Prolog.

46 7 8
                                    

Zapraszam do mojego drugiego opowiadania pt : '' Pozwól mi sobie przypomnieć ''


'' Człowiek jest wielki nie przez to

co posiada, lecz przez to, kim jest;

nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi. '' 

  

Byłam szczęśliwą dziewczyną, która korzystała z życia, jak tylko mogła. Teraz tego żałuję... Przekroczyłam granicę, przepuszczając swoją okazję na przyszłość.

Do zniszczenia swojego życia nie potrzeba wiele. W moim przypadku wystarczył tylko: Alkohol, chwila nieuwagi i nadjeżdżający samochód. Tak, mając jedyne siedemnaście lat, uczestniczyłam w wypadku samochodowym, którego nie przeżyłam. Jednak dostałam szansę. Szansę na nowe życie. Obecnie jestem pomiędzy światem żywych i umarłych. Tak, jestem duchem.

Każdy po śmierci dostaje szansę na nowe życie pod nowym imieniem, nazwiskiem i wyglądem. Każdy ma na to rok. Pewnie zapytacie — co się stanie, jeżeli nie zdążymy ? Chodzą różne plotki na ten temat. Jedni mówią, że już na zawsze zostaje się duchem, błądzącym po ziemi. Drudzy zaś mówią, że po prostu umieramy, wtedy już tak na sto procent, ale w żadne z tych teorii się mocniej nie zagłębiałam. Dla mnie ważne jest tylko to, by mi się udało, tylko pytanie brzmi, co ma mi się udać ? Już wam wyjaśniam. Każdy dostaje inne zadanie, jednak żadne z nas nie wie dokładnie, na czym ono polega. Mówią, że kiedy nadejdzie ten czas to, poczujemy TO COŚ i od nas będzie zależeć, co zrobimy.

Nazywam się Olivia White. Poznajcie moją historię.

***

Na początku trochę krótko, ale później się rozkręci. 

Mam nadzieje, że ktoś tu będzie ze mną śledząc dalsze losy naszej bohaterki.

Zapraszam do komentowania :)

Ostatnia szansaOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz