Zawgyi
ဤေနရာကို.ေျခခ်မိလိုက္လ်ွင္..
အတိတ္ကာလေတြ တုန္းကလဲ..ရင္ထဲမွာ..
တင္းက်ပ္ျခင္းေတြ...ခံစားခဲ့ရသကဲ့သိူ႔..
အခုလဲ..ထိုနည္းတူစြာပင္...အေျခအေနေတြ..မတူညီေတာ့ေပမယ္..
တင္းက်ပ္ဆို႔နင့္ေသာ..ခံစားခ်က္ေတြကေတာ့..
မေလ်ာ့က်သြား....။ကုတင္ေပၚ..တြင္..ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္..
လွဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနသည္မွာ..
လြန္ခဲ့တဲ့..ရက္ပိုင္းေတြကမွ...
သူ႔ဗိုက္ကေလး..သူပြတ္ကာ..
ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ေသာ..ကိုယ္ေတာ့္သမီးေတာ္
ေလးမွ...ဟူတ္ပါေလစ...။ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ၿပီး..ေဖ်ာ့ေတာ့...ေနတာကို..
ုျမင္ရတာ..ကိုယ္ေတာ့္ရင္ထဲ..ဘယ္လိုမွ..
မေကာင္း..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..သူမေလးဟာ..
ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕...ရင္ေသြးငယ္ေလး..မဟုတ္
လား...။ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ..ျဖစ္ေနပါေစ..
သူ႔ရဲ႕...ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ...မိဘျဖစ္တဲ့..
ကိုယ္ေတာ့္႐ဲ႕..ေပ်ာ္ရႊင္မႈ..
သူရဲ႕..၀မ္းနည္းမႈဟာ..
ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕..၀မ္းနည္းမႈ..ေတြပဲေလ...။"သမီးေတာ္ေလး...ဘယ္လိုေတာင္..ျဖစ္ရတာလဲ
ကြယ္...""ခမည္းေတာ္..ဘုရား..!
ေရာက္လာၿပီလား...Baekhyunee..!"အေဆာင္ေတာ္..ေပါက္၀..ကေန..
သမီးေတာ္ေလး..လွဲေလ်ာင္းေနရာ..
ကုတင္ဆီ...မေျပးရံုတစ္မယ္..ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
ကိုယ္ေတာ္ေရာ..Baek Hyun ပါ..
၀င္လာၾကတာ..ေတြ႕ေတာ့...သမီးေတာ္က..လွဲေလ်ာင္းေနရာကေန..
ထကာ..သူ႔အနားေရာက္လာၿပီျဖစ္သည့္..
ကိုယ္ေတာ့္ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ...
ေခါင္းတိုး၀င္လာခဲ့သည္....။ၿပီးေတာ့...လြန္ခဲ့သည့္..နာရီ ပိုင္းေလာက္က..
အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုအတြက္..
၀မ္းနည္းစြာ..နာက်င္စြာႏွင့္..ငိုေႂကြးေနသည္...။နံေဘးနားမွာ..သမီးေတာ္ေလးကို..
ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္႐ႈေပးေနေသာ..မိဖုရားသည္
လည္း...မ်က္ရည္...ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္..က်ေနေလသည္..။ထို႔အတူပင္...ကိုယ္ေတာ့္ပန္းပြင့္
ငယ္သည္လည္း...သမီးေတာ္ကို..
ႏႈတ္ဆက္ျခင္းေတာင္..မျပဳႏိုင္ပဲ..
တိတ္တဆိတ္ေလး..မတ္တပ္ရပ္ေနကာ...
တိတ္တဆိတ္ပင္..မ်က္ရည္က်ေနသည္...။