Reaching the Brightest Star

Kabanata XXXII

A Pleasant Surprise

Marriage. That's sacred.

Bata pa lamang ako ay iminulat na ako sa bagay na iyan. Sa murang edad, nalaman ko ang ibig sabihin niyan.

Mama and Papa got married and I am the fruit of it. Together with Magnus, Mathias and Marione.

"But I was just seventeen!" Singhal ko. Kinse anyos pa lamang ako ay pinipilit na ako ni Mama sa bagay na ito. At kagaya noon ay palagi akong tumatanggi.

"We have no choice. It's for the better." Mama said. That's it? Because we have no choice? So I also have to have no choice?

"Pero bakit ako? Bakit hindi si Magnus?" Tinuro ko ang kinaroroonan ng aking nakakatandang kapatid. Katabi niyang nakaupo sa sofa ang dalawa ko pang kapatid. Seryosong nakikinig sa usapan kahit parang hindi naman nila maintindihan.

Magnus is the eldest at ako ang sumunod sa kanya. Tatlong taon ang agwat niya sa akin ngunit parang ako pa ang dehado. Bakit ko kailangang saluhin ang bagay na siya dapat ang gumagawa. Our firm holds an oil company. Nagsimula iyon sa aking great grandfather at ipinapasa iyon sa panganay na anak na lalaki ng bawat henerasyon.

"Siya naman ang magmamana 'diba? Bakit hindi siya ang gumawa?" Tanong ko. Hindi ako matatahimik sa bagay na ito. Hindi nila ako dapat pinipilit sa bagay na ayaw ko. Para na nila akong kinontrol sa paraang hindi ko na sila pwedeng tanggihan.

"Ikaw ang natitipuhan ng nagiisang anak na babae ng mga Salazar. Kung pinili niya si Magnus ay hindi tayo magkakaproblema." Paunawa sa akin ni Mama.

"I barely know her! Once lang kami nagkita at hindi kami nag usap. Paano niya ako nagustuhan?" Sumasakit na ang aking ulo sa problemang hatid ng pagkakasundong ito. All I want is to relax and hear her precious voice but I couldn't. palihim akong napangiti ng maalala ang halikan namin kanina. It wasn't on my plan. But I just couldn't resist.

"Matagal ka niyang gusto, anak. Hindi mo alam dahil hindi niya pinapahalata." How could that be? Una ko siyang nakita noong last anniversary ng M.Gen. Hindi na iyon nasundan at nakakasigurado akong hindi naman kami nag usap. Tanging ngitian at tanguan lang ang naganap nang ipinakilala kami sa isa't isa.

"Ilang beses nyo na itong ipinilit sa akin, at kagaya ng nauna, tatanggi pa din ako!" Sabi ko bago tumalikod at naglakad papunta sa aking kwarto. Naririnig kong tinatawag pa din ako ni Papa ngunit hindi na ako lumingon man lang.

Tradisyon na iyon sa pamilya namin. Simula ng maitaguyod ang M.Gen ng aking lolo, ipinapakasal ang panganay na anak sa ibang pamilya dahil siya ang magmamana ng negosyo. Tanging lalaki lamang ang pwedeng humawak ng negosyo ayon sa nakalakihan kong tradisyon ng pamilyang ito. In my case, pangalawa lang ako. Si Magnus ang dapat na gumagawa nito at hindi ako.

Nagkulong ako sa kwarto. Walang balak lumabas kahit hapunan na at tinatawag na ako sa baba.

"I'm done eating. How about you?" Chloe said over the phone.

Chloe's my treasure. She makes me happy just by looking at her. We we're introduced by my classmate Lauren on our seventh grade. I clearly remembered how shy she was when she grabbed my hand for a shake. He cheeks are red and I like it. She has a fair complexion with a pinkish tone. I really need to be careful handling her because her skin's sensitive. Madaling mamula.

"Later, after this call." Hindi pwedeng hindi ko maririnig ang boses niya sa isang araw. I feel like crazy but I'm proud of it. Narinig ko ang kaluskos sa kabilang linya. She's probably lying on her bed.

"Should I hung up now?" Panunuya niya. I heard her chuckle, but why do I find it sexy?

"Not yet," Sabi ko. Tumihaya ako ng higa at tumitig sa kisame.