Those damn blue eyes

Κεφάλαιο 17

Σηκώθηκε από το πάτωμα και κατευθύνθηκε προς εμένα.Εκανα ένα βήμα πίσω δίνοντας του να καταλάβει ότι ήθελα να μείνει μακριά μου.Αυτος σταμάτησε ένα μέτρο μακριά μου και εσκυψε το κεφάλι του.

"Άσε με να σου εξηγήσω." Ψυθιρισε για να μην ξυπνήσει η μικρή.

Τον τράβηξα γρήγορα έξω από το δωματιο, μπαίνοντας μέσα στο δικό μου, όπου κλείδωσα.

"Να μου εξηγήσεις τι Αρη;Να μου πεις πάλι ψέματα;Δεν θέλω τις εξηγήσεις σου." Του είπα θυμωμένα.

"Απλά άκουσε με για λίγο γαμωτο.Δεν είναι όλα όπως τα βλέπεις.Υπαρχουν κάποια πράγματα που δεν ξες." Είπε παρακλιτικά.

Ξεφυσηξα δίνοντας του την άδεια να συνεχίσει.

"Μετά τον θάνατο της μητέρας μου, ο πατέρας μου είχε τρελαθεί από την στεναχώρια του.Επινε και μεθουσε.Αρχισε να ξεσπάει πάνω μου.Ημουν 15 χρονών τότε.Με χτυπούσε και μου άφηνε σημάδια στο σώμα μου.Χαρακιες από μαχαίρια, εσβηνε ακόμα και τα τσιγάρα του πάνω μου.Γι' αυτο έχω κάνει όλα αυτά τα τατουαζ.Οταν ξεκίνησα το Λύκειο άρχισα να καπνίζω και να κάνω κοκαΐνη.Ημουν εθισμένος σε αυτή τη μαλάκια μέχρι πέρσι.Ενα χρόνο προετοιμαζομουν για να έρθω να σας βρω.Ωσπου συναντηθήκαμε τυχαία.Οταν σε είδα με τον μαλακα τρελάθηκα.Νομιζα ότι αυτό ήταν,σε είχα χάσει για πάντα." Είπε και ξεφύσηξε ενώ έκατσε στο κρεβάτι.

Ήμουν σοκαρισμένη με αυτά που είπε μέχρι τώρα.

"Και που κολλάει αυτό με εμάς;" ρώτησα πηγαίνοντας δίπλα του και ακουμπώντας την πλάτη του.

"Θυμάσαι πως γνωριστηκαμε;" με ρώτησε και έγνεψα.

Πώς μπορούσα να το ξεχάσω!

Έτρεχα κλαίγοντας μέσα στο δάσος προσπαθώντας να δω που πηγαίνω μέσα στη βροχή.

Σταμάτησα να τρέχω όταν η διαδρομη με εβγαλε πάνω σε έναν βράχο.Περπατησα στην άκρη του και κοίταξα κάτω.

Κενό!

Ο ουρανός από εδώ πάνω ήταν υπέροχος.

Κρίμα που δεν θα ξαναβλέπα κάτι τετοιο.

Άρχισα να κλαίω με λιγμούς και άνοιξα διάπλατα τα χέρια μου.

"Αντίο κόσμε!" Φώναξα και άφησα το σώμα μου ελεύθερο στο ελεος του θεού.