Family (Once Upon A Time)

*Hoofdstuk 2*

Emma

Dertien jaar zit ik hier al opgesloten. Dertien jaar moet ik het doen zonder mijn kinderen, Hook, pap, mam, Henry en Regina. Ik mis ze zo ongelofelijk erg. Ik zit opgesloten in een cel van het grote kasteel in The Enchanted Forest. Er zit een rode band strak om mijn buik en armen. Hierdoor kan ik mijn magie niet gebruiken. Ook zit er een rode band strak om mijn polsen die op mijn rug vast zitten. 'Emma, Emma! Slaafje, kom hier.' De celdeur word geopend en ik sta gehoorzaam op. Mijn haren vallen losjes over mijn schouders en zitten enorm in de klit. Ik sta trillend op mijn benen doordat ik erg zwak ben. Ook heb ik het ijskoud. Waarschijnlijk heb ik koorts door de ondervoeding en uitdroging. Ik krijg hier nauwelijks te eten en drinken. 'Kom dichterbij, schatje.' Ik loop moeizaam richting de stem en sta stil voor de deuropening van mijn cel. 'Ja, meester?' vraag ik zacht en Hades komt tevoorschijn. 

Hij en Zelena regeren samen over The Enchanted Forest. Sinds het eerste moment dat ik hier aan kwam zat ik hier al opgesloten. Ik heb hierdoor pap, mam, Hook, Henry en Regina niet meer gezien in The Enchanted Forest. Zouden ze mij zoeken? Of denken ze dat ik hier nooit ben aangekomen? 'Ik wil dat je iets voor me doet.' Hades pakt mijn bovenarm hardhandig beet en neemt me mee richting één van de grote zalen van het kasteel. Moeizaam loop ik met hem mee. Als we eenmaal bij de hoofdzaal zijn smijt Hades mij op de grond. Ik maak mezelf zo klein mogelijk als ik kan op de grond en Hades geeft mij een harde trap tegen mijn schenen. 'Au,' kreun ik zachtjes van de pijn. 'Oh sorry, heb ik je pijn gedaan lieverd?' Hades grijnst en trekt mij hardhandig overeind. Hij drukt mij dicht tegen zich aan. Ik haat het dat ik niet kan tegenstribbelen. Ik haat het dat hij me hetzelfde noemt zoals Hook me altijd noemde. Het doet me pijn... Het doet me zoveel aan hem denken. Hades streelt een pluk van mijn blonde haar, dat voor mijn oog zat, terug achter mijn oor. 'Wat wil je dat ik doe, meester?' vraag ik zacht en Hades laat me los. 'De vloer is vies.' Hades maakt de band om mijn handen los en duwt mijn handen naar voren zodat ze niet meer op mijn rug zitten. Ik kreun zachtjes en kijk naar de diepe rode striemen om mijn polsen. Hades haalt een emmer met sop en een doekje. Hiermee begin ik gehoorzaam de vloer schoon te maken. 

Het gaat heel erg moeizaam doordat de band om mijn armen en buik steeds strakker gaat zitten bij iedere beweging. 'Au...' er rolt een traan over mijn wang en ik krimp ineen van de pijn. 'Je kan ook echt helemaal niks, hé!' snauwt Hades en hij geeft me nog een trap waardoor ik omval. Hij trekt me mee naar een stoel en maakt mijn handen weer vast op mijn rug met dezelfde band als waar ze net mee vast zaten. Dit keer zitten mijn handen vast om één van de stoelpoten waardoor ik geen kant op kan. 'Wat wil je van me..?' vraag ik zacht als Hades voor me neer knielt en ik kijk hem angstig aan. 'Je bent mijn slaaf. Ik wil alles van je,' grijnst hij gemeen. Ik heb niet echt veel kleding aan. Ik heb alleen mijn bh, met daaroverheen een hemdje en een korte broek aan. Verder ziet mijn hele lichaam er niet uit. Ik zit onder de blauwe plekken en striemen. Ook doet alles pijn doordat Hades mij zoveel pijn doet. Dan verschijnt Zelena opeens. Ik kijk haar aan. 'Kijk eens. De Redder die niks meer kan doen. Lekkere Redder ben jij,' lacht ze en dan komt er een bewaker binnen die een gestalte met zich meeneemt. 

Ik herken de gestalte vaag. Het lijkt wel... De bewaker haalt de zak van het hoofd van de gestalte af. Het is Regina... Hades zorgt met zijn magie ervoor dat ik los kom van de stoelpoot en ik sta moeizaam op. De band om mijn polsen zit wel nog gewoon vast, daar heeft Hades wel voor gezorgd. 'Emma?!' Regina kijkt mij met grote ogen aan en ik slik. Hades slaat zijn arm om mij heen. 'Ze is van mij, Regina. Reken er maar op dat ze voorlopig ook nog bij mij zal blijven.' Ik probeer me los te rukken uit Hades' greep, maar het lukt niet. Er rolt een traan over mijn wang. 'Ik zal jullie even alleen laten. Vergeet niet dat ik hier overal oren en ogen heb, Emma,' sist Hades in mijn oor en hij, Zelena en de bewaker verdwijnen. Ik kijk Regina met angstige ogen aan. Ze zit niet vastgebonden, maar ze heeft alleen een leren band om haar pols die ervoor zorgt dat ze haar magie niet kan gebruiken. 'Emma...' Regina komt naar mij toegelopen en slaat haar armen om mij heen. Ik begin te trillen door deze plotselinge aanraking, maar laat het wel toe. 'Het is goed. Ik doe je geen pijn, Em,' fluistert Regina in mijn oor en ze streelt met haar ene arm door mijn lange blonde haren. 

Ik maak me na een minuut zachtjes los uit haar armen. 'Waar is de rest?' vraag ik zacht met een trillende stem. 'Veilig. Ik ga je niet vertellen waar, Emma... Hades zal er anders achter komen,' fluistert ze en ze kijkt mij bezorgd aan. 'Gaat het wel met je?' vraagt ze bezorgd en ik kijk weg. 'Nee. Hades doet me veel pijn, maar ik overleef het wel,' mompel ik en Regina neemt mij weer in haar armen. 'Je zal het niet lang meer overleven... Ik kan je ribben letterlijk tellen onder dit hemdje, Emma. Dat is echt niet goed.' Ik kijk haar moe en met tranen in mijn ogen aan. Ze heeft gelijk. Lang zal ik dit niet kunnen overleven, maar ik zal wel moeten. 'Ik mis iedereen zo erg, Regina.' Er beginnen tranen over mijn wangen te stromen en Regina veegt ze zachtjes weg. 'Ik weet het, Em. En iedereen mist jou heel erg. We kunnen niet zonder je, Emma. Je moet dit overleven. We vinden wel een manier om je hier weg te halen,' fluistert ze en ik glimlach somber. Regina kan dat wel beloven, maar ik weet zeker dat ik hier nooit weg zal kunnen komen. Hades zal mij altijd weer weten te vinden...