Family (Once Upon A Time)

*Hoofdstuk 13*

Fenna

Mirna, Henry en ik lopen het bos in. Mama slaapt nog steeds en Regina heeft ons beloofd dat ze het zal merken als er iets met ons gebeurd. Ik vertrouw haar. 'Komt het goed met mama denk je, Henry?' vraagt Mirna zacht aan onze broer. Ik kijk ietwat verbaasd naar Mirna. Dit is het eerste dat ze iets zegt tegen Henry. Misschien vertrouwt ze hem nu wel. 'Natuurlijk. Het komt altijd goed met haar. Ze heeft al meer moeten doorstaan dan dat jullie denken,' glimlacht Henry en ik kijk hem vragend aan. 'Wat bedoel je?' vraag ik zacht. 'Ze is niet voor niks de Redder. Toen jullie net waren geboren moest mam jullie weggeven aan jullie adoptieouders. Dit deed ze om jullie te beschermen. Mam heeft nooit gewild dat jullie in gevaar zouden komen en daarom heeft ze jullie laten adopteren. Dit is de moeilijkste beslissing geweest die ze ooit heeft moeten maken. Net zoals toen ze mij weggaf ter adoptie,' legt Henry uit en ik denk na. 'Ik had ook niet verwacht dat mama ons wilde weggeven,' zeg ik zacht met tranen in mijn ogen. 

We lopen nog een halfuurtje verder en dan besluiten we om terug te gaan naar pap, mam, Regina, David, Mary Margaret en Robin. 'Ze zullen zich misschien wel zorgen maken,' mompel ik. Een klein halfuurtje later komen we weer terug bij de rest. 'Hoe konden jullie hen weg laten gaan? Hades weet waar we zijn!' klinkt mama's bezorgde stem en we rennen op hen af. Het is nooit onze bedoeling geweest om iedereen ongerust te maken. 'Rustig maar, lief. Regina heeft ervoor gezorgd dat als er iets gebeurd met hen dat zij het merkt. We beschermen ze ook al kan jij dat nu misschien niet,' zegt pap geruststellend tegen mama.

Emma

Er staan tranen in mijn ogen van angst. Ik ben zo bang om mijn kinderen kwijt te raken... Nu ik nog steeds vastzit ben ik heel erg machteloos om mijn kinderen te kunnen beschermen. 'Mama,' mompelt Mirna als ze eindelijk weer bij ons zijn. Ik kijk op en probeer op te staan wat tot mijn ergernis niet lukt. Hook had mij al die tijd nog op zijn schoot en hij heeft zijn armen nog om mij heen geslagen om mij te beschermen. 'Ik was zo bang dat ik jullie kwijt was,' mompel ik en Mirna slaat haar armen om mij heen. 'Dat gebeurd niet, echt niet. Misschien kan jij ons nu niet beschermen, maar de rest wel,' zegt Fenna met een lieve glimlach en ze geeft mij ook een knuffel. Henry hurkt bij mij neer en pakt met zijn hand mijn handen vast die op mijn rug vastzitten in de strakke band. Ik glimlach met tranen in mijn ogen naar Fenna en kijk dan naar Henry. Moeizaam verstrengel ik mijn vingers met die van hem. 

'Ik wil jullie gewoon niet kwijt,' fluister ik en Henry glimlacht lief. 'Dat weet ik, mam en dat gebeurd ook niet. Regina had er net voor gezorgd met haar magie dat als er iets met ons zou gebeuren dat ze het dan direct weet. We weten hoe sterk Hades is,' zegt hij en ik knik. 'Te sterk,' zegt de tweeling in koor en ik laat mijn hoofd op Hook's borst rusten en kijk mijn kinderen één voor één aan. Mijn blik blijft bij Fenna en Mirna hangen. 'We wonen in een plaatsje genaamd Storybrooke. Dat is niet hier waar we nu zijn... Als we hier weg zijn... Willen jullie dan bij ons komen wonen?' vraag ik zacht aan de tweeling. Ik ben bang voor hun antwoord, maar weet bijna zeker dat ze dat wel willen aangezien hun adoptieouders niet aardig tegen hen zijn geweest. 'Heel graag!' zeggen de meiden in koor en ik glimlach lief. 'Fijn. Dan gaan we dat regelen zodra we weer thuis zijn, goed?' Fenna knikt en laat haar hoofd op mijn schouder rusten. Mirna legt haar hand op mijn bovenbeen en kijkt mij lief aan. 'Ik vind jullie nu al veel liever dan onze adoptieouders,' zegt ze lief en ik glimlach met tranen in mijn ogen. 'Dat is fijn om te horen,' zegt Killian en hij drukt een kus op mijn kruin. 

Na een kwartier zo gezeten te hebben komt Regina naar ons toegelopen. 'We moeten weer verder,' zegt ze en ik kijk Killian met tranen in mijn ogen aan. 'Ik help je, Swan,' fluistert hij en hij zet mij voorzichtig van zijn schoot af waarna ik op de grond ga zitten. Zodra Killian staat helpt hij mij voorzichtig overeind. Ook Henry en de tweeling staan op. Regina geeft Killian een veldfles met water erin en hij houd deze voor mijn mond. Gulzig drink ik een paar slokken van het koude water. 'Dankje,' glimlach ik als ik genoeg heb. Hook knipoogt en streelt liefdevol een plukje van mijn lange blonde haren dat voor mijn oog zat terug achter mijn oor. 

Regina

Na drie dagen komen we aan in Arendelle. Het duurde langer dan gedacht doordat we wat vaker pauze hebben gehouden tussendoor. Fenna kijkt nieuwsgierig om zich heen, maar lijkt dit dan te herkennen. Waarschijnlijk uit de film Frozen. 'Mam? Is dit niet waar Anna en Elsa uit Frozen wonen?' vraagt Fenna nieuwsgierig aan haar moeder en Emma knikt. 'Dat klopt, lieverd,' glimlacht ze. Zodra we weer terug zijn in Storybrooke zullen we veel moeten uitleggen aan de tweeling. Waarschijnlijk kennen ze de oorspronkelijke sprookjes wel. Emma kreunt zachtjes en ik loop snel naar haar toe. Robin en ik liepen een paar meter achter haar en Hook. 'Gaat het wel?' vraag ik bezorgd aan Emma en ze kijkt mij aan. 'Het ging even strakker zitten,' mompelt Emma en we staan nu recht voor het kasteel van Anna en Elsa. Hook slaat Emma's rode leren jas om haar schouders heen en slaat dan zijn arm weer om haar heen. 

Sinds het moment dat Elsa in Storybrooke terecht kwam en op zoek was naar haar zus, hebben we nooit gezien waar zij en Anna wonen. Nu kunnen we het eindelijk zien, ook al is het niet onder de leukste omstandigheden. Hopelijk kan Elsa Emma helpen zodat we snel weer terug kunnen naar huis.