მესამე პირი: -ყიყლიყო მინდა.-თქვა უკვე მთვრალმა ანაბელმა, რადგან სულ "ყიყლიყო მინდა"-ს გაიძახის.
-ამას მეტი აღარ დაალევინოთ. -იკივლა ქეთიმ.
-ნუ კივი გოგო გაწყდა ხმის იოგები. -თქვა ანასტასიამ უფროსწორად იყვირა.
-რა შევცოდე ამისთანა. -თქვა შუგამ.
-რა შეცოდე კი არა ანაბელზე გამწარებულმა თუ გირტყი ის ბიტა მერე ნახე. -თქვა ქეთიმ.
-ამის მერე სასმელს აღარ გაგაკარებთ. -თქვა რეპმონმა და დანარჩენებს შეხედა. შუგა და ქეთი კამათობდნენ. ანაბელი წუწუნებდა ყიყლიყო მინდაო და ქუქი კი ყიყლიყოებით სავსე თეფს არ აძლევდა არშეიძლებაო. თეჰიონი ანასტასიას ცივილიზებურად ესაუბრებოდა, მაგრამ ბოლოს იმხელაზე იცინოდნენ შუგას შენიშვნას იმსახურებდნენ.ჯიმინს, ჯინს და ჰოპს კი ეძინათ.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
დილით... ქუქს და ანაბელს გადასკვლანჯულს დასძინებიათ მაგიდასთან. ანაბელს თავი ქუქის პრესზე ედო და ისე ეძინა. ქეთის თავისი ბიტა ჩაეხუტა და თან ცალი ხელით ხელებ დაბმულ შუგაზე ქონდა გადახვეული. ნამჯუნმა კი ჭკუა გამოიყენა და წყნარად ეძინა მდივანზე. თეჰიონს და ანასტასიას ანასტასიას ოთახში ეძინათ და სულაც არ ადარდებდათ დანარჩენი სხვა ყველაფერი.
პირველი ნამჯუნმა და ჯინმა გაიღვიძეს.
-სალამი.
-ჰეი. აიშ თავი მისკდება... -თქვა ჯინმა და გაშეშებული წელით, რაც ცუდად წოლამ გამოიწვია ძლივს ადგა ფეხზე, შემდეგ კი სამზარეულოსაკენ გასწია. ყველამ გაიღვიძა და დაძაბულობა იგრძნობოდა მათ შორის.
-აიშ! ამოიღეთ ხმა დამაწყდა ნერვები. -თქვა ნამჯუნმა.
-აუშ. კარგი რა. ისედაც თავი მისკდება. -თქვა ანაბელმა.
-და ვინ გეხვეწებოდა დალიეო?!-თქვა ქეთიმ.
-კიარ მეხვეწებოდი მაგ შენი ბიტის წყალობით დამალევინე. -თქვა ანაბელმა და ახლად გაკეთებულ ჩაის მიუბრუნდა.
-უი მართლა ქეთი გუშინ ანაბელაზე რატო გაბრაზდი?!
-რატო და 24/7 საათი ყიყლიყო აკერია პირზე. ეგ კი არა ერთხელ ისეთ კარგ საჭმელზე ველაპარაკებიდი და ამან ყიყლიყოო კიდე. -თქვა ქეთიმ.
-კაი რა ქეთი ხო იცი რო მაინც არ დავანებებ თავს. -თქვა ბელამ და ამის, შემდეგ ყველა დაიშალა.
ქეთის pov: ქუჩაში მივდიოდი, როდესაც ნაცნობი სხეული და სახე შევნიშნე. გამწარებული უკან დავედევნა და ჩიხში მოვიმწყვდიე.
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?! რათქმაუნდა ციხიდან დაგიხსნეს, მაგრამ ჩემგან ვერავინ ვერ გიხსნის. -ვთქვი თუ არა ეგრევე მე შემომხედა და სახე უფრო თეთრი ფერისა გაუხდა.
-ეს ჩემი საქმე არარის. -ვუთხარი და ჯერ გული ვიჯერე მისი ცემით, შემდეგ კი პოლიციადი დავრეკე.
-გამარჯობა მინდა შეგატყობინოთ, რომ საშინლად ნაცემი პიროვნება ვნახე. -მისამართიც ვუთხარი და დაველოდე როდის მოვიდოდნენ. პროკურატურაში წამიყვანეს და დამკითხეს. ჩემი მოხერხების წყალობით კი ადვილად გამოვძვერი ამ საქმიდან.
ქუქის pov: "როდესაც ჩხუბობს ან ბუზღუნებს საყვარელია, მაგრამ სჯობს კარგ ხასიათზე იყოს. აიშ ქუქ ამოიგდე ეგ გოგო თავიდან. "-შევძახე ჩემ თავს და კვლავ რეპეტიციას შევუდექი.
ანაბელას pov: სარკის წინ ვდგავარ და ვცეკვავ. გუშინდელზე ვფიქრობ და თან ჩემთვის ვბუტბუტებ.
-ისე რას ვერჩი უხეში რომ არ იყოს რას დაუწუნებდა ადამიანი. კარგად ნავარჯიშები სხეული აქვს და კარგად ცეკვავ. ამას დამატებული კარგად მღერის... აიშ ანაბელ მოვჩი საკუთარ თავთან საუბარს. -ვთქვი ჩემთვის.
-ისევ შევხვდით.-მითხრა შავებში ჩაფუთნულმა ბიჭმა. მე კი გაკვირვებული შევცქეროდი..
ჰეით. ვიცი არცისე საინტერესო თავია, მაგრამ ეხლა დავწერე და საშინლად მეძინება. იმედია მოგეწობებათ.💕
