Αυτή-Νικολέτα Μακρή.
Ήταν το παχουλό φυτό του σχολείου,που όλοι κορόιδευαν!
Έχει μεγαλώσει πια!
Έχει αλλάξει!
Πανέμορφο πρόσωπο, πράσινα μάτια, σαρκώδη χείλη, υπέροχο σώμα.
Είναι ευαίσθητη, γλυκιά και τρελομαμά.
Όμως, έχει πληγωθεί πολύ!
Αυτός-Άρης...
"Μαμά δεν θέλω να βάλω αυτά!" παραπονέθηκε,σουφρώνοτας τα χείλη της.
Ε ρε που έχω μπλέξει!
"Γιατί βρε αγάπη μου;Τι έχουν;" είπα ξεφυσώντας από αγανάκτηση.
"Είναι πολύ κοριτσίστικα."
Πάει καλά το παιδί αυτο;Αν όχι θα πάω να το κοιτάξουν.
"Παιδάκι μου πας καλα;Τι θες να φορεσεις; Κορίτσι είσαι,κοριτσίστικα θα φοράς." Ανέβασα τον τόνο της φωνής μου.
"Ναι αλλά θέλω κάτι πιο μοντέρνο ρε μαμά. Τι είναι αυτα;Τίγκα στο λουλούδι." Είπε δείχνοντας τα ρούχα.
Ξεφύσηξα γι' ακόμα μια φορά μέσα σε αυτό το μισάωρο.
"Ωραία!Θα βάλεις κάτι πιο μοντέρνο." Είπα και σήκωσε το κεφάλι της στον ουρανό.
Κατευθύνθηκα προς την ντουλάπα.
Την άνοιξα και άρχισα να ψάχνω ρούχα και γι' αυτήν αλλά και για εμένα.
"Ευχαριστώ Παναγίτσα μου που δεν θα πάω σαν τον γύφτο και αυτήν την χρονια σχολείο." Ψιθύρισε.
"Το άκουσα!" Φώναξα από την ντουλάπα
Γελασε σιγανά.
Μετά από ένα τέταρτο ήμασταν και οι 2 έτοιμες.
Η μικρή φορούσε ένα άσπρο αμάνικο μπλουζάκι,που έφτανε λίγο πιο κάτω από τον ποπο της,με ένα δερμάτινο μαύρο κολάν και μαύρες απλές μπαλαρίνες.Τις οποίες μπαλαρίνες,για να τις βαλει,ανέβηκα τον Γολγοθά.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Πρώτη μέρα στο σχολειο είναι εξάλλου.Δεν μπορεί να πάει με την φόρμα από τώρα.
Εγώ φόρεσα ένα απλό κόκκινο φόρεμα,2 παλάμες πάνω από το γόνατο,με μια γραμμή από κουμπιά μπροστά στο κέντρο του.Τα μανίκια έφταναν μέχρι τους αγκώνες.Το συνδίασα με κόκκινες γόβες και μια μαύρη μπακπακ τσάντα που κρατούσα στον έναν ώμο.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
