WHY DID WE MEET(OTMT: BOOK 2)

3:LETTER

KATELYN'S POV:

'..ITS BETTER FOR US ON NOT TO PURSUE THE MARRIAGE,CAUSE IM QUITTING NOW. TAMA KA, BATA PA NGA RIN SIGURO AKO, CAUSE I CANT STAND THE DECISION THAT I MADE.DAHIL AYOKO NA. MARRIAGE IS NOT REALLY FOR US, KONG TATANUNGIN MO KONG GUSTO PA RIN BA KITA. HINDI KO NA RIN ALAM.

                                       SINCERELY:
                                            FRIO'

Hindi ako makapaniwala sa nababasa ko sa sulat na iniabot sakin ng maid ni Frio.

Those last paraghraph of his letter...

Hindi ko maintindihan kong bakit nya sinulat yun?

He promised to loved me.

He waited 6 years to prove to me that he really loved me pero bakit ganito?

Bakit?

Bakit nya nagawa to sakin?

"Gusto ko syang makausap! nandito lang sya hindi ba? Hindi naman sya umalis? "Pamimilit ko sa maid na baguhan na nagbigay sa akin ng sulat.

Umiling iling ako at halos itulak na nya ako palabas ng gate nang magtangka akong pumasok sa loob.

Ang maid na baguhan na to ang nag abot sa akin ng lahat ng yun dahil lampas na ng limang beses akong nagsisisigaw para lumabas si Frio pero kahit anino man nya hindi ko talaga nakita.

Pinagtataguan nya lang ba ako?

Kong dahil yun sa paggiging late sa kasal luluhod ako sa harap nya para patawarin nya ako.

Hindi ako mahihiyang gawin yun.

"Pasensya na maam pero umalis na po talaga sila sir, kanina lang po sila nag empake. Kasama po si sir Villoso papuntang states"

Napaawang ang labi ko sa narinig ko mula dito. Impossible ,hindi nya yun gagawin sakin, alam kong nagtatampo lang sya sakin.

"Hindi ako naniniwala, please ilabas mo sya gusto ko syang makausap. Gusto kong magpaliwanag sa kanya. "Pagpupumilit ko pa rin pero nanindigan syang humarang sa harap ko.

"Maam pasensya na pero wala na talaga sila dito, ako nalang ang natitirang tao dito dahil ako ang inatasang magbantay ng bahay nila. "Sagot nya.

Napayuko ako sa frustration, pero bakit kailangang kasama pa si chief?

"Bakit daw? Bakit kasama si chief? May nangyari ba kay chief? "Nag aalalang tanong ko na.

Umiling sya.

"Pasensya na miss pero yung sulat lang na yan ang trabaho kong ibigay sayo. Hindi ko na po kailangang sagutin pa ang mga tanong nyo"sagot nya sakin at iniwan na nya ako sa labas ng gate.

Nanlulumong napaupo ako sa sementadong kalsada.

Suot ang trahe de boda..

Wala sa loob na pinilit kong pumasok sa kotse kahit na parang mabubuwal ako sa pagkakatayo.

Saka lang unti unting pumatak ang luha sa mga mata ko.

Ang daming tanong ang gusto kong masagot.

I have lots of regrets sorounded now on my mind.

Pero iisa lang ang emosyon na nanatili sa sistema ko.

Im in pain..

Pakiramdam ko unti unting bumabagsak ang mundo ko habang pinapaandar ang kotseng dala ko.