Blue Academy: A Girl Who Pretends To Be A Nobody

Blue 12

“Hi..” napalingon ako ng may tumabi at nagsalita sa gilid ko. It's Fiona.

Tumango lang ako sakanya. Kasalukuyan na kaming naglalakad pabalik sa gubat na dinaanan namin papunta rito. But this time kasama namin sina Stacey at Stella

It's just 5 in the morning. Bago kami umalis nagpaalam muna kami kay Uncle G na mukhang iiyak pa ata. Pero sabi niya bibisita naman daw siya.

Tumabi sakin sa paglalakad si Zen. Kita ko ang pagninigas ni Fiona. Which I don't mind. Parang nakakita siya ata ng multo.

“Storm. Malapit na ba tayo?” sa boses na yun, alam kong si Stella ‘yun. Ramdam ko ang pagod sa boses niya.

Babaeng tanga kasi, alam niyang babalik kami sa magic world nakahigh heels. Ano rarampa siya rito sa gubat? Tanga talaga. Buti nalang hindi na nakadala ng maleta si Aira ngayon. Iniwan niya sa bahay ni Uncle G.

“Ouch! My feet hurts!” rinig kong daing sa likod.

“Stupid duckling. Who the fuck told you to wear that heels? You out of your mind? Or you don't have any mind to use? ”

Napahinto ako at napatawa ng mahina sa narinig kong sinabi ni Grey. Napahinto rin ng katabi ko at naguguluhang tiningnan ako.

Zen gave me a confused look. Inilingan ko siya.

At nagpatuloy ulit kami sa paglalakad. This time si Zen na ang naunang maglakad samin.

“Close pala talaga kayo ni Crust no?” biglang salita ni Fiona sa gilid ko.

Umiling ako. “Not really.” binalingan ko siya. “Why?”

“Ikaw lang kasi ang kinakausap niya na hindi ginagamitan ng masasakit na salita.” sagot niya na parang may kung ano sa tinig niya.

Napakunot-noo ako. What? “Hindi niya ako ginagamitan ng masasakit na salita but he never fail to annoy me everytime.” simpleng sagot ko sakanya.

Napatango-tango siya pagkakuwan ay bumulong. “Swerte mo!” napailing ako at sinabayan ng lakad nalang si Zen.

Weird nitong si Fiona.

.
.
.
.

“I'm glad that you all made it.” nakangiting bungad ni Hm ng makalabas kami sa portal.

I nod. I'm glad that were back too.

“At dahil alam kung pagod na—”

“Ay! Sinabi mo pa Hm. Pagod na pagod na talaga! Sakit na ng paa ko.” boses ‘yon ni Stella.

Si Hm mukhang inaasahan na niya iyon. “—kayo ay bibigyan ko kayo ng dalawang araw na bakasyon..”

“Talaga?! Asan Hm. Dali!” singit ni Stacey this time.

“—sa kung saan niyo...”

“Pwede bang sa mortal world nalang ulit?” sabay na tanong nina Stacey and Stella.

“SHUT THE FUCK UP!” ayan, sumigaw na si Zen. Napailing nalang ako. Nagalit na naman ang dragon.

Napatingin ako sa kanila ng nagsiyukuan. “—as what I am saying two days pahinga niyo. You can do whatever you want okay.” sabi ni Hm.

Napatango kami at nagpasyang bumalik na sa kanya-kanyang dorm.

.
.
.

“Are really sure that you're gonna bring me Zen?” paulit-ulit kong tanong kay Zen habang nagbibihis siya rito sa kwarto ko. Baka magbago pa ang isip niya.

Napatawa siya at nilingon ako. “Mmy, how many times you do you have to ask me that? And my answer is still the same. ”

Ngumuso ako. “Hindi na ba talaga magbabago isip mo?” tanong ko ulit.

Sumeryoso mukha niya at naglakad papalapit sakin. He cupped my face. “Parang tinatanong muna rin kung magbabago ba ang pagmamahal ko sayo.”

Nahampas ko siya dahil d'on. “Drama mo.” saad ko at tumayo na.

Inayos niya ang sarili at nginitian ako. He intertwined our hands.

“Lets go.” aniya. Then we teleported to somewhere.

“Where are we?” tanong ko habang nililibot ang paningin sa kagubatan.

“Enchanted forest.” he answered at nagsimula ng maglakad.

“Maglalakad tayo?” tanong ko at sinasabayan siyang maglakad. Tumango siya.

“Hmm. Absolutely yes. I wanna show you something.” simpleng sagot niya.

Hindi ko napansin ang sinabi niya dahil naaliw akong tinitingnan ang tubig ng ilog. Ang ganda.

“What's that?” tanong ko habang tinuturo ang kumikinang na lumilipad.

Mabilis siyang napatingin sa tinuro ko. “That's the pixies. They're taking care of this forest.”

Napatango-tango ako. Nang makita ata kami ng pixie ay agad itong nagpunta sa harapan namin at nagsiyukuan.

I giggled. “They're so cute.” mahinang komento ko.

“Thanks your highness.” napatingin ako sa nagsalita.

“You talked?” wala sa sariling tanong ko sa nakarainbow na pixie.

Naguguluhang tumingin ako kay Zen. “They talked?” tumango siya.

“Yes your highness. I'm Pixie Niña. The queen of the pixies.” pakilala niya.

“You are?” gulat na tanong ko.

Napatango-tango siya. “Yes. And I'm glad that I meet you again my goddess.” aniya at yumukod.

“What do you mean?” tanong ni Zen.

“You don't remember me?” gulat na tanong sakin ni Queen Niña.

Napatango ako. “Gracious. I'm sorry. I'm maybe mistaken.” puno ng pqghihinayang ang maliit niyang mukha.

“No. What do you mean we met before.” tanong ko. Napalayo sakin ang pixie at umiling.

“Nothing your highness. I'm maybe mistaken. I'm sorry.” hingi niya ng paumanhin at lumipad palayo.

Sumunod naman ang kapwa pixie pero bago ito umalis ay nagsiyuko muna ito samin.

Hanggang ngayon lutang parin ako habang naglalakad.

“You alright mmy?” napahinto ako ng ramdam ko ang pagyakap ni Zen sakin sa likuran.

“Did my parents hide something from me?” wala sa sariling tanong ko.

“Don't mind it mmy. As what Queen Niña said, she must be mistaken okay?” hinarap niya ako sakanya at hinalikan sa labi.

Walang pagdadalawang isip na tumugon ako sa halik niya.

Kapwa kaming hingal na humiwalay sa halik.

Napatingin ako sa paligid. Everyone is looking at us. “Were here.” Zen announced.

Napatingin ako kung saan siya nakatingin. Napanganga ako. The Enchanted Kingdom.

“Good afternoon Prince Crust and young lady.” bati saamin ng gwardya at pinagbuksan kami ng gate.

Tumango lang kami. Yinakap ako ni Crust at sa isang iglap nasa loob na kami ng kaharian.

“We teleported awhile ago?” tanong ko kay Zen.

Ngumiti siya at hinawakan ako sa bewang. “Yeah, and sorry for not telling you.” aniya.

Tumango lang ako. He's about to kiss me ng may nagsalita.

“Crust. Son? Is that you?” nanigas ako at wala sa sariling napatingin sa tumawag.

And I think it's Zen's mother. Holy crap!