ანაბელას pov:
ისევ ეს ჩახუთული გარემო. საკანში შევედი და ნახევრად მაგარ საწოლზე დავწექი. აქ ერთი შეღავათია, შეგვიძლია ის გვეცვას, რაც ჩვენ გვსურს და ფორმები არ არის.
-პატიმარო 789 გამოდი მნახველი გყავს. -გავიგე ბადრაგის ხმა. მინდოდა დამეიგნორებინა, მაგრამ მაინც ვარჩიე და გავყევი. მნახველთა ოთახში შემიყვანეს და იქ პირდადით სახე დაფარული ბიჭი დამხვდა. ბადრაგმა დაგვტოვა და მისი ხმაც გავიგე.
-ანაბელა! აი თურმე რატომ მალავდი სახეს. -ძალიან მეცნო ეს ხმა და ნიძლავს დავდებ ეს ჯეონს ეკუთვნოდა.
-და შენ რა ბატონო ჯეონ? -ვკითხე და არაფრისმთქმელი სახით შევხედე.
-ანუ მიცანი. რაც შეეხება შენს კითხვას:მე ის არ მსურს, რომ მკვლელს ჯგუფის რომელიმე წევრთან ქონდეს კონტაქტი. -მითხრა და კმაყოფილი სახით შემომხედა. რა ვიგრძენი ამ დროს მე?! თითქოს მივეჩვიე მაგას. ყველას მკვლელი ვგონივარ, მაგრამ მთავარია ჩემები არიან კარგად.
-შეიძლება მკველის სტატუსი მაქვს, მაგრამ მეც გამაჩნია გრძნობები და საკუთარი ცხოვრება. -ვთქვი და ბადრაგთან ერთად დაცტოვე ოთახი. საკანში შემიყვანეს სადაც ჩემს გარდა 15 გოგონაა.
-ჰეი ლამაზო ვინიყო აბა? -მომვარდა ჩემი მეგობარი.
-ტკივილის ანგელოზი მოვიდა ჩემთან. -ვუთხარი და ძალით გავუღიმე, შემდეგ კი საჭმლის მომზადებასა და საკნის მოწესრიგებაში დავეხმარე.
-ანაბელ ეხლა მაინც მომიყევი რა მოხდა და აქ როგორ მოხვდი. -მითხრა ანასტასიამ და ჯერ კიდევ ვიწრო საწოლზე უფრო პატარა ადგილი დარჩა, რადგან ჩემს საწოლში გადმოძვრა.
-ანუ თავს არ დამანებებ? -ვკითხე იმედით იქნებ და გადაეფიქრა.
-არა და დაიწყე ეხლა. -მითხრა და კომფორტულად მოკალათდა.
ქუქის pov:
იმ გოგოზე ყველაფერი გავიგე. რატომღაც არ ვენდობი. ციხეში მივაკითხე და ველაპარაკე სახლში მისულს კი 6-ვე მე მელოდა.
-ქუქ შეგიძლია გვითხრა ასე გაუფრთხილებლად სად წახვედი? -მოვიდა ნამჯუნი.
-ციხეში ვიყავი და ერთი პიროვნება მოვინახულე. -ვთქვი თუ არა შუგამ დაბღვერილმა გამომხედა.
-რა ჯანდაბა გინდოდა ციხეში?
-ჯინინმა, რომ გოგოს უნდა ასწავლოს ცეკვა ის მოვინახულე.
-ბევრ ფილმს უყურებ ზედმეტად. -მითხრა ჯიმინმა.
-აიშ! რატომ არ მიჯერებთ? -ვიკითხე გაღიზიანებულმა.
-შეიძლება ციხეშია, მაგრამ არ ნიშნავს, რომ სანდო არარის. -მითხრა ჯიმინმა და ყველანი პიცის ჭამას შევუდექით.
-ისე მისი ხმა მომეწონა.-თქვა ტაემ.
-ბარეღამ ცოლად შეირთე. -ვუთხრარი მობეზრებით.
-ამან რა მოწია? -იკითხა მთელი სერიოზულობით შუგამ.
-არაფერი მომიწევია. -გავაპროტესტე და პიცის კიდევ ერთი ნაჭერი შევჭამე.
-კარგი. -მითხრა მხრების ჩეჩვით ნამჯუნმა.
-სვალ 2 საათზე უნდა ვავარჯიშო, მაგრამ როგორც ყოველთვის სახეზე პირპადე ეკეთება. -თქვა ჯიმინმა.
-და რა საჭიროა სახეს, რომ მალავს.
-თვითონ უთხოვია, რომ მისი სახე არ ვნახოთ არავინ.
-საინტერესოა ანუ მხოლოდ ხმით შეიძლება მისი ცნობა.
-ხოო...
-კარგი დავიშალეთ ეხლა და დაისვენეთ. -თქვა ნამჯუნმა და ყველამ ჩვენჩვენი ოთახებისკენ გავწიეთ.
"საინტერესოა... მისი ხმა არაჩვეულებრივია, მაგრამ ციხეში სად უნდა ესწავლა?! აიშ ქუქ დაიძინე ის გოგო არ გიშველის!" -ვუთხარი ჩემს თავს და დაძინება ვცადე. ეს გოგო ჯერ ეხლა გამოჩნდა და უკვე ცხოვრებას მირევს!..
