<fifty-eight street 5H-3 brooklyn>
huminto kami sa harap ng malaking gate na napapaligiran ng mga wild trees na malalaki..okay katulad ng bahay ng bulilit na yun nasa liblib din ang bahay nito.
" can you drive the car a little closer to that voice transmitter over there?" nahihirapan niyang sabi.
"don't order me around like that..pasalamat ka injured ka" masama ko siyang tinignan na ikinalunok niya. i saw fear in his hazel eyes. pinaandar ko na ang kotse.
*BANG! BANG! BANG! BANG! BANG!
sunod sunod na pinaputukan kami ng mga bala galing sa mga lumabas na armored guns na mistulang guard sa gate.
"Ki-Kill paandarin mo na me-may bazooka" nakita ko ang bazooka na umilaw.nyeta mukang di ordinaryo ang ang bazookang yan.
<10 seconds to fire>
"10..9..8..7..6..5..fuck1 hurry i need to get to that transmitter!" shit! agad kong pinaandar amg kotse papalapit sa transmitter na sinasabi niya. agad niyang binuksan ang bintana.
"4..3..2..Macey its me..stop those guns now!" pagkasabi niya nun bigla na lang tumigil ang mga bumabaril samin. ganun din ang bazooka. nakahinga naman kami ng maluwag. bigla namang bumukas ang gate.
"damn! bumuka ata yung tahi..it hurts like a bitch" agad ko nang pinaharurot ang kotse at ipinarada mismo sa harapan ng napakalaking bahay--este mansion na to.
muntik na kong mapamura sa gulat ng may babaeng mukhang mannequin ang biglang nagbukas ng pinto sa passenger seat. walang kahirap hirap niyang nabuhat si Pride.
"your hurt my lord" walang kabuhay buhay nitong sabi. na parang robot.nakumpirma ko yun ng makita ko ang mga mata niya..she has a bionic eyes, she's a Cyborg.
eyes, she's a Cyborg.
"you must be my lord's friends..please come inside" perpekto ang pagkakagawa sa kanya. mukang tao pero robot. astig.
"i can't believe this hacker has a sexy cyborg" manghang sabi ni Ulysses sa tabi ko. grabe ilang bahay--mansion pa ba ang masisilayan ng dalawa kong mga mata?..naglalakihang mga chandeliers na mapapakanta ka na lang..ehem i'm gonna swing from the chandelier, from the chandeli...er okay tama na. hinatid niya kami sa lounge. habang buhat niya ang kanyang amo. nakita niya ang pagngisi ko sa kanya.
"Macey put me down..i can walk" so, Macey pala ang pangalan ng Cyborg niya.
"no my lord your wounded..please my lord's friends take a seat..come on my lord i will tend your injury" kita ko ang pamumula ng pisngi ni Pride.
"someone is being embarass" tinignan niya ko ng masama bago sila nawala sa aking paningin.
"hay..im really tired as hell' sandal ni Ulysses sa couch.
"how come he has a cyborg in his house?"curious kong tanong.
"cyborg short for 'cybernetic organism' with both biological and technological components..that cyborg has artificial implants like humans organs. obviously Pride is a genius ass man.his parents is both technologist kanino pa ba siya magmamana..but because of his parents intelligence..nawalan siya ng magulang" now i know..so gumawa siya ng isang cyborg para may makasama siya. kinuha ko nalang ang libro na hanggang ngayon diko pa tapos pag aralan..sa kapal ba naman.
"and here he comes" hindi ko nalang pinansin ang boses ni Ulysses.
"Macey cooked dinner for us" dun lang ako napatingin sa kanya. tinitigan ko siya ng napakalamig at puno ng seryoso. his hazel eyes averted. i smirk,
"Pride Murphy you do know na may mission akong dapat kong gawin..hindi na tayo magtatagal dito.as you can see may limang reapers pa tayong susunduin" malamig kong sabi.
" i know..ba-but i can't live Macey alone here" napataas ako ng kilay
"what do you want?"malamig na tanong ko
"ke-can i take her with me? she's my protector e-and i-i--you like her" seryoso kong sabi. isaw how his hazel eyes widen.
"di-di nga you like a robot? a cyborg without a heart?! nor emotions? dude are you on drugs?!" gulat na bulalas ni Ulysses. kita ko ang pagkuyom ng kamao niya.
"i'm not leaving without her"nakita ko si Macey sa gilid ng pader na sa tingin ko ay nagtatago. i can't believe this..so may pakiramdam ang cyborg na yun?! 0.0
"if thats what you want..take her with us"napatingin siya sakin na gulat na gulat. sinulyapan ko ang cyborg na ngayon ay nakasilip na at malawak ang ngiti. kitang kita ko ang paglingon niya sakin. ang pagbakas ng gulat sa kanyang kakaibang mata..isang ngisi ang ibinigay ko sa kanya.
"i'm hungry let's eat before we leave" yun lang ang sinabi ko at tumayo na.. ramdam ko ang pagsunod ng mga mata nila sakin..pero di ko na yun pinansin pa. wait me there bulilit.. malapit na tayong magkita muli.
