Αυτή-Νικολέτα Μακρή.
Ήταν το παχουλό φυτό του σχολείου,που όλοι κορόιδευαν!
Έχει μεγαλώσει πια!
Έχει αλλάξει!
Πανέμορφο πρόσωπο, πράσινα μάτια, σαρκώδη χείλη, υπέροχο σώμα.
Είναι ευαίσθητη, γλυκιά και τρελομαμά.
Όμως, έχει πληγωθεί πολύ!
Αυτός-Άρης...
Το ξανά έβαλα μέσα και μετά έβαλα το φαγητό να ζεσταθεί.
Πήρα δύο ντομάτες και ένα αγγούρι φτιάχνοντας μια σαλάτα.
Την τοποθέτησα στο τραπέζι και έβγαλα το πιάτο από το φούρνο μικροκυμάτων.
Ξεκίνησα να τρώω.Πεινουσα σαν λύκος.
Μετά από 15 λεπτά τελείωσα.
Μάζεψα τα πιάτα και τα έβαλα στο νεροχύτη
Ανέβηκα τις σκάλες και μπηκα στο δωμάτιο της μικρής.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Κάθονταν στο γραφείο της μικρής και η μικρή έγραφε,ενώ η μητέρα μου την πρόσεχε.
"Πως παει;" είπα και η μικρή πετάχτηκε, γύρισε το κεφάλι της για να με κοιτάξει και μετά έτρεξε στην αγκαλιά μου.
"Μαμά τι κανεις;" με ρώτησε ενώ την άφησα κάτω.
"Καλά είμαι μωρό μου.Εσεις;Τι κάνετε; Τελειώσατε;" ρώτησα τοποθετώντας μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της.
"Μια άσκηση μου έμεινε και τελείωσα." Είπε και χαμογέλασε.
"Δεν πιστεύω να τα έκανε η γιαγιά." Είπα κοιτώντας μια την μικρή και μια την μητέρα μου καχύποπτα.
"Όχι.Μονη μου τα εκανα.Η γιαγιά ξεκίνησε να τα κάνει αλλά τα έκανε όπως να ναι." Είπε γελώντας.
Γελασα κι εγώ μαζί της.
"Άντε τελειώστε.Εγω θα πάω να αλλάξω μέχρι να ετοιμάσεις τα πράγματα σου για αύριο και μετά θα κοιμηθούμε λιγάκι,ναι;" την ρώτησα σηκώνοντας τα φρύδια μου.
"Δεν θελω να κοιμηθώ." παραπονέθηκε.
"Ναι όμως η μάνα είναι κουρασμένη και το βραδυ θα βγει.Και εκτός αυτού,εσύ δεν κοιμήθηκες το μεσημέρι." Είπα πειραζοντας την μύτη της στο τέλος.
