken en wegtrekken. Ik lig bewusteloos op de grond, hoe gek zou dat wel niet eruitzien voor de jongens? "Die trut! Het is haar eigen schuld!" Hoor ik Dennis nog roepen. Ik voel me opgetild worden, en ik hoor James de kamer binnenstormen. Ik begin nu mijn gehoor te verliezen.