Family (Once Upon A Time)

*Hoofdstuk 17*

Emma

Ik ben bijna in slaap gevallen als de deur zachtjes word geopend. Het is Hook met Fenna in zijn armen. Ze heeft haar ogen gesloten... 'Fenna?!' Ik ga rechtop zitten en kijk Hook angstig aan. 'Ze leeft nog, maar ik weet niet wat er is gebeurd...' mompelt Hook en ik ga tegenover hem staan met tranen in mijn ogen. Uit een wond in Fenna's buik komt veel bloed. 'Ik haal Regina! Zij kan haar genezen.' Met tranen in mijn ogen ren ik de kamer uit naar beneden waar ik mijn ouders, Regina, Robin en Elsa zie zitten. 'Emma? Wat is er gebeurd?' vraagt Regina gelijk en er rolt een traan over mijn wang. 'Kom mee naar boven.' Regina vraagt niet door en loopt gelijk achter me aan naar boven. 

Hier zie ik dat Hook een theedoek tegen Fenna's zij gedrukt houd. Ze heeft nog steeds haar ogen gesloten en is lijkbleek. 'Kan jij haar genezen, Regina?' vraag ik zacht als Regina naast Hook is gaan staan. Fenna ligt op het bed naast Mirna die inmiddels wakker is geworden en angstig naar Hook en haar tweelingzus kijkt. 'Ik ga het proberen,' beloofd Regina. Ook zij is bezorgd om Fenna... Ze legt haar handen op de wond in Fenna's zij en ik zie niet veel later haar magie tevoorschijn komen. 'Kom op,' mompelt Regina als ze merkt dat het niet goed genoeg lukt. 'Alsjeblieft,' smeekt Hook haar en er rolt een traan over mijn wang. Regina wend zich tot mij en denkt na. 'Misschien moet jij het proberen, Emma,' zegt ze en ik bijt op mijn lip. 'Ik... Ik heb mijn magie al dertien jaar niet kunnen gebruiken...' Er rolt nog een traan over mijn wang en Mirna wend zich tot mij. 'Je kan het wel, mama... Je moet alleen in jezelf geloven,' zegt ze zacht en ik glimlacht kort door mijn tranen heen. Ik loop naar Fenna toe en leg mijn trillende handen op de diepe wond in haar zij. Ik denk aan het moment dat Regina ook opgesloten zat in de cel bij Hades en dat ik toen mijn magie heb aangeroepen. Dit lukte toen, ook al zaten de banden nog om mijn armen en buik en polsen. Nu moet het ook lukken. Ik moet het leven van mijn dochter redden. Na een paar lange seconden zie ik dat er magie uit mijn handen komt. Ik richt mijn gedachten op de wond in Fenna's zij en langzaam voel ik dat de huid zich dicht onder mijn handen. Terwijl ik dit doe blijf ik me concentreren op het dichten van de wond en op mijn magie. Er stromen tranen over mijn wangen en het kost heel veel moeite om mijn magie te blijven gebruiken. Het put me uit en het doet zelfs pijn in mijn handen en armen, maar ik moet mijn dochter redden. Ik moet dit voor haar doen. 

Na een paar zenuwslopende minuten is de wond eindelijk dicht en zet ik uitgeput een paar stappen achteruit. Ik zak door mijn benen heen op de grond en Regina helpt me voorzichtig op het bed. 'Goed gedaan. Binnenkort zal je je magie vast weer helemaal kunnen gebruiken,' probeert ze me gerust te stellen. 'Ik hoop het,' mompel ik en mijn blik gaat naar Fenna die wakker begint te worden. 'Mam..?' klinkt het zwak uit haar mond. Ik glimlach met tranen in mijn ogen en ze slaat haar armen om mij heen. 'Dankjewel,' fluistert ze en er beginnen tranen over mijn wangen te stromen. 

Na een paar minuten kijk ik Fenna aan. 'Wie heeft je dit aangedaan?' vraag ik zacht en Fenna wend haar blik af. 'Die man die jou pijn heeft gedaan... Hij zei dat als hij jou niet terugkrijgt dat hij iedereen van wie je houd pijn zal doen...' mompelt Fenna bijna onverstaanbaar en er rolt een traan over mijn wang. 'Die klootzak,' mompel ik en Hook legt zachtjes zijn hand op mijn schouder. 'Misschien moeten we teruggaan naar Storybrooke,' stelt mam voor en ik denk na. 'Misschien wel... Maar we hebben een Magische Boon nodig en die hebben we niet,' zucht ik en Fenna laat haar hoofd zachtjes op mijn borst rusten. Ik bijt op mijn lip van de pijn, maar laat verder niks merken. 

'Er is één manier, Emma. Jij kan portalen creëren,' zegt Regina en ik slik. 'Daar ben ik nog niet sterk genoeg voor... Ik kon Fenna bijna niet genezen, laat staan dat ik een portaal kan creëren.' Ik merk aan mezelf dat ik mijn zelfvertrouwen ben verloren in de dertien jaar dat ik opgesloten heb gezeten... 'We moeten het proberen, Swan,' zegt Hook en ik knik zachtjes. 'Goed dan. Ik probeer het,' mompel ik onzeker en Mirna kijkt mij aan. 'Je kan het echt, mam. Je moet gewoon vertrouwen hebben in jezelf,' zegt ze met een lieve glimlach en ze pakt mijn hand voorzichtig vast.

Na een paar uur sta ik met mijn ouders, de tweeling, Henry, Hook, Regina, Robin, Anna en Elsa in de slaapkamer van Hook en mij. Ik heb de toverstaf van de Blauwe Fee in mijn rechterhand en concentreer me op mijn magie en het creëren van een portaal. Op de één of andere manier doet het veel pijn in mijn handen, buik en armen op de plekken waar de banden hebben gezeten. Ik kreun zachtjes en concentreer me nog dieper. Pas als ik de felle wind van het portaal voel open ik mijn ogen weer. 'Hook, neem jij de tweeling mee? Zij weten niet hoe een portaal werkt,' zeg ik en hij knikt waarna hij als eerste vertrekt door het portaal. Hierna volgen mijn ouders, Regina, Robin, Anna en Elsa. Als laatste ren ik door het portaal, maar ik voel dat er nog twee mensen door het portaal gaan. Hades en Zelena...

Al snel kom ik op de grond terecht op de straat in Storybrooke. Uitgeput blijf ik even liggen waarna ik probeer om op te gaan staan, wat niet lukt. 'Mam?!' Henry zoekt om zich heen en ziet mij dan liggen op de straat. Hij rent naar me toe en helpt mij voorzichtig om rechtop te gaan zitten. Ik kijk in paniek om me heen en zie een paar meter verderop Hades met Zelena staan. Hades grijnst gemeen en ik kijk snel weg. 'Henry... Hades en Zelena zijn ons gevolgd,' mompel ik en Henry kijkt in de richting naar waar ik net keek. Hier staan ze nog steeds. 'We zorgen dat je veilig bent, mam. Hij kan je niks doen zolang wij bij je zijn,' beloofd hij. Ik knik zachtjes en dan lopen we naar huis.