Those damn blue eyes

Κεφάλαιο 21

Ξύπνησα στις 5 και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι, μα δεν βρήκα κανέναν.

"Μαμα;" φώναξα αλλά δεν πήρα απάντηση.

"Μπαμπά;" φώναξα επίσης αλλά πάλι δεν πήρα απάντηση.

Ανέβηκα επάνω και χτύπησα την πόρτα του δωματίου του Νικολα.Απάντηση δεν πήρα γι'αυτό άνοιξα.

Βρήκα τον Νικολα ξαπλωμένο στο κρεβάτι με τη μικρή αγκαλιά να κοιμούνται.

"Που να ναι οι γονείς μου;" αναρωτήθηκα.

Έκλεισα την πόρτα σιγά-σιγά για να μην τους ξυπνήσω και κατέβηκα ξανά στον κάτω όροφο για να πάρω τηλέφωνο τους γονείς μου.

"Έλα αγάπη μου!" άκουσα τη φωνή της μαμας μου.

"Που είστε;" ρώτησα καθώς κάθησα στο καναπέ.

"Στο σούπερ μάρκετ. Θέλεις κάτι;Άσ' το κάτω ρε Βασίλη σε παρακαλώ.Μη κάνεις σαν μωρο παιδί.Δεν το χρειαζόμαστε." είπε μαλωνοντας τον πατέρα μου.

"Όχι εντάξει.Απλα θα βγω το βραδυ και θέλω να κρατήσετε τη μικρή αν δεν έχετε κανονίσει κάτι." είπα γελώντας

"Τι να έχουμε κανονίσει πουλάκι μου γεροι ανθρωποι;Ρε Βασιλη θες να γινουμε ρεζιλι μεσα σε ολο τον κοσμο;" ρώτησε κάνοντας την να ακούγεται σαν μελοθανατη γιαγιουλα μαλωνοντας πάλι με τον μπαμπά μου.

Ρεζιλι θα γίνουν.

"Έλα μαμά.Κλεισε.Και μην τον σκοτώσεις σε παρακαλώ." είπα γελώντας και αυτή το έκλεισε λέγοντάς "Αν συνεχίσει έτσι θα τον πουλήσω για εμπόρευμα στο μαγαζί."

Τι να πεις;

Άνοιξα την τηλεόραση και άκουσα βήματα από τις σκάλες.

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα την Αγγελική να περπατάει προς το μέρος μου.

"Ξύπνησε το μωρό μου;" ρώτησα ανοίγοντας τα χέρια μου για να την βάλω στην αγκαλιά μου.

"Δεν είμαι μωρό μαμά." είπε αγανακτισμένα.

"Για εμένα θα είσαι πάντα το μωρό μου." είπα και την έσφιξα στα χέρια μου.

"Σήμερα θα μείνεις με τον παππού και τη γιαγιά το βραδυ.Θα βγω." της είπα.

"Θα έρθω κι εγώ." Λεει απαιτητικά.

"Αυτό δεν γίνεται." Λεω και με κοιτάζει θυμωμένα.

"Με ποιον θα βγεις;" ρωτάει σταυρωνοντας τα χέρια της στο στήθος της.

"Με έναν φίλο." της λέω.

"Τον Αρη;" λέει χαμογελώντας.

"Ναι, αλλά δεν θέλω να το πεις σε κανέναν." της λέω αυστηρά.