ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ

Εκείνος

cover by @-jashton  (επισκεφτείτε το φοβερό cover shop )

"Δημήτρη να πάρεις και το ψάθινο καπέλο , να μην ντρέπεσαι να το φοράς στην ανασκαφή , θα σε κάψει ο ήλιος" λέει η μητέρα μου καθώς μου βάζει και άλλα ρούχα στην βαλίτσα.

-Μάνα άσε με να τα κάνω εγώ , της λέω σοβαρά για πολλοστή φορά και της τραβάω μαλακά την βαλίτσα απο τα χέρια. "Μου έβαλες ένα σωρό ρούχα δεν φεύγω για πάντα , δεν ξέρω καν αν με επιλέξει , μπορεί σε δυο μέρες να είμαι πίσω", λέω και ξεφυσάω.

Για πολλοστή φορά σήμερα.
  Βέβαια δεν το πιστεύω αλλά καλού κακού το λέω καμιά φορά για να ξορκίσω το φόβο μου. Δεν γίνεται να αποτύχω. Όλα τα έχω σχεδιάσει τέλεια.  Όλα θα πάνε καλά. Πρέπει να πάνε. Αν όμως..όχι αυτό δεν πρέπει να το σκέφτομαι. Θα τρελαθώ αν γίνει στραβή.

Στην τελική νομίζω ακόμη και η μοίρα το θέλει. Όταν έμαθα οτι έχουμε σπουδάσει και οι δυο αρχαιολογία , ήταν σαν να μου χαμογέλασε το σύμπαν. Όταν έμαθα οτι ψάχνει βοηθό για την ανασκαφή που ηγείται, τα παράτησα όλα στην Αμερική και επέστρεψα στην Ελλάδα. Κακώς άφησα τόσα χρόνια να περάσουν. Δεν την έβγαλα ποτέ απο το μυαλό μου κι ας ήμασταν τότε μονάχα δυο έφηβοι .

Είναι απίστευτο αλλά είμαι ακόμη ερωτευμένος μαζί της. Τόσο πολύ που δεν δίστασα να τα παρατήσω όλα μόνο και μόνο για να την ξαναδώ. Ίσως να έχει αλλάξει..αλλά απλά θα πάρω αυτό το ρίσκο. Θέλω να την δω.

-Γιατί να μην σε επιλέξει? μου λέει καθώς αρχίζει να γεμίζει ρούχα σε μια δεύτερη βαλίτσα. Είσαι απόφοιτος αρχαιολογίας με master στα παλαιολιθικά κτερίσματα. Άσε που αν δει τι όμορφο αγόρι είσαι θα σε πάρει με τα χίλια ! μου λέει χαμογελώντας αλλά δεν με κάνει να νιώσω καλύτερα. Ίσα ίσα. Όχι οτι δεν έχω επίγνωση πως με κοιτάνε οι γυναίκες , αλλά είναι και λίγο ξεφτίλα να με επιλέξει επειδή είμαι ωραίος. Όχι οτι δεν θέλω να με θεωρεί ωραίο..αλλά για αρχή θα ήθελα να αποκτήσουμε μια επαγγελματική σχέση. Και σιγά σιγά..να έρθουν όλα όπως τα φαντάζομαι.

Είναι απίστευτο πως θα την δω μετά απο τόσα χρόνια. Θα είναι πια γυναίκα. Είμαι σίγουρος πως θα είναι  πολύ όμορφη.Πάντα ήταν. 

-Μάνα δεν βοηθάς , δεν πας καλύτερα να φωνάξεις τον Ορέστη ? Είναι κλεισμένος εδώ και μια ώρα στην τουαλέτα και μιλάει με τον Αντρέα. Θα το χάσουμε το καράβι όπως πάει και το πρωί με περιμένει για συνέντευξη, της λέω και ξεφυσώ. Ξανά.

-Δημήτρη μου τι να τον κάνεις !δεκαοχτώ χρονών παιδί είναι ο αδερφός σου. Δεν καταλαβαίνεις το μυαλό του είναι στους γκόμενους! Πάντως τον Αντρέα δεν τον χωνεύω καθόλου, έχω το παλικάρι μου για πολύ καλύτερα. Μακάρι τώρα στο νησί να ηρεμήσει  και να βρεί ένα αγόρι που του αρμόζει. Ε να βάλεις κι εσύ το χεράκι σου, τόσα μορφωμένα και αξιόλογα παιδιά θα έχει στην ανασκαφή , να κανονίζεις καμιά βόλτα! λέει και χαιδεύει τα μαλλιά μου.

-Δεν φτάνει που μου τον φορτώνεις και πρέπει να κάνω την νταντά , θα πρέπει να του βρω και άντρα? Ρε μάνα πάω για δουλειά εκεί και ξέρεις τελοσπάντων πόσο το προσπάθησα για να φτάσω σε αυτό το σημείο!της λέω και τραβάω το κεφάλι μου απότομα.

Εννοείται οτι η μαμά μου γνωρίζει για την Μελίνα. Είναι το κόλλημα μου.

Η μητέρα μου κλασικά έχει κατσουφιάσει και πάει να βγει απο το δωμάτιο. Πριν ανοίξει την πόρτα γυρνάει  και με κοιτά στα μάτια.

-Ξέρω Δημήτρη πόσο σημαντική είναι για εσένα η..ανασκαφή, αλλά ξέρω πως είσαι πολύ κλειστός άνθρωπος και πως αν κάτι πάει στραβά δεν θα έχεις κανέναν εκεί. Θα σε νιώθω καλύτερα αν είναι εκεί ο αδερφός σου. Φυσικά και ο Ορέστης σε χρειάζεται. Κουράστηκε πολύ για να καταφέρει να περάσει στην ιατρική και όλη αυτή η ζήλια του άλλου δεν βοήθησε. Χρειάζεται να ηρεμήσει το καλοκαίρι πριν ξεκινήσει την σχολή. Θα σας βοηθήσει και τους δυο να έχετε ο ένας τον άλλον, μου λέει τρυφερά και μου χαμογελά. 

-Εντάξει μάνα και βόλτες θα βγαίνουμε μην ανησυχείς, δεν θα είμαι με ένα βιβλίο στο χέρι, της λέω χαμογελώντας γιατί ξέρω καλά πως το φοβάται.

Έχω κόλλημα με τα βιβλία. Δεν είμαι κανένας περίεργος ..απλά αγαπώ την επιστήμη μου.

Κοιτάω την βαλίτσα μου. Στο εσωτερικό τσεπάκι  βλέπω πέντε κουτιά προφυλακτικά. Η μάνα μου ανέκαθεν ήταν η αισιόδοξη της οικογένειας.