NO-6 BİTİKLİK HİSSİ

68 70 145
                                    

MÜZİK -TRAP NATİON- BAD KARMA

Bu bölüm burada olan sizler kulaklığım oldunuz sşfjkjgdjşp.ihtiyacım olduğunda ilk olarak vardığım yer yanınız olmadığında huzursuzluk kaparım . desteğini esirgeme :)

BAŞLA BAKEM

Karanlık. Şuan görebildiğim tek şeydi. gerçi karanlık görmek garip yorumlara yol açardı. Şuan benim beynimde uyarı ışıklarını yakıyordu.Kalbimde korkuyu ateşlemişti.Kaan Beyin bana uygun gördüğü bu ceza küçüklüğümden beri beynimde bir siyah nokta açmıştı. Kara delik de denebilirdi.O noktaya gelen çoğu nesne, düşünce neresi olduğu bilinmez bir  yere yolculuk etmeye  başlıyordu .

   terimi ıslak olan t shirte tekrardan sürdüm. ellerimi nereye koyacağımı bilemezken birleştirerek başıma yasladım. sesim titrek çıkacak diye buraya hapsedildiğimden beri ses çıkartmıyordum. gözümden akan yaşı hain  diye adlandırırken çabucak sildim. Dayanamayacağım bir noktaya gelmişti .

     Burnum kanamaya başlamıştı ama yapabilecek bir şeyim yoktu. Kaşınmasını veya kanın ağzıma dolmasını umursamamayı tercih ettim. kan yüzünden yutkunmaktan ve titremekten başka bir şey yapmıyordum.Yüzüm gözüm ne halde bilmiyordum.ağzımı açsam ses çıkarabileceğimden emin değildim.bir yere tutunup ayağa kalksam ayakta kalamazdım.Ayaklar bir bataklığı batar gibi yere çekerdi.

Çaresizdim.

"tamam yeter bu kadar çıkar artık beni buradan "

..............................................................................,

yarım saat sonra

"kaan bey çıkart beni buradan burnum hala kanıyor bayılmak üzereyim."

fısıldadım."çok korkuyorum baba lütfen yeter artık" hiç bir bağırışım beni çıkartmalarına  yetmemişti ve gücüm çekilmişti

tükenmiştim.

kapı yavaşça açıldı. ama sadece sesini duydum. gözlerimi yavaşça açsamda etraf aydınlanmamıştı.Bu hayatımla ironik bir bağ kurdurmuştu.

duvara daha çok yapıştım. "kimsin?" ayak sesleri durulmadıkça sinirle bağırmaya  başladım . "yaklaşma " "sana yaklaşma dedim."  ayağa kalkmaya çalışsamda gücüm eriyip kanıma karışmıştı sanki.Karışmış ve burnumdan akmıştı korku ensemde kalp misali  atmaya başlamış .Korkunun titretme huyu  tüm vücudumda hakim olmuştu.

"söz veriyorum bir daha yapmayacağım.  Kaan bey lütfen beni bırakın." küçüklüğüm aklıma gelmişti. bileğime dokunan el ile çığlık atarak kaçmaya çalıştım.

"pati sakin ol seni buradan çıkartacağım." 

ağlamaya başladım . "çıkart beni buradan lütfen ben korkuyorum bir daha yapmayacağım ."

tekrardan bileğimden tutuldu . "Bırak beni nolursun bir daha yapmayacağım!"beni kendine çekmeye başlayan elle doğru orantılı olarak çığlık atmaya başladım. çığlık atmayalı uzun zaman olmuştu.6 yıl mı 5 yıl mı ?

bir ses yüzüme çarptı. Bu sefer az öncekine nazaran daha çarpıcıydı,daha uyandırıcıydı.

"Pati seni çıkartacağım buradan"

kendimi bıraktım. başkalarının sesi gelmeye başladı . "Uzay çabuk ol korumalar yemeklerini çoktan almıştır kellemizi uçuracaklar."daha kalın bir ses seslendi" iyi koruma lafının üstüne gelirmiş. " başka bir ses daha "pezevenkler genel müdürlüğü müdürü hoş geldiniz."beni kucağına alıp bir hışımla odadan dışarıya çıkardı. Gözlerim ışığa alışamazken bir kaç dakika sonra yere koydu.gözlerimi yarımca açtım. neler olduğunu anlamaya çalışmak ilk işim olmuştu.siyah takım elbiseli olan kulaklığını kulaklığına bastırarak bağırdı.

Nadir  OlmayanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin