Family (Once Upon A Time)

*Hoofdstuk 22*

Emma

Ik kijk Killian met tranen in mijn ogen aan en hij haalt voorzichtig de tape van mijn mond af. Ik kreun zachtjes en sluit mijn ogen. 'Ik had nooit mogen toestaan dat je hierheen zou gaan,' mompel ik terwijl ik de stoel rechtop zet. 'Dat is niet jouw schuld. Ik wilde het zelf ook,' zeg ik met een trillende stem en Killian pakt mijn vastgebonden handen vast. 'Nu maar hopen dat dit makkelijker los gaat dan de vorige keer,' zucht hij en hij probeert de band om mijn polsen los te krijgen wat niet lukt. Hij vloekt en kijkt mij bezorgd aan. 'We krijgen je weer los, net zoals de vorige keer,' beloofd hij me en er rolt een traan over mijn wang. 

Dan hoor ik de stemmen van Regina en Zelena. Ik kijk op als ik snelle voetstappen van de trap af hoor lopen. 'Oh nee... Emma!' Regina loopt naar mij toe en ik kijk haar aan. 'Heb je Zelena's hart?' vraag ik zacht en Zelena knikt. 'Ja, en we hebben een manier om Hades te verslaan. Hij kan ieder moment weer hier komen,' zegt ze en ik kijk haar vragend aan, maar voordat ik kan antwoorden voel ik een windvlaag in de kelder en niet veel later komt Hades tevoorschijn. 'Zo, nu heb ik jullie allemaal gezellig bij elkaar,' zegt hij met een gemene lach en Zelena richt haar magie op hem. Hades houdt de magie tegen, maar terwijl hij hiermee bezig is gooit Regina een vreemd voorwerp richting Hades. Hij ziet dit niet aankomen en het voorwerp komt terecht in zijn buik. Hij zakt neer op de grond en grijpt met zijn handen naar zijn buik, waar het voorwerp nog uitsteek. 'Wat is dit?! Jullie zijn nog lang niet van me af!' zegt hij en dan verdwijnt hij plotseling. Ik voel hoe de band om mijn polsen en buik losgaat en ik sta gelijk op van de stoel. 'Het is gelukt,' zeg ik zacht en verbaasd en Regina glimlacht. 'Ja, gelukkig wel.' Ik kijk naar Zelena en denk na over wat ik moet zeggen. 'Toen we net in de Enchanted Forest aankwamen en ik bij jou en Hades terecht kwam... Dacht ik eerst dat jij mij niet uit jezelf pijn deed. Later ben ik gaan geloven dat je het wel zelf wilde doen, maar nu weet ik beter. Ik ben blij dat je jezelf weer bent,' zeg ik zacht en Zelena glimlacht. 'Het spijt me voor alles wat ik je heb aangedaan,' zegt ze met een lieve glimlach en ik geef haar een voorzichtige knuffel. 'Laten we hier weggaan,' stelt Killian voor en ik glimlach. 'Heel graag!' Met Regina's magie komen we weer terug in ons eigen huis. 

Pap en mam zitten in de woonkamer met Henry en de tweeling. 'Emma! Wat ben ik blij dat je oké bent,' zegt pap opgelucht en ik loop naar hem toe waarna ik hem een knuffel geef. Ik blijf een paar minuten in zijn armen staan en dan geef ik mam een knuffel. Zodra ik mam los heb gelaten kijk ik naar de tweeling en Henry. 'Mam!' zegt Fenna vrolijk en ze staat op waarna ze mij gelijk een knuffel geeft. Ik glimlach en wenk Mirna om ook bij ons te komen staan. Na even twijfelen doet ze dit ook en ik geef mijn dochters allebei tegelijk een knuffel. 'Gaat het met je?' vraagt Mirna zacht als ik haar en Fenna los heb gelaten. 'Ja, het gaat,' glimlach ik en ik kijk naar Killian. 'Hades is verslagen en hij is misschien wel voorgoed weg, ook al weten we dit niet zeker,' zeg ik tegen de tweeling en ze glimlachen. 'Gelukkig! Nu kan hij jou geen pijn meer doen,' zeggen de meiden tegelijk en ik glimlach trots.