Family (Once Upon A Time)

*Hoofdstuk 14*

Emma

Na nog een paar minuten lopen zijn we in het kasteel van Elsa. Ik heb wel zin om haar weer te zien, omdat ik haar als een vriendin ben beschouwen doordat ze mij heeft geholpen met het gebruiken van mijn magie. 'Elsa?! Kijk jij wie het is?' hoor ik Anna's stem vanaf boven komen. Ik glimlach en hoor niet veel later dat Elsa vanuit de woonkamer naar ons toe komt lopen. 'Wat doen jullie hier?' zegt ze verbaasd, maar ik kan aan haar zien dat ze het wel leuk vind om ons weer te zien. 'We hebben je hulp nodig,' hoor ik Regina zeggen en ik voel hoe Hook één van mijn handen voorzichtig vastpakt en er zachtjes in knijpt. Dan laat hij mijn hand weer los en haalt hij mijn leren jas voorzichtig van mijn schouders af. Elsa schrikt van de manier waarop ik vastgebonden zit en ze komt voor me staan. De tweeling kijkt met grote ogen naar Elsa en ik glimlach geruststellend naar hen. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Elsa bezorgd terwijl ze mij een knuffel geeft. 'Hades. Hij heerst nu over The Enchanted Forest. Dertien jaar geleden zijn we daar terecht gekomen en toen had hij Emma al gelijk gevangen genomen. We hebben haar pas vijf dagen geleden teruggevonden,' legt Regina uit. Elsa laat mij los en legt zachtjes haar hand op de band om mijn armen en buik. Ik kreun zachtjes, maar laat verder niet merken dat het pijn doet. 

'Die tekens... Ze komen uit Arendelle,' zegt Elsa en ze bekijkt daarna de band om mijn polsen. Ik vind het vervelend dat ik niet kan zien wat ze doet, omdat ik met mijn rug naar haar toe sta. Elsa kijkt naar de rest. 'Ik denk dat ik wel weet hoe ik dit los moet krijgen, maar het kan wel even duren. Zo te zien zit het al best lang vast,' zegt ze en ik knik. 'Dankjewel,' glimlach ik en Elsa knikt. 'Ik zal jullie laten zien waar jullie tot die tijd kunnen slapen.' Mijn ouders, Regina, Henry, de tweeling, Hook, Robin en ik lopen achter haar aan naar boven. Elsa wijst eerst de rest hun kamers en dan die van Henry, de tweeling, Hook en mij. De tweeling en Henry slapen in een kamer die grenst aan de van Hook en mij. Henry en de tweeling lopen hun kamer in en ook Hook en ik lopen onze kamer in. Elsa volgt ons en Hook helpt mij voorzichtig op het bed. 'Ik kom zo snel mogelijk naar jullie toe zodat we kunnen beginnen met die banden losmaken,' zegt Elsa en ik knik waarna ze weggaat uit de kamer. Ik ga op mijn zij op het bed liggen en Hook komt naast mij liggen en trekt mij zachtjes tegen zich aan. 'Het zou zo fijn zijn als die banden eindelijk los zijn... Dan kunnen we eindelijk terug naar huis,' fluister ik en Hook knikt. 'Dat vind ik ook inderdaad. Zoals de tweeling zo mooi zei, je hoort niet vast te zitten.' Er rolt een traan over mijn wang en ik sluit vermoeid mijn ogen. 

Hook

Ik streel zachtjes door Emma's haren als ze eenmaal in slaap is gevallen. Ze is uitgeput en heel erg zwak. Ik maak me zorgen om haar, maar ik weet dat het goed zal komen met haar. Na ongeveer twee uur komt Elsa de kamer ingelopen. Al die tijd heeft de slaapkamerdeur opengestaan zodat Henry en de tweeling gewoon naar binnen kunnen lopen, maar ze zijn niet gekomen tot mijn verbazing. Ik weet dat het goed gaat met hun, omdat Henry erbij is en als er wel iets was hadden we het al wel gehoord. 

'Ik heb een manier gevonden om die dingen los te maken,' zegt Elsa en Regina komt ook de kamer ingelopen. 'Elsa en ik zullen onze magie bundelen om die dingen los te maken. Dit zou moeten lukken aangezien we samen sterk genoeg zijn. Het moet alleen wel snel gebeuren, omdat het Emma wel pijn zal doen,' zegt Regina meelevend en ik knik. 'Laten we maar snel beginnen dan,' zeg ik en ik haal mijn arm voorzichtig bij Emma weg en daarna ga ik van het bed af zodat Regina en Elsa erbij kunnen. 'Oké, we moeten dit heel snel kunnen doen,' zegt Elsa en Regina knikt. 'Ja. Laten we beginnen.' 

Regina

Ik roep mijn magie aan en laat mijn handen op de band om Emma's armen en buik rusten. Elsa doet hetzelfde en na een paar minuten voel ik dat de kracht van de band begint te verzwakken. Ik glimlach en we gaan door. Emma kreunt zachtjes in haar slaap, maar ze word niet wakker tot mijn verbazing. 'Kom op,' hoor ik Elsa zeggen als de band om Emma's armen en buik bijna los is. Na een paar minuten is hij eindelijk los en gaan we snel verder met de band om Emma's polsen. Deze duurt echter wat langer, maar is na een kwartier toch los. Ik kijk bezorgd naar de diepe rode striemen die te zien zijn op de plekken waar de banden zaten. Hook glimlacht en gaat op het randje van het bed zitten. 'Dankje,' zegt hij en Elsa knikt. 'Geen dank. Roep me als ze wakker is, oké?' Hook knikt en dan loopt Elsa de kamer uit. Emma begint onrustig te bewegen in haar slaap, maar word niet wakker. 'Waar zijn Henry en de tweeling?' vraagt Hook bezorgd en ik glimlach geruststellend. 'Ze zijn in hun kamer. Er is niks aan de hand. Ik heb net nog bij hen gekeken,' zeg ik geruststellend en Hook glimlacht. 'Gelukkig maar. Ik zou niet weten wat ik zonder hen zal moeten,' zucht hij en ik knik. 'Ik weet hoe je je voelt,' glimlach ik en Hook streelt zachtjes door Emma's lange blonde haren. 'Nu kunnen we eindelijk terug naar huis,' zeg ik en ik kijk naar Emma en Hook. Hij knikt. 'Eindelijk. Het heeft nu wel lang genoeg geduurd,' glimlacht hij en Emma kreunt opnieuw zachtjes. Ze is erg onrustig in haar slaap en daar maak ik me zorgen om...