,YENİ BÖLÜM GELDİ. HEPİNİZE YORUMLARI İÇİN ÇOOK TEŞEKKÜR EDERİM. BENİ ÇOOK MUTLU EDİYRSUNUZ. AMA BEN BÖLÜMLERİ BAZEN GEÇİKTİRE BİLİYORUM KUSURA BAKMAYIN. BU BÖLÜM ELİMDEN GELDİGİNCE UZUN YAZMAA ÇALIŞTIM UMARIM BEGENİRSİN.
Annem bana dogru yaklaştıkca sinirinin elle tutulur cinsten oldugunu fark ettim. Göz ucuyla Akın'a baktıgımda hala kıvrandıgını görünce içime düşen suçluluk hissiyle tam olarak kafamı ona çevirdim. Şimdi Akın'a yardım edersem annem daha fazla sinirlenebilirdi. O yüzden en iyisi buradan uzaklaşmak.
Bir iki adım uzaklaştıktan sonra annemin bakışlarıyla benim bakışlarım kesişince oldugum yere takılıp kaldım. Annem yanıma gelip nefesini sesli bir şekilde verdi. Kalbim hızla atmaya başlarken başka bir şeye sinirlenmiş olması için dua ediyorum.
''Baban parayı peşin vermiş ve birinci dönem okulun bitene kadar kaydının alınmaması için imza atmış ki bunu banada imzalatmıştı Aklımdan çıkıp gitmiş. Lanet olsun şimdi ne yapacagız?''diyen anneme bön bön bakmakla meşguldüm. Annemin sinirlendigi şey bumuydu.
''Ah görmedinmi yani sen süpersin yaa. Ah çocugada boşu boşuna vurdum.''Dedim. Korkudan ne dedigimin farkında degildim. ''Irmak ne saçmalıyorsun?'' Annem bir yandan beni azarlarlarken diger yandanda omzumdan sarsıyordu. ''Irmak şakanın hiç zamanı degil. Valla sinirliyim şu anda zaten sagım solum belli olmaz ona göre.'' diye tekrar azarlayınca hızla kendimi toparladım.
''Annecim önemli degil boşver 2. dönem degiştiririm o zaman.''diye birşeyler geveledim. Aklımı annemin söylediklerine veremiyordum Akın'a Çok sert vurmuş olmalıyımki yüzü kıp kırmızı oldu. Can yanına gelip Akın'la ilgilenmeye başlayınca gözlerimi tekrar anneme diktim.
''Ne demek boşver ya ben halledecegim kızım o adamın parasıyla okumanı istemiyorum.''dedi sert çıkan sesiyle. O aradada ders zilinin sesi duyuldu. ''Tamam annecim bunları evde konuşalım olurmu?''dedim annemin yanaklarını öperken.
''Peki.'' diyerek oda beni öptü ve okulun çıkışına dogru ilerledi. Arabasının yanına gelince arkasına dönüp bana son kez el salladıktan sonra arabasına bindi ve gitti. Annem gözden kaybolduktan sonra hızla kafamı Akın'ın oldugu tarafa çevirdim yoktu, gitmişti. Acaba çok sertmi vurdum. Canım benim ya. Bide okulda herkezin içinde vurdum ya. Allah benim belamı versin.
''Irmak senin burda ne işin var?'' Arkamdan gelen katı sesle hızla düşüncelerimden sıyrılıp arkama döndüm. Döndüm ama dönmemiş olmayı diledim. Kırmızı görmüş boga gibi bakan kızgın bir Bora ile karşılaştım.
''Ne oldu sana niye bu kadar sinirlisin?''diye sordum. ''Irmak sabahtan beri sizin evin aşşagısında seni bekliyorum bugün okula ben götürecektim seni.'' dedi sinirle. ''Aaa ben hep unutmuşum onu yaa. Ama sen niye evin aşşagısında bekliyorsun kapıya gelip zile bassaydın ya.''dedim.
Gözlerini devirip elindeki telefonu bana dogru salladı. ''Dün gece mesaj attım. Belki annen yanlış anlar diye evin aşşagısında buluşuruz dedim. Sabahda aradım ama telefonun kapalıydı.''dedi. ''Ya kusura bakma ben telefonuma hiç bakmadım mesajı görmedim. Şarzı bitmiş olabilir.''dedim mahcup bir şekilde.
Gözlerini devirip kollarını gögsünde birleştirdi. ''Malesef özrünü kabul etmiyorum.''dedi tirip atarak. Gözlerimi devirip yanaklarını avcumun içine aldım.''Amanda aman kız gibide tırip atarmış.''dedim çocuk gibi severek. Omuz silkip tırip atmaya devam ederken birden aklına birşey gelmiş olmalı ki gülmeye başladı.
''Kızım o haliniz neydi sizin ya. Akın'la öpüşecek başka yer kalmadımı Herkezin arasında öpüşüyorsunuz.. Hem benim anlamadıgım Akın'a niye tekme attın sen kıpkırmızı oldu çocuk.'' Bora uzun konuşmasından sonra ben kızarmaya başlarken Bora daha çok güldü.
