Paulina i Kuba, trochę inna...moja historia •ZAKOŃCZONE•

42. Kuba, bo...

Rozdział zawiera słowa niecenzuralne(ale jest ich mało 😂)
*Paulina*
Ok...idę spać. Jest po 23.30!
-Dobranoc wszystkim!
-Dobranoc kochanie!
-Dobranoc mamo!
*Kuba*
No dobra...
-Wujek, powiesz mi co zrobiłeś mamie?
-Yyy...Agata. No ja nic, twoja mama zaraziła się jakąś chorobą z Afryki.
-Aha...spoko. To dobranoc!
-Pa, młoda!
*Time skip*
*ranek//salon w domu Kuby*
*Kuba*
Aaaa...O mój Boże. No nie..Paulina znów nic nie będzie pamięć! Japie*dole!
-Kuba! Znów nic nie pamiętam! Co my wczoraj...
-Nic ważnego...chodź
Wtuliła się we mnie. I zaczęła płakać.
- Paulina? Ej...kochana wszystko będzie dobrze, nie ma się czym martwić.
-Nooo nnie wwieem.
-Csiiii, spokojnie. Paulinka musisz przestać płakać to po pierwsze. A po drugie, musisz się uzbierać w cierpliwość. To minie z czasem.
-Ty...wiesz co mi jest, tak?
-Może...
-Kuba znam cie zbyt dobrze, żeby nie wiedzieć kiedy kłamiesz.
-No dobra wiem! Złapałaś chorobę z Afryki. Rano nie pamiętasz wieczora poprzedniego dnia, popołudniu rana, a wieczorem popołudnia.
-To...od kiedy to wiesz?
-Od wczoraj.
-I mi je powiedziałeś?
-Chciałem ale i tak bym ci to teraz mówił. To było po 22.
-Ok...Kuba a my...
-Nie nie idziemy na komendę, ty masz wolne a ja nie mam z kim pracować więc Kubis też mi dał.
-Aha ok...
Ciężko się żyje z kobietą która zapomina kawałków dni, no ale...dla Pauliny zrobię wszystko.
-Kuba, bo...
-O nie! Jak mówisz do mnie Kuba, bo... To to nie wróży nic dobrego.
-Plant! Dobra nie ważne, bo przed chwilą dzwoniła do mnie Ewa i mówiła czy pójdę na imprezę do niej, i ma prośbę...
-Tak przypomnę ci o tym wieczorem. Jeśli o to ci chodziło. ( :/ :/ :/ tsaaa xD - dop. Autorki)
-Dzięki!
Pocałowałem ją

Tak wiem, że mam idiotyczne pomysły i psuję nimi książkę. Napiszcie wam się jak dotychczas podoba w komentarzach! ZA WSZYSTKIE BŁĘDY ORTOGRAFICZNE I INTERPUNKCYJNE PRZEPRASZAM!
Życzę miłego czytania!
KittyBella12