Timeless

Rozdział III

Taeyong.

Więc tak miał na imię ten czerwono włosy chłopak. Spojrzałem jeszcze bardziej zdziwiony na chłopaków, którzy najwidoczniej byli wręcz zszokowni tym co tu przed chwilą zaszło. Analizowałem zaistniałą sytuację i nie widziałem w niej nic dziwnego. Wpadłem na niego, przeprosiłem, a on przyjął moje przeprosiny. Co było w tym dla nich takiego niespotykanego?

- A dlaczego miałby to zrobić?
- Zawsze tak robi kiedy ktoś wejdzie mu w drogę. Ostatnio, gdy Steven wpadł na niego właśnie tak jak ty przed chwilą to skończył ze załamanym nosem. - odparł Jeno i skrzywił się lekko.
- A Nick'a trochę przypiekł. - dodał Haechan.
- Co takiego?!
- No, bo w końcu jest władcą ognia. Może przez to jest dość... Agresywny?

Władca ognia? Wow... Na pewno niesamowicie jest posiadać zdolność panowania nad żywiołem.
Cóż... Jednak ja nie miałem bladego pojęcia o co im chodzi. Przeanalizowałem to co powiedział mi Haechan. Nie możliwe, żeby to zrobił. Przynajmniej ja nie mogłem w to uwierzyć. Faktycznie na początku czułem na sobie to chłodny wzrok, ale zmieniło się, gdy nasze spojrzenia się spotkały. Nie był już zimny, ale zupełnie łagodny i potulny. Poza tym uśmiechał się do mnie. Trudno było to spostrzec, ale tak było. Mogłem przysiądz, że to widziałem.

- Coś... Może nie jest taki na jakiego wygląda.
- Ty mówisz poważnie?! - Haechan spojrzał na mnie z jeszcze szerzej otwartymi oczami i przyłożył mi dłoń do czoła. - Czy ty się dobrze czujesz?!
- Tak czuję się bardzo dobrze. - odparłem zdejmując jego dłoń. - I należy najpierw kogoś poznać, a potem oceniać.
- Ale on...
- Tak może i przyłożył kilku osobą, ale nie wiemy co go do tego pociągnęło. Może ten cały Steven i Nick nie byli tacy święci.

Nie wiem co sprawiło, że zacząłem go bronić. W końcu nie znałem go i widziałem zaledwie kilka minut. Jednak czułem potrzebę wstawienia się za nim. Czasami jest tak, że ktoś zasłuży, żeby dostać w twarz i ja to rozumiałem. Zwłaszcza, jeśli podpuścili go do tego.

- Ale...
- Nie ma żadnego, ale! Nie wiemy co tak naprawdę tam zaszło, a skreślanie go przez coś takiego nie jest w porządku.
- Mark ma rację. - odparł nagle Jeno.
- Poważnie?! - zawołali jednocześnie Chenle i Haechan spoglądając na bruneta.
- No tak. Każdy przez te sytuacje patrzy na niego jak na kryminaliste. Może faktycznie nie jest taki za jakiego go mamy. W końcu Markowi nic nie zrobił, gdy na niego wpadł. Przyjął przeprosiny i odszedł.
- Może po prostu to przez Marka.
- Jak to?
- Może masz coś w sobie i dlatego nic ci nie zrobił albo... - urwał nagle Haechan spoglądając po kolei na każdego z nas.
- Albo?
- Albo Mark wpadł mu w oko.
- Ta jasne. - prychnąłem i ruszyłem przed siebie.
- Ty jak coś powiesz Haechan. - zaśmiał się Jeno i po chwili znalazł się obok mnie.

Chenle nie brał udziału w rozmowie tylko szedł po mojej prawej stronie i przysłuchiwał się nam. Haechan szedł za nami i próbował nas przekonać do swojego genialnego odkrycia, ale my tylko jeszcze bardziej się z niego śmialiśmy. Było mi go trochę żal, ale to co mówił to był jakiś absurd. Przecież to było niemożliwe. A nawet jeśli to nie powinno go to interesować.

- Jeszcze zobaczymy kto będzie miał rację!
- Radzę Ci się naprawdę w to nie mieszać. Chyba, że chcesz oberwać od Taeyong'a. - ostrzegał go Jeno.
- Jeno ma rację. Nie pakuję się w kłopoty. - odparł z troską Chenle.

Jednak Haechan tylko przewrócił oczami i ruszył w przeciwnym kierunku. Był strasznie uparty i przez to może mu się stać coś złego. Martwiłem się o niego, bo niepotrzebnie ściąga na siebie kłopoty. Ktoś musi mu ten pomysł wybić z głowy. Już chciałem ruszyć za nim, ale poczułem czyjąś rękę na ramieniu. Odwróciłem się i zobaczyłem Jeno, który kręcił przecząco głową.