The Midnight Murders

Chapter 26 : { She had it worse }

26.

She had it worse.

Kendra

"He's alive... My brother's alive..." Napatingin na lamang ako sa kawalan habang hinahayaan ang luha kong umagos. Kahit papaano'y nakaramdam ako ng saya kasi may natitira pa pala sa pamilya ko pero hindi ko parin maiwasang mag-alala. Napakarami kong tanong... Bakit hindi siya nagpakita sakin? Bakit hinayaan niya akong magising sa kasinungalingan nila?

"Kendra, we don't know for sure." Giit ni Webb at isinabit sa mga balikat ko ang isang makapal na tuwalya.

"You saw his coffin! Wala itong laman!" Giit ko rin ngunit pinaupo niya lamang ako sa kama.

"We saw an empty coffin. Maraming posibilidad." Pinaandar ni Webb ang heater ng kwarto atsaka umalis kaya naman kaming dalawa nalang ng ni Tate ang naiwan sa kwarto.

Napatingin ako kay Tate na kanina pa tahimik. Gaya ko ay namumugto rin ang mga mata niya habang nakatingin sa kawalan.

"Tate I love you but please tell me the truth... Every single truth. Good or bad. Bad or worse. I just need to know the truth no matter fucked up it is." Pakiusap ko sa kanya kaya tumango-tango na lamang siya habang nakapikit.

Napabuntong-hininga si Tate at tumabi sa akin. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.

"A few months before you woke up, a couple came here looking for their daughter. I met them Kendra, mababait silang tao pero may nangyari sa kanilang masama labing-pitong taon na ang nakakaraan." Kwento ni Tate kaya agad na nakunot ang noo ko.

"Anong nangyari?" Tanong ko habang pinipigilang humikbi. Pakiramdam ko'y malalaman ko na ang katotohanan tungkol sa buo kong pagkatao.

"A serial killer kidnapped their newborn daughter. Seventeen years, later they found her... comatosed." Nag-angat ng tingin sa akin si Tate, "Ikaw ang nawawala nilang anak Ken."

Napahawak na lamang ako sa bibig ko.

May pamilya ako. May totoo akong pamilya at hinahanap pala nila ako. 

 Nakikita ko parin ang mga naglulutangang salita pero hindi ko nalang ito pinapansin. Alam ko na ngayong bunga lamang ito ng depresyon at emosyon ko.

"Look Ken, Kier never believed about your dad being a serial killer. Kagaya mo ay hindi niya rin alam ang kahayupang ginagawa nito kaya kahit na nabaril ka na ay naniniwala parin siyang inosente ang daddy mo at na frame-up lang ito. But it all changed when your real parents showed up. Nagkaroon ng dahilan si Kier para maniwalang masama nga talaga ang ama ninyo kaya naman nagsaliksik siya. Hindi ko alam kung paano pero natagpuan ni Kier ang mga listahan ng daddy mo at binalak niyang isuko ito sa mga pulis. Si Tito..." Napahikbi si Tate. "Nang nalaman ni Tito na isisiwalat na ni Kier ang katotohanan sa mga listahan ay pinapatay niya ang kuya mo. All Kier ever wanted was to reveal the truth and help you get your life back...."

Parang nanikip ang dibdib ko sa narinig. Nagdadalawang-isip akong paniwalaan ito pero naalala ko ang mga sinabi ni Ate Macy noon…. Nagiging malinaw na sa akin ang lahat.

Kung sakali ngang buhay pa si Kuya ay hindi ako natatakot at sa halip ay natutuwa ako, alam kong kapakanan ko ang iniisip niya. Sana magpakita siya sa akin.., Sana magkita ulit kami.