Akcja odbywa się po JWS 2, Czkawka zaczyna się coraz bardziej zbliżać do Astrid w czym pomaga mu Szczerbatek. Jeździec zaniedbuje smoka. W dodatku okazuje się, że będą mieć dziecko. Furia staje się zazdrosna. Po znalezieniu drugiej Furii wszystko...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Astrid zrobiła mu kanapki z szynką i pomidorem. Lakiego też poczęstowała. Usiadłem teraz przy drzwiach i czekałem na Pana. Coś długo nie wraca. Zacząłem się niepokoić. Kate jednak była spokojna i stała przy oknie. Teraz jednak wstała i powiedziała, że idzie polatać i wyskoczyła przez Świetlik.
Ja nie czekając wyskoczyłem razem z nią. Dalej jednak nie miałem ogona więc wcale łatwo nie było. Jak już się dostałem na dach zacząłem szukać wzrokiem Czkawki. Kate już szybowała na niebie, a ja w tym czasie znalazłem chłopaka. Szedł właśnie w stronę domu. Skoczyłem w jego stronę, a on uśmiechnął się dodając "już po wszystkim". Pokazałem mu ogon, ponieważ bardzo już chciałem dołączyć do Kate. Czkawka jednak przeszedł obojętnie mówiąc, że będę mieć stary. Ale w starym nie mogę sam latać! Podbiegłem do niego, a on powiedział bym dał spokój, nie jestem jedynym problemem. Może potem coś zrobi. Nie to, że coś ale uratowałem wioskę, kosztem ogonu!!! Powinien mi zrobić nowy...
W domu Astrid już na nas czekała z kolacją. Czkawka jednak nawet nie spojrzał na kanapki tylko od razu się do niej przytulił. Ta przytulając go mocniej spytała:
-Coś się stało?
-Dziś naraziłem życie całej wioski wypędzając, a potem zamykając jednego z moich najlepszych przyjaciół... -powiedział smutny.
-Byłego przyjaciela... -przerwała mu wychodząc z uścisku.
-No... Ale może to nie był powód, by...
-Wypędzać go z wyspy? Czkawka! On zabił nam dziecko! -krzyknęła przerywając znowu.
-On nic nie wiedział o dziecku! W sumie... Jak i inni... To nie jego wina, że straciłaś dziecko... - powiedział odwracając głowę.
-JA straciłam? Czyli to nie było NASZE dziecko, tylko MOJE? To MOJA wina, że nie żyje? - powiedziała, a w jej oczach pojawiły się łzy, jej głos był przytumiony.
Czkawkę zamurowało. Chciał coś powiedzieć, ale Astrid nie czekając długo na odpowiedź wyszła.
