Ostatnia szansa

18. Nic nie mów.

Zapraszam do komentowania oraz do mojego drugiego opowiadania pt : '' Pozwól mi sobie przypomnieć. '' 

'' Dwoje ludzi spotyka się przypadkiem, a okazuję się że czekali na siebie całe życie. '' 

  Sytuacja sprzed kilku dni nadal mną wstrząsała lub smuciła. Uśmiechnęłam się smutno sama do siebie, siedząc na dachu starego budynku, wokół panowała idealna cisza, która pozwalała mi wszystko na spokojnie przemyśleć. Niebo zostało ozdobione milionami gwiazd, a ja patrzyłam na ten widok zaczarowana. Z jednej strony cieszyłam się, tak cholernie się cieszyłam, że w końcu dowiedziałam się rzeczy, o którą tak bardzo się martwiłam, która tak długo nie dawała mi spokoju... Mogłam go dotknąć, mogłam w końcu znów poczuć uczucie bliskości człowieka, kogoś, kim byłam kiedyś, niewidzialna bariera, która runęła w momencie dotyku, cholera. Miałam nadzieję, że to już to. Skoro mogłam go dotknąć, skoro mogłam go uratować... Jednak nie. Gdy mężczyzna całkowicie mnie zignorował, a później bez problemu przeze mnie przeniknął, wtedy wiedziałam, że to był dopiero początek mojej historii. Tera pozostał mi tylko rok, dwanaście miesięcy, jakieś pięćdziesiąt dwa tygodnie, marne trzysta sześćdziesiąt pięć dni, złudne osiem tysięcy siedemset sześćdziesiąt godzin, ciężkie pięćset dwadzieścia pięć tysięcy sześćset minut i za szybko mijające trzydzieści jeden milionów trzysta sześćdziesiąt tysięcy sekund.

Sprawa druga ? Bałam się, tak cholernie się bałam. Co, jeżeli się nie uda? Chociaż tak naprawdę sama nie wiem, co ma się udać. Misja została wypełniona, bariera opadła, więc co mam robić dalej ? Sprawa z Davidem nie jest już niczym, co muszę wyjaśniać, pojawił się w moim życiu tylko po to, bym mogła go uratować i tym samym zacząć działać dalej w kierunku mojego '' życia ''.

Działać dalej... zaśmiałam się pod nosem sama z siebie, szkoda, że nie mam zielonego pojęcia jak. Cholera.

Sprawa trzecia i najważniejsza teraz dla mnie, o której nie powiedziałam Davidowi. Zaczynałam czuć. Zauważyłam to już wcześniej... Zazdrość, gdy widziałam go z innymi, smutek, gdy je całował, gorąc, rozchodzące się w środku, gdy był blisko mnie. Nie możliwe było, bym się zakochała ? Absurd. Nie możliwe, nie mogę...nie mogę tego czuć. Do cholery jasnej przecież to nie możliwe, nie realne, nieludzkie... Sprawa, która jest nie do zaakceptowania.

Zrób coś — powiedziałam sama do siebie — działaj ! — krzyknęłam zrezygnowana.

Koniec tego do cholery — mruknęłam pod nosem, wstałam i ruszyłam na dół.

Im szybciej to zakończę, tym lepiej dla mnie... i dla niego. Ruszyłam przed siebie w znanym mi kierunku, zobaczyłam, że w pokoju, który już znałam i raz przebywałam, świeciło się światło. Od dnia, w którym uratowałam mu życie, nie widziałam go, chciałam pobyć sama, na spokojnie przemyśleć wszystko to, co się stało i to, co działo się ze mną.

Bez zastanowienia ruszyłam na tyły domu, ruszyłam przez otwarte drzwi tarasowe prosto do pokoju chłopaka. Drzwi nie były domknięte, uchyliłam je szerzej, tym samym zwracając uwagę chłopaka na swoją osobę. Gdy na mnie popatrzył, w jego zielonych oczach zobaczyłam błysk, piękny błysk w oku, który był dla mnie jak znak, by zrobić to, po co tu przyszłam, bo w końcu mogłam to zrobić. Jego czarne włosy były w nieładzie, jakby cały czas za nie szarpał, luźne dresy zsunęły mu się delikatnie z bioder, przez co było widać skrawek bokserek, a biały podkoszulek idealnie dawał mi widok na jego mięśnie. Nie chciałam przestać na niego patrzeć.

- Ym... Olivia, wszystko w porządku ? Stało się coś, że przyszłaś ? — jego głos oderwał mnie od pochłaniania go wzrokiem.

Teraz albo nigdy — pomyślałam.

Pewnym krokiem zaczęłam do niego podchodzić, chcąc tego coraz bardziej, patrzyłam mu prosto w oczy, nie chcąc ani na sekundę przestać, wpatrywał się w moje ruchy z zaciekawieniem...

- Olivia ? Co się dzieje ? — ponowił swoje pytanie.

- Nic nie mów — wyszeptałam, będąc już z nim twarzą w twarz, popatrzyłam na jego usta i bez żadnego zahamowania delikatnie musnęłam jego wargi swoimi.  

Jeżeli czekasz na koleją cześć to napisz mi o tym komentarz, a może pojawi się szybciej ! ^_^