Araftaki Aşk

10.Bölüm

Bu yüz ,
Bir an gördüklerime inanamadım sevda karşıma dikilmişti.
Ama onun burada ne işi vardı?
Sınav başlamak üzere ve o hala sınıfına gitmemişti.
Hayret içinde Sevda sen burada ne yapıuorsun?
Niye sınıftan çıktın? Diye soru sormaya başladım.
Sevdaysa bana bakıp. Elvin iyi değilsin işte hadi kalk gidelim dedi.
Bende başımı sallayıp hayır anlamında işaret yapmakla yetindim çünkü birazdaha oyalanırsa denemeyi kaçıracaktı.
Yerimden hızlıca kalkıp Sevdayı kolundan tutum ve onu sınıfına doğru zorla götürdüm.
Bu işlemi yaparken başım çok fena dönüyordu ama umrumda bile değildi.
Tek istediğim Sevda'nın benim yüzümden sınavı kaçırmamasıydı.
Sevdayı sınıfına götürüp sırasına oturtturdum sonra ona sınava gireceğini ve benim iyi olduğumu sert bir şekilde söyleyerek oradan çıkıp kendi sınıfıma gittim.
Sınıfa girince öğrencilerin gözleri benim üzerime kaydı herkes beni tepeden tırbağa süzerken bede halsiz bir şekilde umursamaz tavrımı takınıp sırama oturdum ve nihayet deme başlama saati geldi....

Denemeye gireli tam bir saat olmuştu
Ve ben sadece kararan gözüm ve başımın dönmesiyle uğraşmış her bir kaç sorudan sonra başımı masaya koyup dinlenmiştim.
Sonucun ne olucağı hakkında hiçbir fikrim yoktu ama nedense başımın bukadar dönmesine rağmen sorular bana zor gelmemiş ve hiç zorlanmıştım üstelik başımı sık aralıklarla masaya yaslayıp dinlenmeme rağmen nedense zamanım bana yetmişti.

Sınav sorumlusu olan ve deneme başlamadan önce kendini tanıtan coğrafya hocası" son onbeş dakika" dediğinde bende sonda kalan yedi biyoloji sorumu çözüyordum.
Onlarıda bitirdikten sonra hocaya dönüp kaç dadika kaldı? Diye sorduğumda hala yedi dakikam kaldığını söyledi bununla beraber bende çözdüğüm soruları optiğe geçirip güzel bir şekilde şıkladım.
Ben bu işlemide bitirdikten sonra hoca tekrar kalan süreyi söyledi son
" iki dakikda" bende sınavımı bitirmiş bir şekilde başımı rahatça masaya koyup gözlerimi kapattım.
Biraz sonra sınav görevlisinin eeeevvvett sınav süreniz bitti.
Kalemleri bırakın demesiyle başımı masadan kaldırıp optiğimi elime aldım ve görevliye verip elime alıhğım kitapçığımla beraber sınıftan çıktım
Ve doğruca Sevdanın sınıfına gittim.
Sınıfın yanına geldiğimde öğrencilerin daha yeni dağılmaya başladığını gördüm bende bir kenara geçip başımı öne doğru eğip Sevdayı beklemeye başladım.
Sevda geldiğinde Elvin! Dedi.
Onun tanıdık sesini duyunca yere eğdiğim başımı kaldırıp yanına gittim ve beraber çıkışa doğru yöneldik.
Bahçeye geldiğimizde beraber sınavın olduğu binaya yakın bir banka yani az önce bayıldığımda üzerine oturduğumuz banka geldik ve biraz dinlenelim dedik.
O sırada Sevda Elvin iyisin dimi?
Yani başın falan dönmüyor değilmi?
Dedi bende offfff Sevda kaçkere diyeceğim benim başım dönmüyor diye.
Aslında ben bunları söylerken bile başım dönüyordu ama Sevdanın bunu bilip uzülmesinden korkuyordum. Çünkü eğer öğrenirse sürekli beni düşünüp endişelenecekti.
Ben konuyu değiştirmek için eeee söyle bakalım sınav nasıl geçti Sevda hanım dedim.
Sevda bu soru karşısında bana bakıp gülerek harika!!! Dedi ve o tatlı gülümsemesiyle
Elvin sanki sorular kolay gibiydi değilmi?
Yani nasıl diyeyim hepsi seninle beraber çözdüklerimiz gibiydi.
Bende başımı onaylar şekilde sallayıp farkettim dedim.
Ve ona okadarki sınav süresince kendime dinlenme süresi bile ayırmama rağmen hiç süre sorunu yaşamadım dedim.
Sevda aynen öyle dedi ve kahkaha atarak iyi geçti umarım yarinki gerçek sınavda da böyle güzel geçer dedi o daha sözüne devam ederken sınav görevlilerinden birinin cevap anahtarı dağıttığını gördü ve birini almaya gitti.
Bende o sırada gözümü kapatıp Sevda'nın gelmesini bekledim o geldikdimten sonra birlikte kaç net yaptığımıza baktık ikimizde çok iyi yapmıştık Ama ben hala anlayamıyordum.
o halde nasıl bukadar net yaptığımı bitürlü kafam almıyordu
Ama ben yinede çok mutluydum çünkü beklediğimin üzerinde net yapmıştım. Ve buda beni cok mutlu etmişti.
Biz cevap anahtarı işinide hallettikten sonra tam ayağ kalkacaktık ki Sevda
Aaaaaaa bu o genç adam.
Bende Sevda hangi genç adam kimden bahsediyorsun?.dedim
Sevda bana bakıp, ben sana söylemeyi unuttum. Sen bayılınca bir genç gelip seni buraya kadar taşıdı ve seni ayıltanda oydu.

Bense Ne?
Demekle yetindim.

-Sevda ; Elvin gerçekten o anda ne yapacağımı bilmez vaziyetteydim.
Oda bana yardım etti dedi.

Bende tamam der gibi başımı sallayıp peki nerede bari bir teşekkür edelim dedim.
Sevda bana bakmayı kesip önüne döndü ve şurada dedi ama gösterdiği yerde kimse yoktu!
Bende Sevda hani orda kimse yokki! Dedim.

-Sevda: hayretler içinde ama az önce oradaydı nereye kayboldu şimdi? dedi.
ve etrafına bakınmaya başladı.

Ben ne olduğunu anlamayarak hadi Sevda ona benzettin herhalde orada kimse yok! Hadi gidelim dedim.
Ama Sevda afalayarak ama ama...
Dedi.
Ama daha konuşamadan ben onu kolundan tutup çekiştirdim ve gitmemiz gerek dedim.
Sevdayla birlikte ordan ayrıldıktan sonra yetimhanenin yolunu tuttuk
Yetimhaneye geldikten sonra
Sevdayla hiç olmadıgımız kadar mutlu olmuş bir vaziyette odamıza gittik.
Çoookkk mutluyduk çükü ikimizde emeğimizin karşılığını sonunda almıştık. 
Tek yapacağımız birşey kalmıştı oda bugun bu denemede gösterdiğimiz performansı yarınkı sınavdada göstermekti.
Ve ben bunun için çok heyecanlıydım.
Şimdiden ellerim titremeye başlamıştı ama buna izin vermiycek heycamına yenik düşmiyecek ve sınavımı kazanacaktım başka çaresi yok!
Önümde iki seçenek var ;
1. Seçenek)  Ya kazanacağım
2. Seçenek)   yada annemi hüsrana uğratacağım.
Bana birinci seçenek daha iyi gibi geldi ve bende bunu yapcağım. 
Ben bunları düşünürken
Başımda büyük bir bir zonklama hissettim ve bu hissimle beraber
Ğörüş alanım bulanıklaştı.
Yüksek bir sesle Sevdayı çağırmak istedim ama tüm kelimeler ağzımda tıkalı kaldı konuşamadım.
Beni görmesi için masanın  bir köşesine tutunarak yavaş adımlar attım ve ellerimi Sevdaya doğru uzatrım ama Sevdanın sırtı bana dönüktü ve beni görmüyordu. 
Ne yacağımı bilemedim kararan gözlerimle ve güçsüzlenen bedenimle sehpaya daha fazla tutunamayarak
Kendimi kararan göümdeki karartının kollarınna bıraktım....
Sadece karanlık....
Sadece siyahlık en ufak bir ışık yok tıpkı şimdiki hayatım gibi....