Blue Academy: A Girl Who Pretends To Be A Nobody

Blue 47

ABYGAIL STORM

Everyone is busy and that includes Peach and Jazz. Kaya malaya akong gawin kung ano ang gagawin ko sa dorm namin. The Ball start's at 8. And it's still 3 pm. Ewan ko sakanila kung bakit excited na excited sila sa ball na to.

Biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang dalawang babae na may dala-dalang malaking box.

Nanlaki ang mga mata nito ng makita ako. “Omg! Hindi ka pa handa?” bobo na namang tanong ni Peach.

I rolled my eyes at her. “Obviously.” sagot ko at humilata.

Inilagay muna nila ang dala nila sa couch at linapitan ako. “Ano ka ba! You need to get ready. Lahat ng enchanter ay handang-handa na. Ikaw nakapangtulog ka pa.” saad ni Jazz.

I just snorted. “Maybe we need to call her lover.” saad ni Peach. I glared at her.

“Don't you dare!” malamig kong aniya. Napatahimik ito at mukhang natakot ko yata.

Napabuntong hininga ako at tumayo na. “I'm gonna get ready.” saad ko at nagpunta na sa kwarto at iniwan sila.

Nang makapasok ako sa kwarto ay humilata ako sa kama. Napayakap ako sa unan ko at sinisinghot-singhot ito. Mas natutukso ulit akong matulog. Eh kakagising ko lang.

Napadilat ako ng pakiramdam kong may lumubog sa kama ko at yinakap ako. Nanigas ako saglit. For sure it's Zen. He is the one who dared to enter my room.

Hinarap ko siya at yinakap. Hindi ko namang hindi mapigilang hindi mahiya sakanya. Ang bango bango na niya eh. Eh ako? Amoy panis na laway pa.

“You're not going to get ready?” He asked.

Tiningnan ko siya. “Ddy, pwedeng hindi pumunta?” nagpapacute pa ako sa harap niya.

Kumunot ang noo niya. “We already talked about this.” aniya at humiwalay yakap ko at tinitigan ako.

I pouted at umupo sa kama. “I know. But I'm so tired.” saad ko pa.

His faced hardened. “Wife,” he said in demanding voice.

I shook my head in disagreement. “Still no, and you can't do anything about it.” saad ko at tumayo saka siya iniwan doon.

Naiinis na ako sa sarili ko. Kanina ko pa kasi napapansin na ang hilig kong mag walk out. Pansin niyo rin no?

Gustong-gusto ko lang talaga mang-asar ng tao ngayon. Hayst.

Nagpunta ako sa gardenia. My favorite place. A memory flash into my mind. Dito pala kami unang naghalikan ni Zen. Deym!

“You're alone.” someone said. I looked at him. It's Xian.

I almost roll my eyes at him. “Obviously.” I answered.

His lips curved at tinabihan ako sa pagkaupo sa bermuda. “Where's your possessive husband?” he asked.

I look at him and shrugged. “I don't know.” mas pinilit ko nalang na hindi magsabi ng totoo. Hindi ko feel ang magkwento eh.

“So, how are you?” inis na binalingan ko siya ng tingin.

“Still alive, talking.” naiinis kong sagot. Napatawa ito sa sinabi ko at napataas ng kamay. “Whoah, chill.”

“Ano bang sadya mo? Why are you talking to me?” I asked.

“Because you're my bestfriend's wife?” sagot niya.

“And? Does it bother you?” tanong ko pa. Nakakainis rin ang Xian na ito. Nakakainis ang lahat ng enchanters rito.

“No, not anymore. I already moved on.” prenteng sagot niya.

Tumaas ang kilay ko sa narinig. “Really?” I asked. Tumango ito. “Yup!”

“Okay.” then I shrugged. Hindi makapaniwalang napatingin ito sakin.

“That's it?” hindi makapaniwalang tanong nito.

Kinunutan ko siya ng noo. “What? Ano pang gusto mo? Tanungin kita kung paano ka nagmove on? Sige.” napatulala siya sa sinabi ko.

“Paano ka nakamove on? Anong gamit mo? Gaano katagal? Anong gamot? Ang reseta? Ilang beses mong iniinom araw-araw? Happy?”

Napailing ito sa sinagot ko. “Nabaliw na.” bulong nito.

“Oo na. Baliw na ako. Baliw na baliw sa kanya. Ayieek!”

Napatawa siya ng malakas sa sinabi ko na ikinatawa ko na rin.

“If you aren't a God, pagkakamalan talaga kitang nabaliw.” he commented

“If you aren't my bestfriend, matagal ka ng nakaratay sa hospital ngayon.” napatigil kami kung saan nanggagaling ang malamig na boses.

Deym! Ang sama ng tingin nito samin.

“Hi ddy.” pilit kong pinakaswal ang boses ko. Dammit!

“C-crust..” I heard him whispered.

Mabilis na itinayo ako nito kaya napakapit ako sa matigas niyang braso.

“Back the fuck off Xian.” malamig na aniya.

I pull his shirt down kaya napabaling sakin ang tingin niya. “He moved on.” I said.

He looked deeply into my eyes. “ Hindi mo ba alam kung gaano ka kaganda Mmy? You're so beautiful that every man could die for. Kaya labis nalang ang pagiging mahigpit ko sayo.” aniya at tumingin kay Xian.

“I'm glad that you moved on. But I'm still not complacent. You're Xian Jaze Icia. A women hater. But who thought that cupid will hit you with his arrow too? At sa asawa ko pa talaga.” he said.

I snorted na ikinasama ulit ng tingin si Zen sakin. “That time na nagkagusto ako kay Aby ay hindi pa kayo.” he answered.

Dumilim lalo ang mukha ni Zen. “Tell me that fucking time. Kailan ka ba nagkagusto sa asawa ko?”

Xian stiffened. “T-the first time I saw her in the cafeteria.” he answered. Napatingin ako kay Zen. For sure meron itong sagot.

“Well, that time she's already mine.” he said. Nanlaki ang mata ni Xian.

“What the fuck!” he cursed. Zen smirked.

“How did that happen?” gulat na tanong nito. Zen shrugged.

“She's my mate. What do you expect.” he answered.

“Lucky bastard.” Xian commented and started to walk away.

Malamig na tiningnan naman ako ni Zen na ikinagat labi ko.

“You hardheaded woman.”

“Ddy..” mahinang sambit ko. He looked at me and started to walk away. Pakiramdam ko naluluha ako.

“Ddy, kapag hindi ka lumingon talagang hindi talaga ako pupunta sa party.” pananakot ko at pinahiran ang luha ko.

Nagpatuloy lang ito sa paglalakad at hindi talaga ako nilingon.

“Okay, fine!” malakas na sigaw ko.

Napahinto ito. “You're going.” saad nito.

I smirked. “Make me.”