Reaching the Brightest Star

Kabanata XXXIII

A Dance of a Lover

"Malamig na ang soup," She said in a low tone. Tiningnan ko ang lamesa nila na may iba't ibang putaheng nakahain. Pinaghandaan talaga? Simpleng mga putahe lang. Ang soup na pinaluto ko, finger food na alam niyang lutuin at dalawang klaseng juice.

"Right," I breathes. Inilayo ko ang aking katawa sa kanya. Hinahangaan ko ang sarili ko dahil kaya kong magpigil. Tuwing kasama ko siya ay parang lagi akong nagtitiis. I know my limitations, but she's irresistable. She knows how to use her charm and beauty over me. Oh baby, I don't want you to regret when my patience breaks.

"Mamaya pa uwi ni Daddy, hindi ka niya maaabutan dito." Umupo ako sa silyang katabi niya. Nilagyan niya ng soup ang maliit na bowl at ibinigay sa akin. Inabot niya sa akin ang kutsara at agad akong sumandok sa soup. First taste, walang duda. Kuhang kuha niya ang lasa na gusto ko sa paborito kong soup. Creamy, cheesy at hindi lasang broccoli.

"How was it?" I looked up to her. Naghihintay siya ng aking komento. Muli akong sumubo habang hindi inaalis ang aking tingin sa kanya at nasundan pa nang nasundan. Hindi ko titigilan hanggang sa hindi ko pa nauubos ang nasa aking bowl. Tnagilid ko ang soup at itinapat iyon sa aking bibig. Hinigop at sinimot. Nang masaid ko ay ibinalik ko sa kanya ang bowl.

"Want more," I ordered. She chuckled.

"Okay," Kinuha niya sa aking kamay ang bowl at muling nagsalin ng soup. Dinamihan niya na iyon at halos umapaw na iyon sa bibig ng mangkok. "Here's your order, Mister Gomez," she jokes.

She really can cook. Ano pa kaya ang kaya niyang gawin na magpapakilig sa akin? It sounds gay, but who cares? Pagdating sa kanya, kinikilig ako. I just don't let it show.

"What's in those paper bags?" She asks. Tapos na kaming kumain at inililigpit na niya ang aming mga pinagkainan. Halos maubos ko ang isang kalderong soup dahil ayaw ko iyong tigilan. Sarap na sarap ako maging ang mga ginawa niyang finger foods ay halos pangalahatian ko na. busog na busog ako at parang puputok ang tiyan ko.

"That's my gifts for you," I said. I'm feeling more guilty now. Now that she mention about those, binili ko iyon knowing na kasama ko si Dorothy.

"Ang dami," Nilapitan niya iyon at binuksan isa isa. Itinaas niya ang dress at ipinatong iyon sa kanya. Hinarap niya ako at kitang kita ko ang kanyang ngiti. So ganito siya magreact? With those smile. Parang gusto ko nang bilhin lahat makita lang ang ngiting iyan.

"Those will last for three months as my gifts," Palusot ko. She plastered that genuine smile again and I can't help but to mimic it. Napapangiti na lang din ako kapag nakikita kong ngumingiti siya. Nakakahawa.

"I believe that these was also your Christmas gifts?" She asks.

"Yes," I reply. Lumawak pang lalo ang kanyang ngiti. Half running, she turned to me. Eager for embrace.

"Thank you, thank you for these! These was all beautiful!"

You're more beautiful. Everything about her seemed perfect, and I'm that lucky bastard for having her. I'm not perfect but she is. They say no one's but I think she is the perfect. Her eyes, her smile, her voice. That was all angelic.

Sinukat niya ang damit na binigay ko. Dumiretso siya sa kanyang kwarto dala ang mga paper bag na naglalaman ng damit at mga sapatos. Hindi siya makapaghintay na isuot ang lahat nang iyon kaya hindi siya nagtagal sa kwarto at agad lumabas upang ipakita sa akin.

I got stunned. I say, I have the taste for women's fashion. It fits perfectly on her. Hugging those curves comfortably.

"How do I look?" She asks. She paired the dress with the flats that comes with it.